Müzeyyen ablam

• 8 Şubat 2015 Pazar 22:37:26

GECE,hava yağmurlu,hava şimşekli,gökgürültülü,gök kızgın.Dizi film açık tv de,yukarıdaki dört küçük çocuksa,gürültülü kelimesini hafife çıkaracak kadar ses çıkarıyorlar.Sanki çift kale maç yapıyorlar,öyle azgın,öyle kudurgunca oynuyorlar.Oğlum babasının telefonunu almış,uzanmış yüzükoyun ayaklarını çırpa çırpa,yüklediği oyunlardan oynuyor.Ne ayağını çırpması duruyor,nede çenesindeki cümle yığınları...Odanın içi sımsıcak,eşimin yediği çiğdem çıtırtısı,yukardan gelen gürültü,havanın ve tv nin sesi,adeta boşluk bırakmıyor yaşamda insana..Devinim,hareket,süreklilik.Bu sesde bu gürültüde ben nasıl yazıyorum bu satırları,seviyorum sesleri,bana ait sesleri.Seviyorum,yaşadığımı hissediyorum.Nefesimin sesini bastıran ev içindeki her sesi seviyorum.Gece olunca nefesimi dinlemek beni sıkıyor.Nasılsa insan yaşlanınca dinliyecek kendini diye düşünüyorum...

Bugün Müzeyyen Senar abla ölmüş,ALLAH RAHMET EYLESİN,muhteşem bir sesdi...Gelmez bir Müzeyyen daha bu dünyaya.Onu dinlemek,sans diye düşünüyorum.

Başımın kaldırdım,tv ye bakdımda,kahkaha atmışım.Mafya babasının kucağına,diğer bir mafya adamı bebek veriyor,oda koş buna bir beşi bir yerde getir diyor.Kucağına alıyor ve seviyor Hakkı bey...Allahım,bu seneritler ne içiyorda yazıyor bu replikleri,beni gülmekden öldürüyorlar yahu...

Şu yaşamda insanın nelere marus kaldığını görmek,bazen korkutucu bazende gülünç geliyor bana.Bir büyük sanatçının ölümünü düşünürken,çok absürk bir durum için insan kahkaha atabilir...Dışarda neşeyle ve iştahla eşin ve çocuğunla yemek yerken,şavaş ve çocuk ölümlerini,an ve an izlemek.Çizgi film izler gibi...Yemek yediğin ve o neşe dolu anın içinde olmakdan utanmak...Hatta ALLAHA mahşerde ne hesap vereceğim diye düşünmek..

Ölümle yaşamın,neşeyle kederin,kol kola girdiği acayip bir dünya burası.Gerçekden artık,başka gezegenlerin,cehennemi olduğunu düşünmeye başladım dünya için...Tam böyle düşünürken öyle güzel biryere,öyle güzel bir insanla gidiyorsun ki,insan neden cenneti başka yerde ararki,cennet burası diye düşünmeden edemiyorsun.Delirmek an meselesi bu dünya yaşamının içinde.Anlamdırdığım herşey,birden anlamını yitirirken,anlamını kaybettiğim herşey,ahenk ve anlama bürünebiliyor aniden.İnsan ne kadar komplike bir varlık...
Çözümlemesi olmayan,çözülemeyecek,anlaşılmacayacak bir varlık...Ah İNSAN....

Acaba başka bir canlı olarak gelseydim bu dünyaya,bu hisleri hissedebilecekmiydim...Yada ne bileyim bu kadar hissederek yaşadıkdan sonra,birden karatoprağa girmek,böceklerin,kurtların,yılanların yemi olmak...Sorgulamıyorum,İnancım tam,ama bunca hengame niye? diye soruyorum bazen kendime...Yüksek sesler ve kalabalıklık hissi,beynimdeki küçük gri hücreleri tetikledimi ne?

Yaşadığım bu ana kadar ki, heranıma ALLAHA binlerce şükrediyorum hergün.Hergün çok sanslı bir insan olduğumu,yaşamımda birçok,hatta herşeyin şimdiye kadar mükafala verildiğine inanıyorum.Öte yandan tüm insanların benim kadar sanslı olmadıklarını,çok sanssıca ve yaşanmayacak yaşamların içinde yaşamak ve ölmek zorunda olduklarını biliyorum.Bunun için birşey yapacak olanında Allah olduğuna inanıyorum.Değiştireceği günü görürmüyüm bilmem ama,değiştireceğinden eminim...İnsanın çok çetin sınavlardan geçtiğini görmek zor değil..Umarım benim sınavlarımda çetin olmaz...

Yağmurlar daha durmayacakmış birkaçgün,olsun yağsın..Yağdıkça sanki ruhum yıkanıyor altında,huzur veriyor bana...Zaten 1.cemre ayın 20 de düşecek,sonrası 2. cemre,sonrası 3.cemre derken,bakarımki kalbime aşkda düşmüş...Zira aşk olmayınca kalbimde tüm kötülükler dahada kötü görünüyor gözlerime...Bana aşk lazım,aşk...

Şimdi bir nescafe yapayım kendimede,eşime eşlik edeyim şu dizi izleme işinde,aslında hem yazıp hem izliyebiliyorum ama,olsun genede pür dikkat izlemek lazım...İnsanın kafası dağılıyor,başka yaşamları yalandanda olsa izlemek..Gerçekmiş gibi algılıyorsun 2 saat boyunca...

Yağ yağ yağmur,sulu sulu çamurrr....

Birikmiş hikayelerim var,yazmak çok hoş iş....brn