KENDİMİ GÖRDÜĞÜM AYNA ; KAPLUMBAĞA

• 24 Mart 2015 Salı 13:46:49

Havaların ısınması ile birlikte tüm canlılar kendini sıcağa teslim etmeye
başlamıştı doğa nihayet gülümseyen yüzünü göstermiş yaz mevsimi iyiden iyiye
artık kendini belli etmişti geçen gün yolda yürürken çimenlerin arasında bir
kamplumbağa dikkatimi çekti doğrusu ilginç bir hayvandı beni görünce hemen
kendini kabuğuna çekti kalın bir kabuğu vardı ve devamlı kendi kabuğunda
yaşamaktan memnun bir hali var gibi görünüyordu,açıkçası onu kendime benzetmiştim
bende çok farklı sayılmazdım benim görünürde bir kabuğum yoktu belki ama kişilik
olarak kırılması zor bir kabuğa sahip sayılırdım,bir süre bu küçük dostumu inceledim
arada bir kafasını çıkarıyor ve beni görünce tekrar güvenli limanına geri dönüyordu
kimseyi yanında istemediği açıkça belliydi kalabalıklar onu fazlasıyla geriyor olmalıydı
sükunet duygusu ile bütünleşik bir hayat tarzını seçmişti onu daha fazla rahatsız etmeden
yanından uzaklaştım sonuçta onu en iyi ben anlayabilirdim bu duyguyu devamlı yaşayan biri
değilmiydim ? öyleyse gereken ne ise yapmalıydım biraz uzaklaştıktan sonra geri dönüp
baktığımda yavaş ama kararlı bir şekilde ilerliyordu gittiği güzergahlar izbe yollardı
çalı ve çırpı arasından gidiyor düz yolları tercih etmiyordu toz ve toprak varken asfalt
yola ihtiyaç duymuyordu netlik onun dünyasında kendine yer bulmuyordu inzavaya çekilmiş
hayatların müptelası olmuş bir görüntüsü vardı böyle yaşamaya alıştığı belliydi değişime
kafa tutmuyordu belki ama kafa gömüyordu,onu sevmiştim aynı yolun yolcusuyduk hayata bakışımız
örtüşüyordu tek farkımız vardı o hayvanlar aleminde ben ise insanlar arasındaydım onunla yine
karşılaşmayı ümit ediyordum hem yaz yeni yeni başlıyordu görünen oydu ki yollarımız daha epeyce
kesişeceğe benziyordu...