son roman

• 28 Şubat 2015 Cumartesi 13:12:11

SON ROMAN
Başlangıç
Bir şiir tanesinde buluştu evrene yansımalarım. Şöyle devam ettim:
Gözlerim seni arar oldu çamları sırtlamış dağlarda
Belirdi sana dair lahzalar bir sağnak altında
Yürüyorum ya topuklayarak ayaz çatlatanda
Seni düşünmemek içten bile değilken kapanmayan yaralarda
Sensin adı artık nefesimi verdiğim ılıklığın vücudumda kabarması
Sonsuz bir hayıflanma hüküm sürdü yalnızlığın an kesitlerinde. Bir borana kapılmışçasına savruluyordum efkârım sardı kısa sandığım bitmez bu uzun yolu. Acıdan kıvranan uzun bir alayım şimdi. Yürüyordum işte dışarıdan anlamsız içerden yakıcı bir hissiyatın peydasında ve bir eşikte farkına varmadan durdum. Oysa dikkat etmeden tekmelediğim yolun sonu bildiğim yere çıkıyordu ordaydım sırtımı çevirdiğimde gözlerime güneşin yansıması çökmüş. Kıvrılan alnım bir nefesle parlamış rengine geri dönüş yapmıştı. Eğilen bedenim doğrulmuştu. Ellerimin açmazı kayboldu ve daha emindim düşüncelerimin berraklaşmasıyla. Seyre dalmış güneş toplayan gözlerim mavi gökyüzünün altında yükselen yüksek sarp dağların yamaçlarına insan eliyle konmuş gibi duran çamların yeşilliğini. Huzur nüksederken mavi gölün üstüne düşen dağları sıralıyordum. Bilmem neresinden neresine bir uzantının tabiat adı altında güzelliğini sergilediği bir ikindi vaktinin şiddetle akmamasını tanrıya bir yakarış olarak sunuyordum. Hareket biçimimi yönümce tayin ederek Biraz güç kullanarak çevirdiğim anahtarı güçlükle yenmiştim. En iyi bildiğim yere adımımı çamurlu ayakkabılarımı çıkarmadan önemsemeden attım. Savurdum sağa sola vurdumduymazca. Ve ben bu gücümle kimselerin duymadığı kuytu hanemin kapıları ardında haykırdım. İliştim biraz sonra kahverengi bir o kadar sade olan oturma takımının koltuğuna. Hiç bitmeyecek dedim bu civanperçemi. Ahşap tavanın altında yayılmış ve süzülmüş olarak nefesimi dinlemeye başladım. Pencereme taktığım beyaz perde odama hiç yakışmayan biçimde orada salınıyordu. Raks eden bir bez parçası bir anlam yüklemenin hiçbir anlamı yok.
Öylece uykunun çöktüğü bedenim hareketsiz kalarak uzadı boylu boyunca.
Yarın sabah kalktığımda her şeyin değişeceğinin farkında olmadan uzun bir gece bekleyişi aslında beni bekleyen evet değişecek olanların habercisi olan bir uzun gece farkında olmadan geçip gidecekti.
Bir sabah ki dinginliğin sezişi göz kapaklarımın ilk açılışında belli etti kendini. Yolculuk fikirleri belirdi zihnimde. Yeni bir başlangıcı terk edip zor bir yola direksiyon kıvırmaya yeltendiren bir…