penceremde bekliyorum...

• 5 Şubat 2015 Perşembe 11:12:18

Hayat bazen insanı çok mutlu ederken bazende çok mutsuz eder.sana bir gün ölümü verirken bir günde doğumu müjdeler...çok sevdiğimiz birini kaybettiğimizde hep o ö haliyle yaşamaya devam eder içimizde.evet bedenler gömülür binbir acıyı ,gözyaşlarını,mutlulukları,hüzünleri,sıcak sarılmaları,güzel sözleri,hırçın ve bir okadarda aşı yüreğinin gömersin toprağa...ruhlar ölmez...ve ben penceremde hergün 10larca kuşu tüm kalbimle çekiyorum etrafıma ve her birinin gözümün içine bakışını,ve her birinin senin bir yanın olduğunu biliyorum.özgürlük senin ruhun.penceremin kenarına konan her bir "barış" gibi..yıllar çabuk geçiyor 12 sene...yaşasaydın belki seninle bir özçekimimiz okurdu selfie yani..güzel kareler yaklardık seninle...aslında biliyormusunuz hayat ne garip..bazen sokakta abla bakarmışım diyen miniğin gözlerinde görüyorsun gözlerini,yada saçları beyazlamış,hayat ve yorgunluk gözlerine yerleşmiş bir yaşlı adamın titreyen elleriyle peçeteyi utattığında o şevkatı hissettiriyor seni...bazen çiçeklerime veriyorum adını,bazende kitaplarıma.okuyorum ikimizin yerine...bir tek senin için kadeh kaldıramıyorum onuda beceremiyorum...yaşasaydın belki o kadehi seninle kaldırırdık..zaman çok değişiyor.hiçbirşey eskisi gibi değil.dostluklar,arkadaşlıklar,akrabalıklar herşey çok değişti....hiçbirşey bıraktığın gibi değil..insanların kalbi küf bağlamış...ve yürekleri sürekli safra küsüyor...sen koca adam yüreği pamuk,yüreği saf şu,yüreği kar tanesi yok esin benzerin...sanırım bir dahada gelmeyecek..biliyormusun kuzey bana şubat ayından ettiğim nefretin çok gaddarca ve acımasızca olduğunu gösterdi.seni alan allahım benim kucağıma şubatın karlı ve acılı günlerinde bana verdi.mevsimleri,ayları sevmemekle ne özlmemim gitti .ne de sen geldin...yazdığın mektuolqr cevapsız kaldığında,sesini özlediğinde,omuzunda ağlamak istediğinde ve de en çok kendimi yalnız hissettiğimide hep yaşasaydın istiyorum..Abi demek can demek.sen demek.yüreğiii aslan,yüreği panter ,yüreği pir pir eden kuş gibi atan çok erken ayrıldın yanımızdan...hayatımıza giren aslan parçalarını göremeden gittin..görsen çok severdin..hele çıtırık masala tapardın.spidermen kuzey omuzlarından inmez senin gibi bir dayısı olduğu için çok şanslı olabilirdi..bazen açıyorum müslümden bir şarkı şenle dinliyorum..sigara içmesemde yakıyorum bir tane sen hayal sigara hayal içiyorum arkadaş varlığına yokluğuna...keşke yaşasaydın da bana sesli notlar gönderseydin.seni sesini tekrar tekrar duyabilseydim..satır aralarında kalmasaydı özlemin..bize olan hasretin.o küçük yüreğin çektiği özgürlük çırpınışları içinde yazdığın şiirlerde kalmasıydın keşke..uçup gelseydin istedim hep..evet özgür kaldın hemde çokça özgür.tüm ömürlerimiz biyunca uzaktan izleyerek bizimle ağlayacak,bizimle gülecek ,bizimle sevinçlerimi paylasıcaksın.bazen rüyalarımda konusyorum seninle gerçek gibi..dün gibi sanki uyandığımda hiç yok olmamış gibi...gün aydınlanımca ruhum ruhundan ayrılınca uyanıyorum rüyadan.yoksun...bayağı bir zamandır yoksun..bazen iyle güzel yağıyorsun ki üstüme yağmurum her bir çisesinde hissediyorum seni..rüzgarla kulağıma fısıldadığında korkmuyorum bir tek tüzgar sesinden.şen varsan korku yok benim varlığımda...hele kış geldimi ve kar yağdımı üstüne ısınmaz benim bedenim.hiç bi şubat ısınmadı ne tenim nede ruhumm.karlar toprağı örttükçe üşürümm....taki 28 şubata kadar kuzey doğar ve ben ısınırım....eğer yaşasaydın omuzlarına bizi değil ,bizlerin çocuklarına omuzlarına alır tüm kumsalın yüreğine ağzına getirir ve suya birber bier düşülerindeki o mutluluk çığlıklarıyla tüm plaj inlerdi...ne güzel olurdu..eğer yaşasaydın tavla oynardık.cat pat mars edişlerim var artık.eğer yasaydın tırnaklarımı hiç uzstmadığım için ellelerime bakar gözlerimden operdin eğer yaşasaydın var be nasıl bir güzellik bu diye koluna takar milleti çatır çatır çatlatırdın.eğer yaşasaydın yakışan giysin der bir üstüne vay be derdin.eğer yaşasaydın belki günlüklerimo okur beraber gülerdik..eğer yaşasaydın seni tüm kızlardan sanıl kıskandığımı ve kızlara neler sövdüğümü okur kahkahalara boğulurduk..ben okudukça çok gülüyorum.o benim abim o benim kimselerle paylaşamadığım abim.beni tesellit edişlerini,harçlık verişlerini,en çok gülüşlerini yazmışım günlüklerime...gözlerinin içi gülen bir çocuk istedim allahımdan bana en güleç yüzlüsünü verdi..yanında hırçınlığı ,asılıgide eşantiyonuydu sanırım..:)) tebessümünle tüm dünyayı etkis altına alabilecek bir delikanlı daha büyüyor anlayacağın..eğer yaşasaydın barış dövmelerime kızarmıydın acaba? Eğer yaşasaydın soğuk bir şubat akşamı bol tarçinli dokundunmu elini yakan sıcak ,sıcak salep içermiydik acaba?eğer yaşasaydın kesin çok şovüceklerin olucaktı hayatta.gelmişine geçmişne diye başlardin dışlerinle arasında hunharcasına ısırıdın parmağını ..valla hak ediyorlar ne diyimm ..ağzına sağlık derdim.eğer yaşasaydın bunları yazmıyor olucaktım.sohbet ediyor hatta emailleşiyor belkide facebook,ınstagram da yeter bu kadar paylaşım yapma diye kızıcak hatta sosyal ağlarıma veto yiyecektim.kesin . bugün 5 şubat gün ağırıyor.sensiz 12.sene akıllı olup dünyanın kahrını çekiceğine,deli ol dünya senin kahrını çeksin....kafa bi dünya bekliyorum penceremde...

yuregimden....