Değerli Ahmet Bey Kardeşim.

Yazınızı okudum ve bu sefer anladım ( Ya da anladığımı sanıyorum )

İşin doğrusu kesinlikle üzerime alınmadım başlarda çünkü işaret ettiğiniz şey ben değilim. Ancak yazınıza yorum yapan arkadaşa verdiğiniz cevabı okuyunca gördüm ki bu yazı direkt olarak bana hitaben yazılmış bir yazı.

Evet bana hitaben yazmışsınız ama ben yine de üzerime alınmadım. Çünkü demin de söylediğim gibi işaret ettiğiniz şey ben değilim.

Siz sadece ve sadece benim kuralsızlığımı dile getirmişsiniz ama herhangi bir örnek vermemişsiniz. Tevatür tarihçiliği yaptığımı söylüyorsunuz ama bu konuda da örnek yok. Bu yazıyı okuyanlar en az bir iki örnek görmelilerdi ki tam olarak neye temas ettiğinizi anlasınlar. İnanın benim yazılarımdan alacağınız pasajlarla bunu okuyucuya sunsaydınız bundan herşeyden önce ben memnun olur ve eğer haklıysanız '' Evet arkadaş doğru söylüyor, şu şu şu hususlarda kendime çeki düzen vermem gerekir'' derdim. Bu akşam asacağım bir yazıda da değinmişimdir. Ben öyle inadım inat bir insan değilimdir. Hata yaptığım ve bu bana ikaz edildiği zaman ikaz doğrusya alır kabul eder ve hatamı düzeltirim ki mesela İlhan Kemal adlı bir arkadaşım görmüştür, uyarmıştır ben de düzeltmişimdir, doğrusunu yazmışımdır. Şimdi sizin bu yazınıza bakarak ''ben hangi yazımın neresini düzelteyim?'' desem büyük ihtimalle '' Öylesine düzeltilemeyecek halde ki yazılarınız '' diyeceksinizdir.


Bakın Ahmet Bey....

Sizin vermediğiniz örneği ben vereyim : Ben eğer Necip Fazıl Kısakürek gibi sırf II. Abdülhamiti övmek için yazdığı ''Ulu Hakan Abdülhamit'' adlı çok kalın ve tarihi (!) bir kitapta '' Abdülhamit abdest almadan ayağını yere basmazdı'' demişsem siz bana '' Bu tevatür tarihçiliğidir'' dersiniz. Ya da bu kitabı referans ve kaynak olarak almışsam yine bana '' Yaptığınız şey tevatür tarihçiğidir'' dersiniz ve tamamen haklısınızdır. Çünkü çok afedersiniz '' Yahu adamın g.tünde miydi gözlerin, nereden biliyorsun ne zaman yellendiğini, ne zaman yellenmediğini'' demek lazımdır böyle bir durumda.

Olgulardan ve bunun tarih olarak anlatılmasından örnek vereyim:

Örneğimiz yine II. Abdülhamit olsun


Onun denge politikasını anlatırsınız. Bu politika ile Osmanlı Devletini ayakta tutmaya çalıştığını da anlatırsınız ( Ayakta tuttuğunu değil...Dikkat !) Ama sonra bazı tarihçiler(!) gibi II.Abdülhamit döneminde bir karış toprak bile kaybedilmedi derseniz bu artık tevatürden de çıkar yalan olur. Çünkü çıkar biri en azından 1878 Berlin Antlaşmasını önünüze koyar. Bir başkası Duyun-u Umumiyeyi önünüze koyar. Her ne kadar iki durumun da asıl müsebbibi II. Abdülhamit olmasa da neticede onun zamanında olmuştur tüm bunlar. Mesela ben böyle bir tarihçilik yapmışsam yine haklısınız.

Lakin...Var olanları yok saymak. Gözünüzün önünde olanları halı altına süpürmek...İşte bu hiç bir şekilde tarihçilik değildir.

Ya da var sandığınız şeyler aslında yok ise o zaman da birilerinin bunu '' Kardeşim o dediğin şey yok '' diyerek değil belgeleriyle, bilgileriyle ortaya koyması lazım.


Kısacası inanın beni yoruyorsunuz. Bu yoruma 11.00 da başladım, şu an saat 11.40...Kırk dakikamı size ayırdım. Çünkü nazar-ı dikkate alınması gereken bir insansınız.

Bu akşamki yazımda da göreceğiniz gibi uğraşmam gereken çok daha başkaları var.

Selam ve saygılar.

Duygu ve düşüncelerinize yürekten katılıyorum saygı değer hocam. Tasartıyla, kurguyla ihtimaller dahilinde bütün iyi niyetimle, tarihe ışık tutulduğu varsayımıyla hareket etmek affedilir gibi değil.Yazık ki bu yönde örnekleri çok sık görüyoruz.Teşekkürler emekleriniz için.Saygılarımla.