BİR DUADIR YAŞAMAK

• 2 Mart 2015 Pazartesi 02:00:44

Hüzün geldi kara bir yılan gibi çöreklendi gene böğrüme.Git desende,anlamaz gitmez.Dinlediğim türküler,sanki hüznümü ve özlemimi besliyor bu gece.
Aşk ile yanaşdığım birkaç kalp,övey evladını tekemeler gibi tekmeledi kalbimi.Kalbimin kırgınlığı nankör ve sevdadan anlamaz kullarına değil.Bu aşk kokan sevda kanayan kalbi bana verdiği için ALLAH’a...
Beni bir kulunu bile sevmeden gönderemezmiydi bu dünyadan.İçimi sevda ile aşk ile dolduracağına,zalimlikle ve gaddarlıkla doldursaydı,titremezdim kalp kırmamak için.Üzmiyeyim insanları diye bir adım geri atmak yerine,üstüne yürürdüm.Dokunamazlardı en zayıf yanım olan kalbime.Sıkıp sıkıp bırakamazlardı ellerinin içinde.
Sevdiğim ve çok özliyeceğim birini daha birkaçgün önce hiçbirşey olmamış gibi çıkardım yaşamımdan.
Çünkü sevgimle kırıyordum onu,parçalıyordum kalbini.Öylesine güzel anlarım ve paylaşımlarım olduğu o güzel insanı parçaladım,yok ettim ve sen iyi bir insansın diyerek yolladım yaşamımdan..Daha fazla üzmemek için,benden adam olmaz diyerek.
Korkuyorum artık insanlara sokulmakdan ve onlara ait olmakdan.Her sokulduğumdan tokat yemekden korkuyorum.Her güvendiğimden dayak yemekden,her sevdiğimin bırakıp gidecekmiş gibi hissetmekden...
Etrafımdaki onlarca insana bir adım yürüyemiyorum.Hergün başka biriyle,başka zamanda başka şekilde yaşamı paylaşmak.Yaşam hovardalığı yaptığım.Gün geçirmek.Anı değerlendirmek.
Oysa neçok özledim,birçift göze sevgiyle ve güvenerek bakmayı,hiçbir karşılık beklemeden sevmek,doya doya bakarak sevmek.
Gözleri siyah olanlar geceden korkmasın,geçip giderken gecenin içinden kimseler farketmez onları..

Bu cümle geldi aklıma.Siyah gözlülerden korkuyorum ençokda bu dünyada.Bakmayacağıma yemin ettim siyah gözlülere.Çarpmıyacağım...
Ençok elini bırakdıklarım,ençok elimi bırakanlarIN gözleri siyahlar.Siyah gözler vefasızdır bilirim gayrı...Gidenler siyah gözlüdür.Ağlatanlar gene onlardır...

Rüyalarım,uykularımda berraklığımı,neşemde şiddeti,sevğimde güveni,kaybettim.Bulamıyorum kayıp duygularımı.Bulamıyorum yarım yanımı,iyi yanımı,sevgi dolan kalbimi.Boş bir çuval gibiyim,bir kulun aracılığıyla,ALLAH ın dolduracağı yada umarak öldüreceği günü bekliyorum.
Yolları kaybetmiş bir kuluna ALLAH yardım eder bilirim.Yardım et ALLAHIM tüm yollarımı kaybettim,doğrularım,eğrilerime karışdı,sevenlerim sevmeyenlerime,sevdiklerim,sevmediklerime.Güneş ve ay değerini yitirdi,kulun kula sözlerinin manası,açan güllerin kokularını kaybetti.Dile getiremiyorum,bu dünya benim değil...Ben bu dünyanın yabancısıyım gayrı...

Yaşam anlamını,insanların gözlerini kaybettim.Düşlerimde ağlıyorum artık.Gündüzler biryol yürüyüşü...

Yanlızlık çevremde değil,kalbimde koskocaman.Büyüyor,büyüyor....Geri dönülmez hüzünler içimi kemiriyor.Gündüzleri gülmelerin arkasına sığındığım doğru.Geceleri çekeceğimin kefareti diye...

Yardım et ALLAHIM’....
Bana yolumu
bana yönümü
bana seni,
Bana seninle birlikde kalbimi geri ver..
bana senin tüm tecelli ettiğin yüzleri geri ver...

Hakkım neyse onu ver...
Hak etmemi sağla...
Kalbimi bana geri ver....

Yazları,
kışları ve tüm mevsimlerin kokularını hissetmemi,yeniden ve yeniden güvenerek sevmeyi geri ver....brn