DÜN DE VE BUGÜN DE SEN..

• 8 Ocak 2007 Pazartesi 12:05:42

Aklıma düştün sen..
Aklıma düştü geçmiş..
Kimbilir şimdi nasılsın? Nasıl geçiyor günlerin? Birgün son bulacak bu yaşam adına, kendi adına, insanlar adına neler yapıyorsun? Aslında artık merak etmiyorum bunları..Cevapsız kalacak olan sorularımı çoktan askıya aldım..

Hayatımın en huzurlu, en mutlu, en sakin zamanlarını yaşıyorum bu son günlerde..Aynanın karşısına geçip kendime bakıyorum..Gözbebeklerimin içi parlıyor…görüyorum.Yüzümdeki tebessüm hiç sönmüyor..Deri değiştiren bir yılan gibiyim..Bu değişimi yaşarken canım yandı..ve yanabileceği kadar çok..bir daha yanamayacağı kadar çok…Seni hayatımdan söküp çıkarmak tahminimden çok daha zor oldu…Bittiğine inanmak..artık hiçbir zaman olmayacağına alışmak..

Sen benim ellerimdin..kolum,bacağım,gözlerimdin…sesim,gülüşüm,yüreğimdin..Gidişinle bu bitişle,bu sonla yavaş yavaş eksildim…cam kırığı gibi durmadan kanadım..Senin için sana büyüttüğüm o sevda enkazının altında yavaş yavaş ve sessizce can verdim..Oysa en büyük mutluluğumdun sen benim..En sevdiğimdin..En sevdiğimin ellerinden oldu ölümüm..
Yandım..yanabileceğim kadar çok..Bir daha yanamayacağım kadar çok…

Uzun zaman oldu sesini bile duymuyorum.Bende kalmış bir fotoğrafın bile yok eski günlere dair…Sana ait hiçbir şey yok. Sesini ,yüzünü,gülüşünü de unutturur mu zaman bana? Git gide silikleşen bir resme mi dönüşeceksin hafızamda? Sanırım öyle…Sadece düşlerimdesin , yarım yamalak, karmakarışık…

Kendime bir yol çizdim..’’Dönme, kal orda ‘’ dediğin günden sonra.. O son konuşmamızdan sonra..Seninle geçsin zaman, ne olursa olsun yanında olayım istemiştim. Aylardır bu şehirde süregelen mücadelemi olduğu yerde bırakıp sana gelecektim. Büyüdüğüm o şehre senin için dönecektim. ‘’Gel’’demeni beklerken tam aksine kalmamı istedin.Hayatında bana yer veremeyeceğini söyledin.. İşte o gün inandım sana..Artık bittiğine, artık ‘’biz’’diye bir şeyin kalmadığına..Yaşayabileceğim en büyük acıyı hissettim..
Öyle derinden yandı ki canım,ruhum öylesine çok sızladı ki…İnandım..)

Evet ..söylediğin gibi yaptım.Dönmedim,kaldım bu şehirde. İstanbul bir acıya daha şahit oldu ve bir incinen yürek daha bastı bağrına..Binlerce acının tam ortasında,elinden her şeyi alınmış bir çocuk gibi suskunlaştım bir süre..Duvar diplerinde biten o güzel hikayeye ağladım..sevginin bittiğine inanmaktan korka korka ağladım..Çöktüm dizlerimin üstüne..Hiçbir rengini görmedim hayatın, o karanlık dönemlerimde.

Uyudum..uyandım..kapattım gözlerimi. Gözlerimin açık olduğu her an bütün bedenim ve ruhumla dayanılmaz acılar çekiyordum. Uyuyordum sırf bu yüzden..

Uzun bir süre kapalı olan gözlerimi araladığımda bir sabah, penceremden süzülen güneş ışığını gördüm..Kalktım ve aynaya baktım..Ne çok değişmişti yüzümün ifadesi.!! Gözlerim çökmüştü ama sönmemişti parıltısı..yüzüm solgunlaşmıştı ama yok olmamıştı güzelliği..Ve yüreğim..bedenim..yorgundu ama hazırdı kaldığı yerden yeniden başlamaya..

Haydi, dedi içimdeki ses ‘’ Haydi artık yeniden başla her şeye,hiç yapmadığın şeyleri yap, yapmayı isteyip te yapamadıklarını…ertelediklerini… unuttuklarını…Haydi dedi, haydi acele et…Çiçeklerin kurumak üzere..dostların kapında beklemekte..kitapların tozlanmış..kalemin masanda öksüz kalmış…Haydi dedi, haydi çık dışarı..Bak insanların yüzüne, hayatın yüzüne bak. Ve sakın artık eğme başını..Kaldır düşen omuzlarını..yeniden bir ses ver içindeki çocuğa..Haydi şimdi tam zamanı yeniden doğ küllerinden..Sakın acıyı atma hayatından..sakla onu içindeki derinliklere…acını unutursan değerini bilmezsin mutluluğun…Acını sakla ve artık kaldığın yerden yeniden başla…

Evet.. kalktım. Ve evimi sarmalayan acımı süpürdüm..tozlarını yüreğimin en derinlerine sakladım..VE HAYATA KALDIĞIM YERDEN YENİDEN BAŞLADIM..:)

Artık yoksun..
Ve bir daha hiç olmayacaksın..
Bana hiç dokunamayacak,gözlerimin içine bakmaya cesaret bile edemeyeceksin..
Telefonumu unutmayacaksın belki ama tuşlarına basamayacaksın..
Adresimi hep saklayacaksın ama, bir gün kapımı çalamayacaksın…

Her şeyini kaybedince bir gün,düşünce dizlerinin üstüne, ardına dönüp bakacaksın orda mıyım diye..göremeyeceksin..
Elini uzatacaksın ama elime uzanamayacaksın..

Sen; geçmişimde ve anılarımda HERŞEYSİN..
Ama:
HİÇBİRŞEYSİN BUGÜN KÜ HAYATIMDA..
VE HİÇBİRŞEYSİN ARTIK YÜRÜDÜĞÜM YOLDA..

Şimdi;
Geçmişime çıkan ne bir kavşak var yürüdüğüm yolda, ne de sana yeniden açılacak bir kapı hayatımda..

BU SANA İNCEDEN SON BİR VEDA..))
Ayşe YÖRÜK
12/12/2006
iSTANBUL