KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Taze Et...*********************
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Lumbriculidae Tanrısı çok seviniyor içten içe. Doğuracak Chaetopodanın dişisi! Uzun zamandır taze et yememişti…
Solucanların toprak içinde açtıkları boşluklarda dolanıyor. Her solucan odasında tül perdeyle kapatılmış pencereler, iç tarafları karanlık; hiç kimse görünmüyor. Doğum sancıları çeken dişinin yeniden yaratılışı var, karanlık oda sırlarından birinde. Baykuşun uğursuz sesi çığırmasa yerini bulmak zor… Ayinle sunulacak Tanrı’ya kurban, mecburen! Toplanmış cemaat, kalabalık...
Ansızın patlıyor gürültü, yarılıyor gökyüzü, içeri düşen güneş alıyor her birinden mecali; tanrı kaçmak istiyor ya, imkansız, bir iki kıvrıldıktan sonra yakalanıyor uğursuz seslerin suskun tanrısına. Huzura çıkıyor el pençe aman dileyerek. "Ben de bir tanrıyım senin gibi. Al bütün tebaamı sana kurban olsunlar
Bir tek benim bağışla canımı.”
Her yer vidanjör gürültüsü, İshal olmuş fosseptik çukurları. Ki, vidanjörler para kazanabilsin… Dinletemedi bu yüzden kerametini…
Kirli bir çorap içindeki toprakta sarmaş dolaş birliktelik. İki parmak uzanıp da yakalayacak. Gerçek, kancalı bir iğne dalıp da bir yerden diğer uçtan çıktığında anlaşılacak.
Bu gün tanrıların değil, şiddetli rüzgarların günü. Misinanın ucunda rüzgar olup savrulacak. Bir rüzgarlık darbeyle uçacak uzaklara. Sularda kaybolacak. Etobur bir balık dolanacak oralarda. Uzun zamandır taze et yemediğini hatırlayacak. Tanrı solucana saldıracak…
Hayat bu kadar basit aslında. Bir nefisle hallediyor her şeyi…
Kulaç atıp yüzüp gitmek varken, nefsinin kör tarafı göremez kanca iğneyi… Karnını doyurmak isterken canlı bir yemle, ölmekle buluşur, doyurur aç karnımı. Uzun zamandır da taze et yememiştim hani!
YORUMLAR
bu gün net bana azizlik yaptı daha şimdi düzeldi...güne düşen yazını kutluyorum ustam saygılarımla
Her şeyde pat diye söylenmez ki...
Bazen de böyle yapmak gerekir.
Ustalar böyle söyler söyleyeceğini.
Teşekkürler ustam...
Önce ben vardım, sonra ben, yine ben … Tanrı aslında benim ben !
Gülerden bir gün, içimde ki ben, beni doğurur, sonra beni bende almak için Tanrıyı avutur. ‘’Tanrım beni senden alan ben, suçlu olan bu durumda ben-ce sen ! ‘’ diye içimden ses duyulur .Duyulur ama duyan kim ? Sanırım yine ben’
İşte diyorum ya, Önce ben vardım, sonra ben, yine ben … Tanrı aslında benim ben !
Beni yok eden sen’ seni de yok eden ben’ Bu durumda Tanrı hangimizden ?
..Buda konu dışı : Aslında ölen her canlı kendi tanrısıyla ölüyor...Bunun farkına varan kim,o da bilinmez.
saygılar sevgiler..
berşah tarafından 2/26/2015 3:04:32 AM zamanında düzenlenmiştir.
Yazının içinde gizlenmiş manidar kıssadan hisseler buldum. İroni işte budur hocam. Hoş geldiniz. Tebrik ederim. Saygılarımla.
Eeee,
doğanın realitesi var.
Mok yoluna gitmek var kaderde,
çok zamandır hasret kaldığı taze etle karnını doyururken.
Hangi birimiz için geçerli değil ki bu durum?
Yazılarınızı özlemiştik sayın yazarım. Yüreğinize sağlık.
Saygılarımla hocam...
