Sensizlik Soğuk

• 5 Nisan 2015 Pazar 13:51:40

Yağmurlar bile küskün bulutlarına çünkü gökyüzü içten içe ağlıyor sensizliğe gizlice.

Güneş yine hasretine kapatıyor gözlerini, kızıllığına boyanmış tepelerin ardına. Yağmurun hüznüne boyanmış sokaklarda yarı çıplak hayallere düşüyorum. Güz sancılarında savrulan yapraklar gibi hasretine savruluyorum. Seni özlüyorum kimsesizliğimde, yalnızlığımda, seni özlüyorum  sensiz gecelerimde. Mum alevine düşmüştü ayın o hüzün kokan ışığı. Gözleri yorgundu. Bitkindi gecesine. Güneşinden uzak karanlığa mahkumdu. Faili meçhul suskunluklara sardım hasretini, özlemini, sensizliği. Bakışlarına kitliyorum kendimi her gözümü kapatışımda düşlerime düşen hayalini.Boz bulanık yalnızlığımızda yarı baygın buluşmalarımız vardı. Bazen kırlara düşerdik kimi zaman dalgaların bizi savurduğu kimsesiz sahillere. Banklarımız vardı oturup martıları izlediğimiz. Sen vardın. Mutluluğun nemine sığınmış gölgesine düştüğüm kirpiklerin vardı. Saçların vardı parmaklarımda süzülen, dudaklarıma düşen bakışların vardı. Şimdi sensizliğe işleyen zamandan ve adını sensiz deviren takvimlerden nefret ediyorum. Bizim hazanımız da düşecek mi mevsimlerden.

Sesine yandı sensizliğim, bakışlarına yetim kaldı kimsesizliğim. Aç gözlerini yüreğime bırakma beni dışarıda. Sensizlik soğuk üşüyorum.

24 Ocak 2015 - 03:00

Sessizce Ölmek