Ömür dediğimiz

• 1 Nisan 2015 Çarşamba 15:41:00

Günlerden çarşanba,güzel birgün daha.Uykuyla uyanıklık arası bir ruh haliyle evin içindeyim bugün.Dışarısını dışarda bırakmak istedim bugün.Önce Ayteni aradım:
_kız Ayten söyle taze baklayı nasıl yapıcakdık?(ayten dediğim kankinin anası,çılgın kadın,sürekli gülen kadın)
_tarif etti,en son bir küp şeker at,dereotunu at,
yapdım tabiki,hemde yanında mis gibi yeşilliklerle dolu bir salata yapmak için birsürü mazeme yıkadım..
evin bütün camlarını açdım,mis gibi bahar havası,cigerlerime dolsun diye,dün hava kapalıydı,bugün güzel.
bir sigara yakmalı,ama önce kahve,bugün daha kahvemi içmedim,aslında türk kahvesini yanlız içmeyi hiç hazetmem,fakat bugün kendimi kendime ayırdım,zamanımı kendimle geçireceğimden içeceğim..
telefonu şarja takdım,biraz uzak olsun bugün elimden..
Apartman biri ıslık çalarak iniyor,galiba bahar onunda ruhunda güzel etki yapdı...Islık çalmayı oldu olası sevdim..
Dün gece bir film seyrettim,çok güzel bir filmdi,inanılmaz bir aşk vardı,dahası ihanet,ayrılık,kavuşma,nefret,sevgi,
her duygudan biraz serpmişlerdi...
bir arkadaşım benim mutlaka bir roman yazmam gerektiğini söylüyor,sende yazmakla ilgili yetenek var diyor,fakat roman nasıl yazılır bilmiyorum,tekniği vardır onun mutlaka dedim..
_bak önce içinde biraz gizem olsun diyor,biraz din,biraz aşk,birz entrika,bu duyguları harmanla ve yaz diyor..yaz mutlaka yaz diyor...
geçen on gün başımın etini yedi yaz diye,bende tamm kahramanlarımı bulma aşamaşındayım,acele etme,kitabın omurgasını oluşturalım,yazmak koklaymı,önce konusu,kahramanları,kahramanların kişilikleri,yer zaman,bunlar hep başkan organize edilip öyle ya bismillah denmeli diye kandırdım.:=)
hahahaa
napim ya,tutturdu,evet biraz kötüyüm,ama napim kalbinimi kırayım yazamam edemem diye...Aslında benim içimde biryerlerde acayip yazma isteği var ama,beni engelleyen nedir bilmem,belkide tembelliğim,rahata düşkünşüğüm ne bilem...Yazmak lazım ama,bende epey konu birikmiş aslında,geçen bir arkadaşla konuşyoruz,muhabbet öyle koyulaşmışki,ikişer kahve ikişer çay içmişiz hala haberimiz yok..Bana sende çok yaşanmışlıklar var,vay bee dedi...

aslında yaşanmışlıkdan ziyade,yaşadıklarımın çoğuna özellikle değer verdiklerimi aklımda tutuyorum...İnsan hayatı çok değerlidir,et ve ceset ten olussada,ruhumuz bizi özel ve güzel yapıyor..
haaaaaah işde kahvemde hazır,mis gibi yazmalı..Aslında öyle çok yazılacak şey varki aklımda,nereden başlıyacağımı bilemiyorum şimdilik..Ama bugün tamamen kendimle başbaşa kalmanın tadını çıkaracağım,kahveyi acı yapmışım :)zaten pek sevmem kendime kahve yapmayı..Mutlaka birinin elinden içmek isterim,yaparkende içine sevginide kat derim,çoğu zaman katacak insanlarla içtiğimden güzel olur tadı..

Kendimle başbaşa kaldığımda,kendimi ölçtüğüm ve tarttığım zamanlardır genelde,bugünde kendime soruyorum ben nasıl biriyim acaba diye,bu sorunun cevabını çoğu kez arkadaşlarımdan alırım ama,kendimi nasıl gördüğüm önemli..
bencilmiyim,diye soruyorum kendime..yada ukala,yada paylaşımsız...Son bir senedir bencillik yapmış olabilirim,çünkü kendi istediğim şekilde yaşamak diye bir olgu gelişdirdim..Canımın istemediği kimseyle görüşmüyorum,niye vakit kaybedeyim ki diye düşünüyorum..Vakit önemlidir insan ömründe,neden boşa harcansın ki diyorum kendime,bu yüzdende birçok insandan uzaklaşdım..Bedenden ziyade,ruhen ve kalben, bana zararı dokunan insanlardan uzak tutyorum ruhumu artık..Olur olmaz insanlarla görüşmüyorum,önemsemiyorum birazda insanları,yaşamı gelişine yaşıyorum,seçici ve kalban beni mutlu edenlerle vakit geçiriyorum.Olmuyacak dualarım,olmıyacak isteklerimin hepsini unuttum.Beklentilerimi en aza indirdim...Az insan çok huzur kavramını sokdum yaşamıma,çok konuşmakdan,çok çok herşeyin derdine düşmekden kendimi men ediyorum artık..
Geçmişimle yüzleştim,hatalarımı görüyorum,fedakarlıklarımın peşinde değilim artık..Hesaplarla ve beklentilerle yaşamamanın rahatlığına kavuşmaya çabalıyorum..İnsanların düşüncelerini değiştiremiyeceğimi benimsedim galiba..Kolay kolay kırılmıyorum artık,daha güçlüyüm daha umut doluyum...Güzel insanların biryerlerde olduğunu,ömrüme bir yerde gireceklerini biliyorum...Geri çekilme adımını kendime öğrettim...Başkalarının ne düşündükleriyle ilgilenmiyorum,başkalarının yaşamlarını düşünmüyorum artık..Artık herşey beynimde daha berrak ve net..Kabulleniş benim için huzuru bulmamda en önemli etken..
Herkezi olduğu gibi görmek baynimdeki giysilere giydirmeden kabul etmek,beni mutsuz edeni elemek güzel birşey diye düşünüyorum...
Bugün baharın kapılarının,güzel düşünmenin kapılarının aralandığı birgün olsun ömrümde diyorum kendime..Kendimi tüm hatalarımdan dolayı affettim.Bana yapılan tüm hataları affettim.Böyle olması gerekiyormuş,olmuş demenin erdemini kalbime aşılıyorum bugünlerde...Mutlulukda mutsuzlukda insanın kalbine ekdikleriyle alakalı bence...Kahve acı olmuş yüzüm acıyor içerken :)
Rüyalarımın sahibi olmak istiyorum artık.Birilerinin rüyalarımda babasının tarlası gibi gezmesine izin vermeyeceğim...Kalbim aşkdan yana bomboş ama yaşama dair umutlu...Bana verilen ömrün geri kalanını zer zebil etmemeliyim,kıymetli ve değerli yaşamalıyım...
Hiçbir kimseyi özleyerek ve kendime acımadan yaşamanın dayanılmaz hafifliğini öğrettim kendime...
Her ne kadar ellerim boşsada,birgün sımsıcak birçift eli tutacağını umuyorum...
Gün ola harman döne diyorum..Dönecekdir umuyorum.Allah la pazarlık etmeyi sevmem,onun verdiklerine şükrediyorum...Şimdilik güzel birgün,yarında böyle olur umuyorum...brn