Millet olarak marka gösterme hastalığına bulaştırıldık...
Konuşurken bile bilemeden, iki oda bir mutfak demeye dilimiz varmıyor;
gizli din, işâretini okuyup üflüyoruz ölmeden rûhumuza...

Mevlîd-i Şerifini okumaya Ruşen Hafız'ın rûhunu çağırın, sesi Zeki Müren seslidir(rahmetli).
Yedi hazîrana ne kaldı ki... şekeri benden!.

Hürmetle Selâm ederim...
(epeyce marka reklâmı yaptınız... Sizi gidi- Siziiii) Affınızla.

kadiryeter Kadir Yeter. 02.3.2015 TRABZON.

w.edebiyatdefteri.com/yazioku.asp?id=139599
bekir güçlüer

Kimimiz bilerek kimimiz bilinçsizce koşuyoruz, bize çizdikleri yolda.
Çizgiyi bozanlar anılacak ilerde. Ne mutlu onlara.

Tebrikler Bekir bey,
bu kısa ama anlamlı yazıda size..

saygılarımla..

tebrik ederim.

aklıma lise yıllarında sınıfın muzip öğrencilerinin hepimize yaptığı meşhur şaka aklıma geldi ve biz tümsınıf her seferinde hatta öğretmenlerimiz bile bu tuzağa düşerdik...

muzip öğrencilerden biri tavana bakar gözlerini diker oraya... onu gören bir başkası sonra bir diğeri sonra öteki derken sınıfın tümü ve bunu görünce öğretmenimiz de... dersin bir kısmı kaynardı böylece ve onlar amaçlarına ulaşmış olmanın keyfini yaşarlardı öğretmenimiz bizleri toptan azarlarken...

nereye koşuyorsunuz yahu bi durun diyen birini bekliyoruz galiba...


okudukça gülümseten gülümsedikçe düşündüren güzel bir yazıydı..

kutlarım saygıyla...





Hicran Aydın Akçakaya tarafından 3/2/2015 10:12:18 AM zamanında düzenlenmiştir.

Adam gibi adam olanlar nereye, niçin koşmaları gerektiğini bilirler. Adam olmayanları da koşturucuları, dizgini başkalarının elinde istediği yana ve yöne atlar gibi koştururlar. Anadolunun nereye koştuğuna gelince: çiftini çubuğunu bırakarak, tarlalasını- tabarını da musevilere, araplara, rastgele yabancılara satarak büyüklü küçüklü tüm şehirlerin varoşlarına, gözleri kararmış, amaçlarını şaşırmış halde koşuyorlar. Umutvar olduğumuz anadolumuzun da dizlerini dermansızlık ve romatizmal hastalıklar sarmış, sanırım istese de koşamaz artık. Çünkü kırmızı mercimeği Kanada dan, buğdayı, kuveytve katardan, cevizi - ince kuru üzümleri kırgızitan ve tükmenistandan, pirinci de zaten çinden ve vietnamdan ithal ediyoruz.

Eksik olmasın ve bin yaşasın bizim kapitalist sermayedarlarımız, onlarca çeşit peynir ve diğer tüketim ürünleriyle market raflarımızı dolduruyor, İtalyan çimi, çiçeği ve kansorejen tropik iklim ağaç ve fideleriyle park ve bahçelerimizi donatıp gözlerimizi de bir güzel boyuyorlar.

Değerli dost ne gerek kaldı ki anadolu sığırına, toprağında yetişen tarım ürünlerine, şeker pancarına, mısırına, limonuna ve muzuna. Acaba Anadoluya gerek kaldı mı, anadolunun nereye ve ne yana koştuğu varoşları , salaş kafeteryaları, makdonalstları dolduran anadolu insanlarının umrunda mı?

Tüm farkındalığını kaybeden bir toplumun koştuğu yönler ve yollarında artık bir önemi kalmadı. Çünkü amaçsız kör koşulardan hiç de düzeyli sonuç ve dereceler sağlanamaz.

Yaşasın ... özgür ve her zaman eğemen kapitalist rejimimiz. O bize hangi yöne, hangi ritim ve ivmelerle koşmamız gerektiğni emreder, bizler de şak diye hızla finişle kalkarız.

Kutlarım yetkin kaleminizi çokça saygılarımla.Kemal Polat

Sayın GÜÇLÜER mevcut durumumuzu uygulamalı olarak mükemmel anlatan bir yazıydı. Anadolu nereye koşuyor?
Koşanların nereye kostuklarının pek farkında olmadıkları kesin tabii. Yazınızdan da anlaşılacağı üzere, koşturanlar her şeyin hesabını kitabını iyi biliyor ve şaşırtmadan koşturuyorlar hepimizi.
Tebrik ediyor sevgi ve saygılar sunuyorum.

her geçen gün..... dağılıyoruz türk kaşığı ile ecnebi pisliği yemeyi ne zaman bırakacağız.... ülkemizde yabancı gibiyiz.... duyarlı kaleme saygılar

GÜLDESTE tarafından 3/1/2015 5:47:18 PM zamanında düzenlenmiştir.

GÜLDESTE tarafından 3/1/2015 5:48:10 PM zamanında düzenlenmiştir.

Sessizce körü körüne koşuyoruz çok haklı çok snlamlı bir paylaşım kaleminiz hiç susmasın değerli dost sevgi ve saygılarımla

GÜLDESTE tarafından 3/1/2015 5:49:05 PM zamanında düzenlenmiştir.