dominat kaynana - 16 bölüm

• 3 Nisan 2015 Cuma 22:53:35

mahkeme günü geldi çattı ,eşimle ve oğlumla gittik ....
duruşma ,ya amcamın karısını şahit olarak yazdırmışlar ....
duruşma saatine kadar hiç konuşmadık ,onlar ilerde plan yapıyorlardı....ben ise annem ve ablamın yüzünden mahkeme koridorlarıylada tanışmıştım,hadi ben neyse ama oğlumun geleceği ilede oynanmıştı ....adımız çağrıldığında içeri girdik hepimiz ....annem ve yengem vardı ablam yoktu dilekçe göndermişti mahkemeye ....yengem yalan yanlış atıp tutuyordu annemse üçündende davacıyım diyordu ...hakim sorguladı hepimizi annem değerli eşyalarımı kırdı ben yaptırdım diyerek ifade vermiş ,eşim öğle bişeğin olmadığını söyledi ,eşim ,onlar bana hakaret ettiler ,dedi ben sinir kirizi geçirdim dedi ,sonra hakim yaptırdığına dair elinde belgen varmı dedi ,annem kem küm etmeye başladı hakim biraz sıkıştırınca kırmadı dedi....sonra eşim ben hiç saygısızlık yapmadım ...büyük büyük gibi davranmadı bende haksızlığa uğrayınca kücük gibi davranmadım ...hakaretler karşısında krize girdim dedi ...benim onlara kastım olsaydı bıçakla kendimi doğramaz onlara zarar verirdim dedi ..ama ben art niyetli olmadım sadece haksızlığa gelemedim dedi....yengem atıp tutuyordu şöyle dedi böyle dedi abarta abarta tadını çıkarıyordu ,benim ceza almam için elinden geleni yapıyordu......derken mahkeme ertelendi ,ikinci mahkemede para cezasıyla iyi huydan mahkeme bitmişti ....eşim eve geldi ,ağladı ve hadi annen o an sana kızdı ama yengenin düşmanlığı neydi bu kadar dedi...ve allaha dua etti....allahım sen bildiğin gibi yap bu dünyada adalet görmedim ben senin mahkemene sevk ediyorum ,bana mahşerde değil bu dünyada adaletini göster dedi.....
eşimle ben bir kaç yıl çok zor günler geçirdik
yaşadıklarımızı bir türlü unutamıyorduk ,ve depresyon denen illete ikimizde yakalandık
ama pes etmedik ,aradan 4-5 sene geçti ,,,çocuklarımız iş gereği başka şehirlere atandı ...
kalakaldık tek başımıza ....
orta yaş sentromu bize de vurmuştu
dünya bomboş anlamsız geliyordu ben emekli olmuştum
ama hayatımızda bir şeyler eksikti

insanın ailesi olmadımı yanında kocaman bir hiç oluveriyor
eş dost dediğin çıkarı yoksa kapını çalmıyor
ne yalan söylim taşındığımız yerede pek ayak uyduramamıştık dağ başında bir yerdi, oysa geldiğimiz yer şehirin göbeğindeydi ....
anlıcanız yalnızlık kadar kötü bir şeyin olmadığını yeni yeni anlıyorduk
bu devreleri atlatmak kolay olmadı ,2 yıl eşimin sorunları oldu
ona ne yapsam yaranamıyordum,her şeyden beni sorumlu tutuyor ve bana her bakışı aynı annene benziyorsun o gibi konuşuyorsun demesi
beni annemden nefret etmeye yöneltiyordu...
artık birbirimize katlanamaz olmuştuk ,eşim mademki ayrılalım dedi sonra mantığımız tamam diyordu,ama kalbimiz öğle demiyordu...biz birbirimizi hala ilk gün gibi seviyorduk
bize ne olduda böyle olduk dedik....gitmediğimiz pisikiyatri kalmamıştı onlarda ağır ilaçlar veriyordu ,eşim onları hiç kullanmadı ama ben kullandım....
ve bu ilaçlar beni intihar eşiğine getirmişti....

devamı var