ERENLER

• 3 Nisan 2015 Cuma 19:35:12

İlkbahar mevsimi neşeyle coşkuyla sararken gönülleri. Sonbahar mevsimi aksine hüzne karamsarlığa hatta melankoliye bile sürükleyebiliyormuş insanları. Aslında önemli olan bitmeyen kışların hoyrat fırtınaların gönüllerde kalıcı olmaması değil midir. Yoksa her mevsimin kendine özgü yaşanılası renkleri tatları hoşlukları var tabii ki.
Bu gün bir tuhaflık bir karamsarlık var bende nedense. Oysa mevsim İlkbahar! Yakından tanıyanların bildikleri gibi bir anlamda hüzünlerin insanıyım ben. Bu nedenle her mevsim hiç fark etmez hüzne kapılacağım bir şeyler çıkar karşıma. Çıkmasa da ben bulur çıkarırım inceden inceye. Neşem de sen hüznüm de sen. Bilmem ki nasıl söylesem? Dediği gibi şarkı sözlerinin. Aslında oldukça eğlenceli biriyim. Hatta bir dost: Sen yoğun bakımdaki hastayı bile güldürürsün! demişti de çok gülmüştüm. Çünkü gerçekten şakalarımı sözlerimi içimden geldiği gibi anında dille getiririm. Doğaçlama yani. Aslında bu güldürme işinde Cem Yılmazı çok gerilerde bırakırımda gelin gör ki şans kapımı çalmadı hiç! İşte yine özüme yani hüzne geçiş yaptım vakit geçirmeden.
Şu son yıllarda ölümler ne denli kolaylaştı öyle değil mi? Hastaneler tıklım tıklım. Ölüm haberlerinin ardı arkası kesilmiyor. İnsanlar ölmekten çok uzun uzun yatmak. Çekmek ve çektirmekten korkar oldular.
Yaradanım asıl ölümün hayırlısını versin. Yoksa Ölmeyeceğim! diyen parmak kaldırsın!
Şu üç ay içerisinde 55- 65 yaş aralığında altı arkadaşımı yitirdim. Allah başta ailelerine sabırlar versin. Ve yerlerinde huzur içinde olsunlar dilerim. Öyle ki her inançtan olan Yaradan’ın kulları kendi inançlarının gereği gibi bir defin işlemi bile göremiyorlar bazen maalesef.Bu nasıl bir gidiş olacak meçhule kim bilebilir ki?
Bakın ne diyor Ömer HAYYAM:
Ey özünün sırlarına akıl ermeyen;
Suçumuza, duamıza önem vermeyen;
Günahtan sarhoştum, ama dilekten ayık;
Umudumu rahmetine bağlamışım ben.
Ya Özdemir ASAF?
Önce, büyük büyük düşündüm;
Sonra büyük büyük yaşadım.
Ne varsa, onlar aldı.
Şimdi bana küçük bir ölüm kaldı.
Özdemir ASAF ve Cemal SÜREYA kendime çok yakın bulduğum önce insan sonra usta şairlerden.
Bir kaç dizeyle nasıl da dize getiriyorlar şiiri.
Cemal SÜREYA iki yüzüyle sunuyor yaşamı kısa dizelerle yine:
Mut(suz)
Kim istemez mutlu olmayı
Ama mutsuzluğa da var mısın?
Ölüyorum Tanrım
Bu da oldu işte.
Her ölüm erken ölümdür
Biliyorum tanrım.
Ama, ayrıca, aldığın şu hayat
Fena değildir...
Üstü kalsın...
Şu üç günlük dünyada mutlu olmak varken her şeye rağmen
İnsanları mutlu etmek varken cömertçe hiç düşünmeden
Nedendir bu hüzün?
Kopan bu kıyamet nedir çimde?
Diyorum ben de.
KALMAK TÜRKÜSÜ
Daha gidilecek yerlerimiz var
Şu sohbetini dinler gideriz.
Coştukça şarkılar, türküler, sazlar
Rakı mı, şarap mı, içer gideriz.
Geçse de umudun baharı yazı
Gözlerde kalıyor yaşanmış izi
Kimseler kınamaz burada bizi
Ne varsa hesabı öder gideriz.
Söyleyecek sözü olan anlatsın
İsterse içine yalan da katsın
Yeter ki kendinden, bizden söz etsin
Yalanı doğruyu sezer gideriz.
Neler gördük neler bu güne kadar
Daha gidilecek yerlerimiz var
Bizi buralarda unutamazlar
Kalacak bir türkü söyler gideriz.
Sevgiye var olduk sevdik sevildik
Kavgalara girdik öldük, dirildik
Bir anlam fırını içinde piştik
Anlamlı güzeli sever gideriz.
Özdemir ASAF aldı benden beni yine. Götürdü ta vasiyetime kadar...
Klasik Türk Sanat Musikisi’ne olan tutkum tartışılmaz. İşte baş tacım olan Eser ve olağan üstü yorumcu SUAT SAYIN. Ve vasiyetim: Beni bu eserin yanı sıra bol cevizli ev baklavası. Tiril tiril dökülen bol peynirli tereyağlı su böreği ve demli çaylar eşliğinde uğurlarsanız ruhum şad olur belki..
Kimbilir?
ERENLER (Sözleri Edebiyatın çınarlarından Yahya Kemal BEYATLI’ ya aittir.)
Ömrün şu biten neşvesi tâm olsun erenler
Son meclisi câm üstüne câm olsun erenler
Şükrânla vedâ ettiğimiz cân-ı fenâya
Son pendimiz ah-lâfa devâm olsun erenler
Câizse Harâbât-ı Ilâhî’de de herşey
Yârân yine Rindân-ı Kirâm olsun erenler
Tekrar mülâkî oluruz bezm-i ezelde
Evvel giden ahbâba selâm olsun erenler.
(Tüm Defter Dostlarına Selam olsun)