Başkası yine öyle güzel sevebilse, mutlu olacaktı halbuki.
Çünkü tek sorunu onu “eskisi gibi” hissettirebilecek birine ihtiyaç duymasıydı. Eskisi gibi olmak istiyordu. O zamanlar gibi, o gün gibi.
Çünkü tek sorunu, zamanında onu çok sevdiği biri gibi yeniden başka birinin de onu öyle sevmesini beklemesiydi. Acaba yeniden öyle sevilebilir miydi? İnsanlar okuyordu, insanlar hakkında bir şeyler yazıyordu ama anlayamıyorlardı. Aslında biri gelip yeniden “öyle” sevilebileceğine onu inandırsa, yeniden şöyle biri gelip bi’ elinden tutsa, oturduğu yerinden kaldırsa; “Hadi kendine gel” dese, kendine gelecekti. Çünkü kendine gelmesine ihtiyacı vardı. Kendine gelmeliydi, bir yerlere gitmeliydi. Ne vardı bunda? Sadece şansının biraz daha fazla olmasını bekliyordu. Aslında uygulamak da istiyordu. Biri gelsin istiyordu işte. Biri gelsin de onu götürsün. Kafasında çok şey vardı. O filmlerdekiler ne kadar da şanslıydı öyle, gerçek hayatta da yaşanmaz mı öyle şeyler diye düşünüyordu koltuğa ayağını uzatarak filmdeki kızı izlerken. Bu arada kızın yüzü ne kadar masumdu. Çok şanslı buluyordu insanları. Sabah yarım bıraktığı ekmeğiyle yaptığı kahvaltısından sonra biri gelsin, alsın onu götürsün istiyordu. Bazen, birilerinin yokluğunda nasıl şarkılar dinlediğini o şarkıları ona dinletene anlatmak isterdi. O şarkıları nasıl kapattığını anlatmak isterdi. Ama anlatabilir miydi hiç? Bilmem, sence anlatabilir miyim? “Gurur” vardı, hiç öyle kolay olabilir miydi? Biri sevseydi şimdi keşke, şöyle bi’ yanağından öpseydi. “Her şey dudaktan öpmek mi?” Birini saatlerce dudağından öpmek, her zaman kişiye güven duymasını sağlayabiliyor muydu ki? Bazıları öyle düşünüyordu. Bazıları ne kadar aptaldı. Halbuki sadece “Geçti bak burdayım” diyebilse, mutlu olacaktı. Neresi zordu? Keşke onlar gibi olmasaydı şu gelecek biri. Bi’ başka olsaydı. Farklı olsaydı. Anlaşılmaz olsaydı. Çözmek gerekseydi. Keşke gelseydi. Keşke bu yazıdan sonra gelseydi. Ne de güzel olurdu. Yeniden alıştırsaydı kendisine ama onlar gibi olmasaydı. Çünkü bunu yazanın “Geçecek, sen güçlüsün”lerden çok, “Geçti artık ben varım” lara ihtiyacı var. Çünkü bunu yazanın birine alışmaktan çok, birine tamamen sahip olduktan sonra ona teslim olmaya ihtiyacı var..