Turuncu Kalem

• 6 Nisan 2015 Pazartesi 22:42:58

Yalnızdım.
Bu hissiyatın verdiği durgunluk ile düşünmeye başladım.
Benim neznimde tek kötülük var olamamaktı.
Bir gidişin dönüşü yoktu hiçbir zaman. Dönmeyenleri düşündüm.
Giderken gözlerimin önünde çektikleri acılar düştü aklıma.
Gitmek istemişler miydi sahiden?
İstememiştiler.
Hemde hiç biri.
Hayat acımasızlığı bir kere daha yüzüme vurmuştu. Kıvranışların her biri küçük elvedaları barındırdı gözlerimde.
Duvarlarına kahkahalar ve yemek sofraları kazındı.
Her gidişin arkasından kalan göz yaşları ve elveda sözleri kazındı.
Şimdi mi?
Yalnızım.
Bir gün dönüş yolunu görebilmek gösterebilmek için.
Turuncu kalemimden dökülen sözleri ayakta tutabilmek için.
Kelimelerim ile sana dokunabilmek için