İzmir Annesi.....

• 25 Haziran 2008 Çarşamba 22:59:50

Bir sene boyunca aynı yerde çalıştığım biriydin önce.Sadece merhaba ,günaydın veya işle ilgili konuşmalar işte..karşılıklı kaç kere oturduk seninle sigara içme odasında .sen içmiyordun ama yakın arkadaşların hep içiyordu..yaşıtların diyebilirim..bana sadece mesafeli bir mecburi saygı gösterdiğin zamanlar işte.. bunun sorgulamasını hiçte yapmamıştım o zamanlar ..hayat devam ediyordu ve ben yavaş yavaş ölüyordum zaten o zamanlar…ayrıntıları düşünecek ne halim ne de moralim vardı….yaşayan ,işleri yapan ,gülen ,güldüren biriydim işte …sanki sis perdesi vardı hep benimle diğerleri arasında ve sadece seninle değil herkesle robot gibi konuştuğum zamanlar..şimdi resimlere baktığımda gülümsediğimi ama bakışlarımın oldukça donuk hatta hüzünlü olduğunu gördüğüm zamanlar işte..sana ısrarla niye buraya geliyorsun bak zehirleniyorsun burada… hem pasif içici olmak daha zararlı dediğimde…olsun tüm sevdiklerim burada diyordun ve burada onlarla konuşmak beni rahatlatıyor hem zehirlenmeye değer deyip bir an o mesafeli tavrından kurtulup güzel inci dişlerini göstererek gülerdin..bende içimden ne şirin bir kız deyip yine rutin hayatıma dönerdim…herkesle konuşurdun ama bazıları hep daha özeldi..dedim ya yaşıtların ve aynı büroyu paylaştığın kişiler işte..aynı koridorda kaç kere yan yana yürüdük ,kaç iş yemeğine katıldık ..ama merhabalar, nasılsınız ve sağ olun da kalan sığ konuşmalar yapardık saygılı ama mesafeli....tam bir sene dile kolay..benim ben olmadığım zamanlar..uzaklara baktığım ..iş bittiğinde ayaklarımın geri geri gittiği ,iş uzarsa sevindiğim ve ne kadar geç gidersem eve o kadar mutlu ve huzurlu olduğum zamanlar..ama seninle sadece işten konuştuk durduk..aynı iş yerinde çalışan ama sadece toplantılarda veya ortak çalışmalarda bulunduğum biriydin..hep mesafeli bulmuştum o bir sene boyunca seni...sen uzakta kendi derdinde ben uzakta kendi derdimde….sanki denizin dibindeydim zaten o aralar ara sıra yüzeye çıkıp nefes alıp her seferinde daha da dibe gittiğim zamanlar.. bu böyle devam etti bir sene 2003 yazında ikimiz aynı yere iş için gidene kadar..bana gelip ben sizinle gidiyormuşum dedin ..benim tavrım değişmedi..sadece hım iyi olmuş sevindim dedim..iyi bir kızcağız ve de çok çalışkan,pratik zekalı bana kesinlikle yardımcı olur du düşüncelerim..bu kadar işte…uzaklardaydım hep zaten ..kendime uzak ….içime uzak..

Gittik gitmemiz gereken yere ve işimizi yapmaya başladık…sen bana tek iş bile bırakmadın ..ben sadece uzaktan kontrol ettim seni,her gün takdir ederek çalışma şeklini ve bu arada her gün sen beni ben seni keşfettik..ben uzakta ve özgür olmanın verdiği mutlulukla daha rahattım..sen de kendini rahat hissetmeye başladın..ilk gün akşam yemeği yedikten sonra yürüyüşe çıktık beraberce..ve başladı her şey …dostluğumuz…nasıl güldük nasıl eğlendik..aynı şeylere gülünce,aynı absürd şeyler dikkatimizi çekince nasıl da şaşırdık..eleştirilerimiz bile aynıydı..seçtiğimiz yemekler..beğendiğimiz kolye ve küpeler ..bu böyle devam etti dört gün boyunca..hem işimizi yaptık uyumlu bir şekilde hem de eğlendik durduk her gördüğümüze ve her söylediğimize güle güle ve biz seninle Dost olduk..arkadaşlık diyemedim hiçbir zaman aramızdaki ilişkiye zaten…Eskişehir ve dört gün bizi bugünlere getirdi..senin yaşının küçük olması hiç engel olmadı arkadaşlığımıza..dostluğumuza ..bana isim bile taktın ..İzmir annesi..evet senin annen ,dostun,arkadaşın oldum..ve sende benim yavrum ,dostum.. ve sen bana öyle bir sevgi ve dostluk verdin ki..şimdi bile bunları yazarken gözlerim doluyor..her zaman yanımdaydın ..en kötü zamanlarımda özellikle ..beni dinledin..moral verdin..ben sana aynı şeyleri aynı gün içinde en az beş altı kere anlatsam da ses çıkarmadan dinledin ve bana hep destek oldun..beraber güldük ,beraber ağladık..benimde sana aynı davrandığımı ve sana destek olduğumu söyledin hep..ama zaten yapardım ki sen benim yavrum değil miydin?.....sen en son geçtiğimiz Cumartesi İzmir’den tamamen ayrılana kadar hep birlikteydik..senden bir gün bile sıkılmadım..ve sana özlemim şimdiden başladı..dostlarım arkadaşlarım sevdiklerim tabiî ki var ama seninle güldüğüm kadar gülmüyorum artık….ama senin mutlu olmana ve evlenip bir yuva kurmana da çok seviniyorum..zaten gözüm arkada değil..ne de olsa damadı ben seçtim…ve kendi ellerimle seni evlendirdim ya..hatta bir de oğlum oldu artık diyorum mutlu mutlu..ve şimdi siz mutlu olun ..uzak olun ama çok mutlu olun yavrularım…….sevgili dostum sana teşekkür ediyorum..hep yanımda olduğun için ,sadece iyi gün dostu olmadığın ve en kötü günümde hep yanımda dimdik cesur bir şekilde durduğun için,beni savunduğun için ve diğerlerine karşı yaşının küçüklüğüne rağmen, konumuna rağmen ve kötü duruma düşme pahasına beni desteklediğin için ..en yalnız olduğumu düşündüğüm zamanlarda benimle olduğun için..benim hayatıma renk kattığın için ve Sen olduğun için…Sen benim yavrumsun işte………İzmir Annesi .