Okullar tatil oldu, minik yürekler yaz tatilinde
Yaz tatilini hatırladım, mutlaka Cami’ye Kuran-ı Kerim öğrenmeye giderdik, apartmandaki arkadaşlar, yan Mahleden gelenlerle sabah erkenden dizilirdik inciler gibi sokağa, hoca gelene kadar kıkırdardık, hiç unutmadığım bir anım vardır, dokuz yaşındayım kardeşim yedi yaşında ikimizde gidiyoruz, Hoca bir gün sınav yapıyor, elinde iki parmak kalınlığında sopa : - Dininiz ? -İslam, hangi mezheptensiniz : - Ehli Sünnet vel Cemaat peki Hak dininzi ne ? Hiç kimseden ses yok !
Sırayla o sopayla iki elimize vurdu. Of ! Üç gün elimizden izi gitmemişti. Ben en çok kardeşime vurduğunda içim acımıştı hani gül biter derler ya bitmemişti, hatta iki gün elime baktığımı hatırlıyorum...

Düşünmüşümdür hep yabancı filimlerde kiliseler ve papazlar hep düzgün, hoş görülü, günahları af eden insanlar olarak gösterilmeye gayret edilirken, bizim Türk flimlerinde nedense hemem hepsinde hoca dalavereci, insanları kandıran iki yüzlü...

Hıristiyanlıkta din görevlisi papazdır ama İslamda her müslüman din görevlisidir.

Yıllar sonra nasip oldu gönüllü olarak Kuran kursunda Hocalık yaptım, tek kadro vardı, oda Hatice hocaydı, ama öğrenci çoktu, Müftünün ricası ile başladım, atmış öğrencim vardı diğer hocanın beş , hepsi bana gelmek istiyordu, uymam gereken prosedüre uymadım, önemli olan çocuğu Camiye Kuran kursuna sokmak değil, gönüllerine sevgiyi aşılamaktı, ben iyi bir örnek değildim, ama Müftülük beni tanıdığı için hiç ses çıkarmıyordu, her gün bir yere geziye gidiyorduk , öğrenmek için yarışıyorlardı, hem tarihi yerleri geziyorlar hemde bilgileri artıyordu, tabii ki her gün sınav vardı ama mutlaka karşılığında çikolata olarak alıyorlardı... Dinimizi severek öğreniyorlardı, sene sonu acılan sınavda hepsi başarılı olarak diplomalarını aldılar,
Aileleri tek tek gelip teşekkür ediyordu, ne olur bize de söyle sırrını bu çocuklar çok değişti, saygılı sakin sevgi dolu oldular, artık karşılık vermiyorlar.

Neydi sır ?
Sadece sevgi...
Saf sevgi...

Allah bile kulunu sevdiği için yaratmamış mı?
Sen olmasaydın hiç bir şey yaratmazdım buyur muyor mu?
Güneş bile emre olan aşkından her gün doğmuyor mu ?
Sabah bile aydınlık yüzü ile bizi karşılamıyor mu ?
Gece hadi rahat uyu diyerek yıldızları sevgi ile yakmıyor mu ?

Öyle ise bu korkutmak, baskı niye ?
Eline gül verip gülümsetip bir gönül kazanmak dururken diken batırmak niye ?

Her şeyden önce çocuklarımıza İslamın sevgi dini olduğunu öğretelim, Allah’ı sevmeyi onunla konuşmayı, güzel bir şey olduğunda teşekkür etmeyi öğretelim, insan korktuğu kişiyi sevmez , sevdiği kişiden çekinir, üzmekten korkar.

Çocuklarımız gülecekken ağlamasınlar...

seMa