KADINLAR VE BEN

• 8 Mart 2015 Pazar 14:23:28

Uzun zamandır hayatımda bir bayan olmayışı beni kaba saba bir haline getirmiş ağzımdan küfür
düşmeyip argo kültürüne yönelmeme neden olmuştu,kadının olmadığı bir yaşamda erkek tam anlamı
ile vahşileşiyor,ilkelleşiyor ve son nokta itibarı ile ayılaşıyordu,kadın erkeğin evcilleşmesinde
hayati bir öneme sahipti,erkeğin estetik güzellikleri tanıması hayatında kadına yer vermesi ile
gerçekçekleşebiliyordu bu açıdan bakıldığında iç dünyam daha iyi anlaşılabilirdi,içinde bulunduğum
durum beni memnun etmiyor ama kurtulmak İçinde bir çaba sarfetmiyordum,kendi bataklığımda yaşıyor ve
çırpındıkça daha da dibe batar hale geliyordum,Aslında tamamen yalnız sayılmazdım,bir kaç erkek arkadaşım
beni zaman zaman yokluyor kasvetli dünyama ışık Tutuyordu,ama bir kadının yaratacağı mucizenin asla yerini
alamazlardı,benim için kadın;sadece cinsel arzuların tatmini için gereken değil,aynı zamanda bir erkeğin
ruhsal,ahlaki ve sağlıklı kişisel gelişimi İçinde olması gerekendi,erkeğin dünyasında kadının arzettiği önemi
bir oksijen kadar gerekli buluyordum İncelik,zariflik ve nezaket kavramlarının kadında daha şık durduğunu,
insanı insan yapan bu özelliklerin ancak kadınlarla kurulacak diyologla gelişebileceğine inanıyordum,
kadınların bana yüz verdiği pek Söylenemezdi bunu anlıyordum çünkü sempatik olmadığım gibi soğuk bir
ifadeyide yüzümden eksik etmezdim,Sık sık aşağılık duygusuna kapılır,özgüvenim yerle bir olduğu için
hep ilk adımı kadınlardan beklerdim,Çoğu zaman bu bekleyiş uzayıp gider ve karşılık bulmazdı,böyle
oluncada teselliyi alkolde bulur dibine kadar içerdim,hayat benim için hiçte kolay değildi,çünkü zor
olan kişilik yapım,yaşanması muhtemel güzelliklerin daha başlamadan bir başka bahara ertelenmesine
neden oluyor,ıskalanan hayatım berbat seyrinden şaşmayıp tekdüze olarak devam ediyordu.