ŞİİR İÇİNDE BİR ÇOCUK ŞAİR

• 7 Şubat 2015 Cumartesi 16:34:35

nedensiz olmalı aslında herşey , hayatın imgeleri yok ki bir şiir tutturup, üstü kapalı anlamlar yazalım..

elimizde olan harflerin , saydamlığına sayar hüznü , yalnızlığın kalabalık acısını anlatırız

bir sürekli kaybeden olmak, kazanandan farklı olgunlaşmak belkide, bunun şiire yansımasıyla

şizofren, akıllı, düşkün yada zır deli karalamalar bazen buruşup atılır çöpün rahmine bazende kurgulanmış

gerçekçi yanıyla mısralar türetir usul ve aksak bir lisanla..

yumuşak g’eyle başlamayı istediğim plansız hecelerim oldu aslında, kelimeler türetecek

sözcüklerle varsayımlı hayaller kuracaktım..

oysa hep kuralın dengesiyle tarifli şiirler.. kendimden kurtulduğum bir anlık dalgınlıkta

alfabesi

suyun rengine dönmüş lisanla yazmalıyım dedim

nasılda bağır çağır sarılır el kaleme , kağıdın yüzündeki beyazlığa kurşun düşmemiş

tek bir anlatım doğmamıştır daha..

başlar özlemin göç saati yada ayrılık dolu zifiri bir hicran, umudun adıyla hesaplanmamış düş

belkide sevişmeyi aşk edinmiş şairin , sevgili kokusuyla mürekkepsiz arzu zamanıdır..

hiçbirimiz yasal değiliz , firari duygular bir içim kaçaklık , gerisi karışık hayaller suskunluğu..

ört bas etmek belkide şiirleri, üzerine eskimiş hatıraları kazıyıp kendimizi yenilemek kağıdın göğsünde

çayın yanında adı koyulmamış, körkütük delilik bizimkisi, aşk kıyısında bulanımlı derviş

üzerinde yamalı kimsesizliğimiz..

şairin çırak gözleriyle, usta yüreğini çarpıştırmak şiir, kalp profesyonel duygu denizi, göz her gördüğüne

körpe bakış..

alır ikisini,orta bir suskunlukta, aklın konuştuğu herşeye katarız apansızca

düzenleme kaygıların son yırtılışı, sonuna üç nokta yazının muhtemel sevinci

biter muhabbeti şairin harflerle, kağıdın üstüne düşer, hükümlü şiirin harflerle oluşmuş özgürlüğü..

bulanık detaylar arınmasında,en güzel olan berrak sığınmak drama,biraz güncel,biraz tarihi

usun dergahında hu çeken ilahi yazıtları bütünleme mesleği, yada amatör ruh senfonisi..

yazmak..üstün başın paramparça hecelerle doluyken, kentlerin, dağların, uzakların hiç bilmediğin yanlarıyla

sadık şiirler sevdalanmak..

şimdi hangi rutubetin kokusuna dolansa şiir, şairin neme olan bağımlılığındandır.

hiç bitmeyecek haliyle en çokta hüzün sürgünleri altında,yağmur yemiş gece nöbetlerinde buluşmak.

artık kısa bir not gibi yüreğin köşesinde susabilir alfabe,her şairin en dağınık halinde

konuşmaya başlaması için....sesin göze elle dil sürdüğü vakit..şiir...

Beğen