MELEKLER

Resmini çizmek istedim senin, ne tuval ne de kağıt kalem cesaret
edemedi seni anlatmaya, zamana sordum, sessizce fısıldadı

“Bir ömür az gelir anlatmaya” çılgın rüzgarlara sordum. Saçlarından
aldığı bir tek tel için öfkelenmiş kendine…

Denizlere sordum gözlerini, meğer ki inceden inceden kıskanırmış rengini.

Dudaklarını sordum, heykeltıraşlar bile şaşırmış, böyle bir eser olsa olsa
tanrı boş zamanında işlemiş dediler, kirpiklerine rivayet ederler ki
erosun oklarından alınmış.

Tenini sordum sonra, hiçbir ipek böceği cesaret edememiş,
bu kalitede bir ipek üretmeye, sonra döndüm yüreğime sordum seni,
utandı, ağladı, senin sevginmiş onu hayatta tutan, gözlerim isyan etti
yüreğime, anlayacağın paylaşamadılar onlar da seni, tıpkı seni bana
getiren melekler gibi…

Nevin KORKMAZ


19/02/2015