Sevgili Yaşar Kemal

• 1 Mart 2015 Pazar 10:49:37

Şimdi kuşluk vakti sessizliği..Toprak bulgur bulgur kabarmış;tarla kuşunun ritimli ötüşleri her yana
yayılıyor.Hemen yanı başımda yemlik otu.Sarı sarı nergisler de açmış.Küçük mavi çiçekler,deli marullarla
obalaşmış.Cırtlan,gelincik,dedesakalı,kuzu kulağı.Hepsi bu toprağın canı.
Mor sümbüller selvi ağaçlarının dibinde,arkların içinde.
Rüzgar ıslık çalmaya başladı.Karıncalar toprağı elemiş düğün hazırlığında.Bülbül yuvasın örmüş..
Kuru dalların arsında bir hışırtı.O da ne ?Bir kaplumbağa..Baharın coşkusuna katılmış.
Deli çalılarda bir kıpırtı yok!Henüz uykuda,güzel rüyalarda.Uyanma zamanını iyi biliyor galiba.
Dalları çılgınca,tarçın kırmızısı,karmaşık bir yelpaze.Kırmızı mırmızı böcekler kabaran toprakta.
Çekirgeler ne ilginç;toprağın üstünde toprak rengi gibi;sanki yeşilliğin arasında yeşil reginde gibiler.
Komşumuz ’’Havva Abla’’elinde milleri,parmağına sarılı eğirdiği ipleri,çorap örüyorken;bu milletin başına çorap örenlerden habersiz.
Kara gözleri,yassı burnu ve kısa boyu..Elleri çatlak çatlak,parmakları ufak.Ama yüreği büyük;insan ve doğa sevgisiyle dolu.Öyle güzel gülleri var ki.
Aslısız diyor bu dünyaya.Hızır’ı bulsan da eremessin murada diyerek nameler diziyor.Gözü yok para pulda.Bir pazlamanın yarısıyla doyuyormuş nasılsa.
Ayağında lastik ayakkabı.Yazın basma,kışın pazen fistanı.Öyle moda falan demiyor.Yırtılırsa kumaşı örümcek gibi örüyor.
Şimdi siz göğün bakırını aştınız ya;oraya bir masa kurup sohbete başladınızsa;hepiniz bedeninizi ’’Anadolu Toprğına’’bıraktınya;her bir zerrenin yeşerdi.
Çayır çimen sözcük sözcük hecelendi.Yalnız heceler susukun,ç,çekler küskün.Siz yollayın sözcüklerinizi bulutlara bindirip.Karşılasın toprak,toprağı yararak çıkan yıldırım
ilk sizin masanıza ulaşınca çözülsün çayır,çimenin dilleri..Yağsın yağmurlarda ezeli ebedi.