benim ben!!

• 21 Haziran 2008 Cumartesi 12:19:04

Benim ben... Hani şu kızgınlığının sözlerinden aktığı insan.. hani hiç olmamasını dilediğin, dilerken içine çektiğin dumanı burnundan ve ağzından geri verdiğin..
içine aldığın temiz nefesi dumanla yani "onunla" kirleterek,"onu" dışarı verdiğini sandığın ama uzun süre arınamayacağının farkında olduğun..
Aşık olduğunu düşünmüştün hani.. Sevdin evet, ona bişey demiyorum. Gözlerin sevdi çünkü beni.. O yeşil, parlak gözlerin..
Bu sabah işe gelirken dolmuşa seninle pembe t-shirt ve kot aldığımız akşam üstünü hatırladım. o pantolunun aynısı veya bi benzerini giyinmişti önümde oturan çocuk. bikaç gün önce de yine ayrı olduğumuz bi dönemde gidip aldığın yeşil-beyaz nike ayakkabılarını görmüştüm birinde.. yine dolmuşta...merak etme ikisi de sana yakıştığı gibi olmamıştı o giyinenlere..
ne çok acıttım dimi yüreğini.. ne çok karar verdin benim yüzümden-ben istedim diye.. ne çok döndün sözlerinden ben yüzünden..
ne çok kavga ettin benimle.. öyle kavgalar ki kendinden korkuttuğun beni.. beni pıstırabildiğin kavgalar ettin benimle.. birbirimize hakaret ettik bazı kavgalarda ama bi şekilde (o şekilki bende bitiyo sanırım) barıştık. Hiç düzelmeyiz sanıp eskisi gibi olduk sonunda.
Ve birgün, hiçbi neden yokken, belki yine ben TV de izlediğim bişeyden etkilenmişken sana "ara veriyoruz" dedim. İlişkimizin ana kuralı benim kararlarımı uygulamak olduğundan dalga geçe geçe bunu kabul ettin sen. Sonra hiçbi sorun yokken bi baktın ki bitmiş.. öyle bi bitiş ki hiç olmadığı kadar sessiz olmuş.. tanıştığımızdan beri ilk defa 12 gün birbirimizi hiç duymamışız.. Özlediğimiz zaman, "onu mu özlüyosun" diye içten içe kendimize kızmışız.. hatta "hiç bi gidişimiz bu kadar koymamış"...
Sanki Tanrı bizi sınamış bu dönemde.. Moralimiz çok bozuk olmuş bazı günler. kötü olaylar yaşamışız ama dnüp birbirimizi aramamışız.. "onsuz" olmaya alışmaya çalışıyormuşuz.. mesela birimizin babası ona "çocukluğunu hatırlamıyorum" demiş ve biz 2 gün hep ağlamışız, patronumuz teselli etmiş bizi..
mesela geçen gün dedemizin sene-i devriyesiymiş ve mezarlıkta diğerimizin yakın zaman önce kaybettiği dedesi için de dua etmişiz.. hatırlamışız..
belki artık konuşmuyormuşuz ama bu onu düşünmediğimiz anlamına gelmezmiş..
sonra geçen gece birbirimizi rüyamızda görmüşüz.. birimiz diğerini görüp arkasını dönüp gitmiş.. diğerimizde rüyasında evleniyor olduğumuzu görmüş.. birimizin hep olduğu gibi diğerini şevkatle öptüğünü.. sonra tüm gün aramamak için kendisini tutumuş. belli ki aranmak istemiyormuş diğeri. hasta olmuş beklerken birimiz.. geceyi beklemiş. gece yatağa yattığında "yeter artık" demiş ve aramış. ve işte o sesmiş karşısındaki..
1.5 yıldır duyduğu, dokunduğu, gördüğü ve özlediği.. zaman zaman nefret ettiği.. kızgın ve sabırsızmış ses. Sözlerine kızgınlık ve "defol git" havası katmış.. farkında bile olmadan kırıyormuş.. beni uyutur musun? sorusuna ilk defa "hayır" demiş.
sabah uyandığında hala o varmış . mesaj yağdırmış ama cevap bekleme salaklığına düşmeden:S
bakmış ki olmuyor bu yazıyı yazmış. bilsin istemiş kendi kendini kanatan diğeri..
aslında sadece 1 tek cümlesiyle ona geri dönebilecek kadar güçsüzmüş aradığında, ve hatta bu yazıyı yazarken. ama olmazmış nasılsa.. olmicakmış..
hoşçakal demiş ilk defa biri daha önce diğerinin hep bu sözüne kızarken. demek sahiden bitmiş. demek "hoş kalabileceğine" inanmış. demek artık başkaları olacakmış.. sanki biri diğerinin hayatında birinin olduğunu duysa dayanabilirmiş gibi..
kalpleri hala birlikte atıyormuş, daha ayrılmamış. bu nedenle acıyormuş canları. biri diğerini ne zaman özlese, kalbine bakması yetermiş. diğeri uzun süre orda kalmaya devam edecekmiş..

"""Bilmediğiniz duyguları özlersiniz… Paylaştığınız güzel şeyler hayatınızda artarak çoğalır zaten. Ama paylaşmadığınız, paylaşamadıklarınız? onları özlersiniz, merak edersiniz. Terk etmek bir sanattır, yürek ister. Bilmez ki terk eden hiç terk edilmez. Özlemler de büyür. O’da sıkılır zaman zaman, anlamaz ne olduğunu, ama uzaklardan biri , birileri , sesiz sedasız vurur onu. Duyguların yolu vardır. Ruhların buluşma zamanı. Derin düzeyde seçimi neden yaptığımızı biliriz. Öğretmek için hasret kalırız en çok sevdiklerimize. Bu yüzden terk etmek yürek ister."""