Kırık penceremizden üzerime yansıyan sıcacık güneş ışıklarıyla birlikte merhaba diyerek uyanıyorum yepyeni bir güne.Bugün daha bir sevinçliyim.Annemin izin günü ve tüm gün boyunca bizlerle birlikte olucak.Annem çoktan uyanmış,birikmiş bütün çamaşırları yıkamış ipe asıyordu.Mahallemizde oturan Şükran teyzenin bizi kahvaltıya davet ettiğini söyleyerek hazırlanmamızı istedi.Çok sevinmiştim.
Şükran teyzeler mahallenin sayılı zenginlerinden,hatırlı insanlardı.Üç tane oğlu vardı.Kız çocukları olmadığı için beni de çok severlerdi.En güzel elbisemi giyip,anneme hazır olduğumuzu söyledim ve Şükran teyzelere gitmek için yola koyulduk.Şükran teyze masayı hazırlamış,kahvaltının çeşitliliği ve bolluğu beni ve kardeşlerimi hayrete düşürmüştü.Tam dokuz kişi kahvaltı masasında başlamak için sabırsızlanıyorduk.
Buyurun:
Kelimesinden sonra büyük bir iştahla yemeye başladık.Çeşit çoktu hepsi çok güzel ve lezzetliydi.Annem ise sürekli bize bi şey anlatmak istercesine bakıyor,kaş göz işareti yapıyordu.Ben aldırış etmeden yemeye devam ediyordum.Ta ki bacağımda hissettiğim cimcik sızısını hissedene kadar.
Ağlamaklı bir şekilde ve tepki vererek;
Annem’e neden beni cimciklediğini sordum.Annem kıpkırmızı olmuştu.Sessizce,
Katık edin dedi.
Herkes bi anda yemeği bıraktı.Şükran teyzenin en büyük oğlu Birol ağbi anneme katığın ne demek olduğunu sordu.
Annem;
Ekmeğin yanında yediğimiz yiyeceklerin biraz daha az,idareli yememiz gerektiğini söyledi.O an herkeste bir şaşkınlık ve durgunluk oldu.Şükran teyze ve oğulları ağlamaya başladılar.Annem üzgün bir şekilde sebebini sordu.
Birol abi;
Bizler bu güne kadar katık nedir,bilmiyorduk sayenizde öğrendik ve ömrümüz boyunca da unutmuyacağız diyerek;
Anneme ve bizlere teşekkür etti.Sonra kaldığımız yerden katık ederek kahvaltımıza devam ettik.Hayatımız boyunca unutamıyacağımız bir ders almıştık hepimiz.