sana hangi dilde gülümseyeyim anne

• 6 Şubat 2015 Cuma 13:24:44

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Bir bahar düşlüyordun ya anne, güllerinde güz yanığı olmayacak, yolu lapa lapa hüzünlere uğramayacak; gecelerinde yıldızları bölüşeceğimiz bir bahar. Bir bahçe düşlüyordun ya anne, güvercin ötüşlerine çiçek gülüşlerinin karıştığı, kelebeklerin yüreklerini dinleyeceğimiz, nar ağaçlarının altında; umudunun gölgegesinde beni büyüteceğin cıvıl cıvıl bir bahçe. Bir ev düşlüyordun ya anne, odalarında gün ışığını ağırlayacağımız, salonunda ay ışığıyla oynaşacağımız, pencere kenarlarında sevgilerini ektiğin saksıları olan.. Belki pembe panjur düşlemedin ama, kapısını ayrılığa, acıya kapalı tutacağımız, et kokusundan yoksun da olsa baba kokusuyla dopdolu kitalığı olan, soğuk gecelerde sıcak düşlerle ısınacağımız bir ev..

Bir yarın düşlüyordun ya anne, gözünden sakındığın umudunu, meltemlerin getirdiği ıtır, pıtrak ve galiç kokusuyla büyüttüğün, başbakan olacak dediğin; yani benli düşlerinin olduğu bir yarın.. Bir dünya düşlüyordun ya anne,anne gözyaşını bulandırmayan yağmurların yağdığı, baba yasının tutulmadığı, bebek ağlamalarına gülümseyerek bakan bir dünya. Acının, savaşın, yoksulluğun, hasretin ne olduğunu bilmeyen, mutlu insanları olsun dediğin, dileklerini dualarınla herkese eşit paylaştığın bir dünya.

Ah anne ah !.. olmadı.

Zulüm yağdı sevgi bahçemize, güvercin ötüşleri yaralı, çiçeklerin gülüşlerinde kan tadı; kelebeklerimiz ürkütüldü anne. Evimize ne oldu diye sorma! saksılarda kurutuldu sevgimiz, fırtınalarla gelen ayrılıklar, acılar doldu yanak çukurlarımıza, gözlerimizi küstürdüler anne. Dünden harcadılar yarınlarımızı, sevgimizi bahçemizde infaz edenler. Çalınan düşlerimizle gitti mutlu geleceğimiz. Görüyorsun ya anne, acının gırtlağına basamadık, bebekler baba yasıyla büyüdü, gün ışığımız kire bulandı anne. Savaşın, acının, zulmün değil; barışın, sevginin paylaşımın adını unuttuk anne. Görüyorsun ya anne, başbakan olacak dediğin, fesleğen kokusuyla, umudunun rengiyle büyüttüğün oğlun, yani anne yani ben başbakan olamadım ama şair oldum anne, umudunu ve dualarını satırlarıma ektim gelecekte yeşersin diye bütün annelerin duygularında.

***1989 D.Bakır ceza evinden anneye mektup.. Ki okuma yazması da yoktu hani. Annemi kaybettikten sonra mektubu da kaybettim ve fakat bir internet sitesindeki bir yorumumda buldum. Kaybolmasın diye aceleyle buraya kaydettim yeniden. Yoksa edebi bir metin değeri taşıdığı gibi bir iddiam yok..