GECEDEN SABAHA MEKTUPLAR

• 7 Ocak 2007 Pazar 21:34:37

Uyuyor musun?

Uyumak arıtıyor değil mi?

Uyuyunca sanki bir daha dönmeyecek gibi terkediyor insan, kendini bile...Bir çalar saat ya da bir telaşlı karabasanın insafındayız bugünlerde.Sevmiyorum artık düş görmeyi ben:

Düşlenince,yani ben seni düşlerimde sevince,gerçeğime alışamıyorum.Dur durak bilmeden sürüyor bir masadan diğerine kaçışım.Yaşamak ağır bedellerini peşin peşin ödediğim haksız bir alışverişten öte değil,düşlenince...

Bütün şarkıların aynı dili konuştuğu kasvetli,böyle acılarından zevk damıtan,mazoşist(ki bilirsin sevmediğim ne idüğü terimlerden biridir,yeri gelince kullanmak zorunda kaldım)salya sümük ağlanası,mümkünse bir de öyle düş gezgini bir gece yolcusu ile tüketilecek saatlerden yazıyorum.

Ne çok paragraf yapıyorum,elbette bölük pörçük darmadağın,öyle çok ki anlatacaklarım.Ben anlatayım sen dinle;sonra acı bana,iyi geliyor acınmak bugünlerde...Merhametine sığındığım katı,soğuk,ıssız bir aralık akşamını dinle...Kendini geceye iğfal ettirmemeye çalışan son gün ışığının çırpınışlarını izledim acı içerisinde,aldatılan bir o muydu ki,aldatmaların sıra sıra geçişini dinle

Yanlış düşlerde kaybolmuş,yeni yetme bir delikanlının yan odada ölmeye hazırlanan hasta,öksürüklü, veremli belki,sevmeyi başarmadığı dedesinin çaresizliğini dinle...

Saçlarını boyatma hevesiyle bir günde on yaş yaşlanan,kendine bu yüzden daha çok güvenen,teslimiyete hazır,düşünmekten uzak,sırf etek boyu kısaldı diye yüzüne bakılan ve ’param olsaydı’derdine yanan o çaresiz adamın tek umudu kızın,yanılsamalarını dinle

Günün yorgunluğunu el ayak çekilince mutfakta kendine kahve pişirip hayalleriyle paylaşan ve yıldızlara bakmayı unuttuğu için gülümseyemeyen,çalışmaktan değil önemsenmemekten yeşil damarları yüzeye çıkmış elleriyle masaya sandalyesini yaklaştıran kadının sağır yankılarını dinle

Kulaklarımı kapatıyorum sustukça bu köhne şehir ne çok yükseliyor bu sessiz ağrıları bedenlerin…

Uyuyor musun?

Uyuyunca terkediyor kendini bile insan
Ve zamanın durduğu anlamsızlaştığı dijital bir dilimi gösterecek mektubum sonlanırken belki de...00:00:
Hiçkimsenin,hiçbir zamanda,hiçbir şey yapmadığı,hiç saat,00:00

Uyuyor musun?

Terkediyor gün kendini artık.İsli,gri bir sabaha ulaşmak hayaliyle son verdiğim,üzerinde düşüncelerimin cirit attığı satırlar sana ne anlatır bilinmez;lakin gece sağır yankılarıyla beni delirtmekte

Uyuyor musun?
Uyuyunca kaçabiliyor musun?Elim kolum bağlı,anlıyor musun?

2006