Dayanılamaz

• 20 Şubat 2015 Cuma 13:39:07

En çok da yaşananlar yakıyor içimi... Öyle bir tezat ki bu, çıkmaz sokaktan farkı yok. Çok hızlı geçiyor zaman, özlemim de bir o kadar artıyor. Belki de bitmesi gereken zamanda bitmiştir ve kopmuştur ayrılığın perdesi. Kim ne derse desin buna, benim tek bildiğim yarı da kalan gece uykusuydu yaşadığımız. Uyandırıldık en tatlı yerinde uykumuzdan, hem de bir hiç uğruna. Nisan yağmurlarında göçtün gittin, çaresiz kaldım en sonunda. Sessizliktir ruhumu parçalayan, sebepsizliktir. Bir gün uyanırsın hayatın en güzel sabahının en güzel saatinde fakat seni daima bekleyen bir uçurum vardır en derininde. Çok fazla eridim be, bilemezsin. Düşünemezsin içimdekileri, çözemezsin. Üşümüyor bedenim kara kışın şubat soğuğunda, içimde keskin yangınlar var. Gözyaşları kurur mu hiç insanın ? Kuruyor işte...