“EĞİTİM ŞART!”
Bir reklamın zihinlere kazıdığı söylem: “Eğitim şart!” Her alanda, her işte: Eğitim...Eğitim...Eğitim.
Eskilerin tabiriyle terbiye. Her işin, her mesleğin kendine özgü oluş ve yapılış biçimi vardır. Bu oluş ve yapılış bir olgunluk ortamında gerçekleşmelidir. O olgunluğu sağlayacak, bireyde davranış değişikliği yapacak etkinliklerin,uygulamaların adıdır eğitim,terbiye.
Her meslek kuruluşu bünyesinde çalışan,hizmet veren elemanlarına eğitim vermelidir. Şehir merkezlerinde toplu taşıma ve servis araçları mesela...Piyasa taksileri.
Bu araçlar taksi,dolmuş,otobüs... Kamu hizmeti veriyor. Servis araçları öğrenci taşıyor. İşyerlerine işçi ve eleman servisi yapıyor.
Bu araçları kullanan sürücüler yeterli donanıma sahip midir? Bunun bir kıstası var mıdır? Yoksa sadece sürücü belgesine mi bakılıyor?
Bildiğim kadarıyla sürücü belgesi yeterli bu araçları kullanmak için. Halbuki yeterli değil. Bir gazetede okumuştum. Londra’da bir piyasa taksisini kullanabilmek için özel eğitim almak gerekiyormuş. Şoföre müşteriye nasıl davranacağı, müşteriyi en kısa yoldan istediği yere nasıl götüreceği öğretiliyormuş. Eğitim sonunda sınavda başarılı olamayan asla ve kat’a direksiyon başına geçemiyormuş.
Toplu taşıma araçlarını kullanmak için de kurslar düzenlenip eğitim veriliyormuş.
Bizde böyle bir uygulama yok bildiğim kadarıyle. Hal böyle olunca dolmuş ve otobüs şoförleri kafalarına göre takılıyorlar. İçlerinde müşteriye saygılı, işini gerektiği gibi yapanlar da var. Onları tenzih ederim. Ama büyük çoğunluğu durak mefhumunu tanımıyor. Kafasına göre her yerde yolcu indirip bindiriyor. Kendi tabirleriyle durak harici yolcuya “ördek” diyorlar. Ördek toplamayı marifet sayıyorlar.
Durak harici toplu taşıma aracına el kaldırıp binenler de bu “ördek”liği hak ediyor doğrusu. Yolcunun da durak harici toplu taşıma aracına binilip inilmeyeceğini bilmesi lazım. Bakıyorsunuz, durak ilerde. Durağa gelmeden “Müsait bir yerde inecek var!” diyor yolcu. Sürücü de uygunsa duruveriyor. Durak da neymiş(?)..
Yani okta da var yayda da...
Bu olumsuzluklar nasıl giderilir? Başta söyledik. Eğitimle... Hangi hususta, derseniz en başta eskilerin tabiriyle adab-ı muaşeret. Yani görgü kuralları. İnsan ilişkileri...Müşteriye saygı, işine ve en önemlisi kendine saygı hususunda eğitim verilmeli. Şoför odaları, toplu taşıma yapan dolmuş ve otobüs kooperatifleri, dernekleri hizmetiçi eğitimle sürücülerini terbiye etmelidir. Eğitim yoluyla bu aksaklıkların en aza ineceği inancındayım.
Belediyeler de bu konuda ilgili meslek kuruluşlarını uyarmalı. Bu taşıtlara ruhsat verirken çok sıkı denetim yapmalı belediyeler. Eğitim çalışmalarında hem denetim, hem de bu konuda yardımcı olmalı ilgili kuruluşlara.
Mersin Büyükşehir Belediyesi sabıkalı ve uyuşturucu bağımlısı olanların toplu taşıma araçlarında çalıştırılmayacağını açıkladı. Doğru olan budur. Yeterli mi? Asla değil. Mersin Büyükşehir Belediyesi’nin ve diğer belediyelerin eğitim çalışmalarının başlatılması için ilgili meslek kuruluşlarını yakın takibe almaları gerekir. Bunu ihmal etmemek lazım.