Hepte rüyalarıma gelmesen mesala..
Birgün biryerlerde tekrar bulussak..
Hani, ilk günki gibi,
biraz heycan, biraz da korku olsa içimizde..
Ben.. beni beğenmemenden korksam..
uyuyamasam gece geç saate kadar..
......sabah yine erkenden uyansam sana günaydın pamuk prenses desem..
Kosarak yanına gelsem,
sonra yine sinema’ya gitsek..
tutsan elimi baksan gözlerime..
konuşsa dilin...
gülse yüzün yeniden...
aşkımı anlatsam sana, gözlerimde görsen kendini..
sarılsam içten,
ceksem yine kokunu içime..
okşasan saçlarımı,
dolansa parmakların saçlarıma, düğümlense..
sıkıca tutsan ellerimi..
acaba yine terlerlermi avuçlarımızın içi?
kaçar mı bakışların gözlerimden..
utanırlarmı ilk buluşmamızdaki gibi?
SÖYLE İŞTE
yeniden sever misin beni..
kırıp döktüğün bu kalbi tamir edebilirmisin?
ya da susasarak ;
bir yerlerde senin için çarpan yaralı bir yürek olduğunu bilerek..
beni görmezden gelebilirmisin?
gerçekten bu kadar kolay unutabilirmisin?
artık hiç mi aklına gelmiyorum?