Ağır Aplestik Anemi Hastalığı Ve Ablam...

• 5 Şubat 2015 Perşembe 00:34:03

2012 yi 2013 e bağlayan yılbaşı gecesiydi...

ablam her gün ki gibi bize gelmişti fakat bu kez farklıydı gelişi içeri girer girmez ağlamaya

başlamıştı...

--Artık dayanamayacağım Ayşegül beni bir doktora götürün enişten bilmesin

dediğinde donup kalmıştım sadece.

Ablam buğday tenli şakacı neşeli ama bir o kadarda aşırı duygusal tipik bir akrep burcu kadınıydı

o benim küçük ablamdı ki büyük ablama hiç çekmemişti duygusaldı her şeye ağlayan

hayvanları ben gibi çok seven fakat ölümlerini bile unutmayan aşırı ağlayan bir yapısı vardı

satılan baba evimizden tutun da ölen kedilerimize bile yıllarca ağlamıştı . Ona edilen nasihatler bir
kulağından girip diğerinden çıkıyordu
sesi çok güzeldi ablamın ben liseli yıllarımda beyaz piyanomda şarkıları çalardım ablam da söylerdi
beyaz piyano …
o yüzden hatıralarımda çok değerli bir yer tutuyor

hastalığında o dönem hep bitkin , depresif ,iştahsız , eskiden yaptığı işlerden zevk almayan biri olmuştu

yorgundu bu hastalık grip gibi aşırı bir yorgunlukla geliyor zaten...ve eniştemden gizleme eğilim i içindeydi

stresten sanıyorduk oysa durum hiç de bu kadar basit değilmiş

Hemen hastaneye gittik ve doktor tahliller istedi

ertesi gün alacaktık sonucu. Evde o gece müthiş hüzünlü bir yılbaşı yaşıyorduk. Ablam o kadar yorgun

ve halsizdi ki o canlı yüzü gitmiş sapsarı bir yüz gelmişti yatıyordu hep biraz yürüse nefes

nefese kalıyordu. O gece sabahı zor ettik sabah hastaneden sonuçları alıp doktora çıktık

doktorun tavrı tuhaf oldu ablama

--hemen tıp fakültesine gidip ilik testi yaptırman gerek dedi durum acil kanın çok düşüyor dedi

Ablamın korktuğunu fark etmiş olmalı ki bize kaş göz işaretiyle durumu acil diyebildi yıkılmıştım.

biz şoke olduk ablam panikledi mecburen enişteme demeliydik artık saklanamazdı bu durum ve
söyledik de eniştem hemen elinden geleni yapmaya başlamıştı…ablamdan ilik testi isteniyordu

hastanede denileni ablam kabul etmedi ilik testi olmayınca farklı bir doktor deneme amaçlı kortizon

tedavisi verdi altı ay kortizon kullandı her yeri şişmişti ve kan baya normal seviyede kalmıştı hepimiz

tedavinin iyi ettiğini sanıyorduk tabii bu 6 ay içinde ablam kortizonun verdiği hastalıklarla da

pençeleşiyordu mesela sahte sarılık sahte şeker hastalığı gibi bunların tedavileri de başlamıştı

ancak günlerden bir gün geldi ki ablamın bacaklarında yer yer morluklar oluşunca doktor artık bu
tedaviden fazlası gerekiyor dedi ve o kabul etmediği ilik testini aylar sonra yaptırmaya mecbur kalmıştı ablam...
ve ilik Ankara’ya gönderildi bu arada beyaz kan da son hızla düşüyordu artık

akşama kan veriliyor sabaha yok oluyordu

hepimiz kan arıyorduk ben pazar günleri yoldan askerleri çeviriyordum kan vermeleri için…

bir yandan eş dost akraba derken kaynaklar tükeniyordu işin kötüsü de kimseler beyaz kan vermeye
yanaşmıyordu...verenler birdaha vermek istemiyordu

tahlil sonucu onbeş günde gelmişti sonuç Ağır Aplestilk Anemi...

ve biz kanser değil diye sevinirken aslında bu hastalığın kanserden beter olduğunu o an çözememiştik

ben aplestik anemi hastalarıyla irtibata girmiştim hatta bir genç kız bloğu vardı

Şeker portakalı isminde bir blog onunlada haberleşmeye başlamıştım bu hastalar nasıl iyi olurdu?

aylar geçiyordu kan kan kan beyaz kan kırmızı kan...ablamın kemik iliği kan yapmıyordu

zayıflamıştı iyice ve yurt dışından ATG denen at kanı kaynaklı bir ilaç getirtildi

oldukça riskliydi fakat mecburen çare buydu biryandan da bağışıklık sistemini bastıran bir ilaç
veriliyordu çünkü ve kortizon kanı yükselttiği için tekrar veriliyordu mecburdu doktorlar

bağışıklık sistemi kan hücrelerine saldırıyordu...
bu hastalığın tam sebebi belirlenemezdi çeşitli durumların buna yol açtığı belirtiliyordu…üzüntü
bazı kimyasallara maruz kalmak bazı ilaçların yan etkisi kanın mikrop kapması gibi bulaşıcı ve genetik

değildi genetik olan aplestik anemi ise doğuştan olup fancomi aplestik anemisi olarak geçiyordu

ablamınki ya üzüntüden ya da on yıl önce geçirdiği ameliyatla ve ışın tedavisiyle iyi olduğu rahim

kanserinde aldığı radyoterapinin on yıl sonra kemik iliğinde hasar yapma ihtimaliydi fakat en çok

doktorların üzerinde durduğu bu hastalıkta geçerli sebep aşırı ve sürekli ağlamalar üzüntülerdi

hatta doktor ablamın neden ve neye bu denli üzüldüğünü sorması da bu yüzdendi..

o gün geldi çattı yurtdışından ilaç geldi ve baya bir hazırlıklardan sonra bu ilaç ablama uygulandı

ATG verildi ve üç ay sonra ablamda faydası oldu kan artık 20 güne bir düşüyordu ve kortizonun
Verdiği şişlikler de bitmişti Yataktan doğrulamaz olan ablam artık oturuyor ayakta durabiliyordu

ağır adımlarla yavaş yavaş yürüyordu ablam ama ağlamaları da devam ediyordu hiç durmaksızın

bunun böyle gideceğinim düşünüyorduk ki bir gün aniden ablam kusmaya başladı yine ama bu kez
ki farklıydı bayılıyor gibi bir haldeydi ve ten rengi toprak rengi gibiydi o renk ki unutmayacağım bir
şiir kırgınlığıydı sanki…
bize sol gözüm karanlık görmeye başladı dedi hemen hastaneye götürüldü ve orada beyin kanaması
geçirdiğini öğrendik işin kötü tarafı ise yoğun bakımda ardı ardına kan düşüklüğünden oluşan ikinci
beyin kanamasıydı
kan ani bir şekilde ve çok şiddetle düşmüş beyin oksijen alamayınca damar çatlamıştı işte
ve ablam kör olmuştu biz bunu iki ay sonra öğreniyorduk
...üç ay yoğun bakımda kaldı bağırmaları çok feciydi şuur yoktu

arada konuşuyordu fakat yatıştırıcı ilaçlarla körlüğün verdiği şoku atlatmasına çabalandı

kan hep düşüyordu artı ilk günler gibi...yeni bir ilaç başlatıldı o da yurt dışından gelmişti

arsenik trioksid adında bir zehir...zehire karşı zehir felsefesiydi amaç verildi fakat bir sonuç olmadı

belirli bir süre gerekiyormuş tıpkı ATG gibi üç ay içinde fayda edecekti ikinci bir gurup daha istendi

sağlık bakanlığından fakat onu alamadan ablamı son yolculuğuna uğurlamıştık

ve ablamın öleceğini rüyamda bir ses bana söyledi

aynısı oldu

08. eylül 2014 sabahı eniştem aradı tıpkı rüyamdaki gibiydi bana ablan öldü dedi...ablan öldü

tüm dünya başıma yıkılmıştı

acıları bitmişti belki...beyaz piyano susmuştu işte...o güzel sesi şarkıları ve neşeli şakaları kaldı bize

bir de bitmeyen ağlamalarının fotoğrafı beynimizde.

ve alzaimer olan anneme ablamın öldüğünü hiç demedik ta ki annemde 09. ocak 2015 de vefat edene dek asla bilmedi

cennette kavuştular sessizce...

Artık yılbaşı gecelerinin bende hüzünlü bir sonun başlangıcı hatırası kaldı

şimdi yüreğimde hep bir ölüm alacası var...bir de o anlatılamaz yalnızlık

ve bir de ablama yazdığım şiir

beyaz piyano...sustu

Hüzün bu akşam oturduğu yerden usulca kalktı ve
pencereye yürüdü...
camdaki buğulara yazdı: sadece manalar çürüdüğünde yaşam biter...

halikarnasda bir martı
adını sayıklıyor

duyuyor musun Eleni

okyanusta taş izi
yüreğinde taş izi
suskun sayıklamalarında
iniltinde taş izi

biliyor musun Eleni

hayatımızın en mutlu hatıralarını da alıp gittin
iç kanamalı bir gül olmanın zamanı mıydı
beyaz bir yelkenli ol desem şimdi
gül desem
yoğun bakım duvarlarından geç
gel desem
sen anlıyor musun

düşünüyor musun Eleni

halikarnasta bir gün doğar batar ve endamın kararır
kırmızıdan beyaza yıkım bu
trombositleri yaralı bir gül
zayıf ağaçlardan içresin
gülümsemelerin bir yankıdan öte değil
ben sana şiir yazsam
sen şarkılar söylesen

hemşire iğneyi yavaş batır desem
desem ki
acır onun aşk dolu kalbi acır
desem ki
hemşire sedyeyi bahara taşıt
zifiri gece sayıklamaları bunlar

trombositleri yaralı gül den sabaha
dönüşüyor musun Eleni

buz dağlarından çıkardım gözlerini
üşüyor musun...
cenneti ve fırtınayı arkamıza aldık
meleklerin melodisiyle
yıldırım ateşlerinde yandık
yine de hayatta kaldık Eleni

ölmenin zamanı değil
eğil Eleni bir duaya eğil
ebem kuşağını kucağına vereyim
tüm evleri yakayım
tüm bardakları kırayım
tüm günahlarını kabulleneyim
siyah bir gül olmak
senin harcın değil

yer değişelim

sen martı ol
ben senin yerine ölüme serileyim...

bana ver ellerini

düşür ölümden gölgeni...
halikarnasdaki martı
bizi çağırıyor

düşüyor musun Eleni...

beyaz piyano dindi
üç bucuk notaya indi
gözlerimden gümüşi sabah
en tesadüf notalardaydı ismimiz
şimdi hepsi boş piyano tıngırtıları

gözyaşı sentezlerinde
bir şarkının kapı eşiğinde tökezlemek hayata
sadece gülümseyen şarkılar
yağmur diye notaları yağdıran bulutlar
hayat diye gülümseyen
gözpınarları çiçeklenmiş
rüzgarın çocuklarında kesik damarlı haykırışlar...

düşen kan
düşen yaprak
düşen gözkapakların
düşen kırmızı
düşen beyaz
gözlerinde gri bir tül
5...
3...
1...
düşen kan
iç kanamalı bir gül Eleni
hayatın kalleşliğine gül

boşluk!

iç yansımalı ayna

sonbahar rüzgarı kayboluyor ufukta
toz duman sokaklarımız
ellerimi al la minör sayfam yüregimi al
kapandı şimdi
piyanonun göz kapakları

...

ellerim dolaştıkça hıçkırıklar dökülüyor
beyaz piyano sustu Eleni

ezan seslerini
martı seslerini
yaşamın seslerini duy

bizi karşılar mı
bu kederler pandomimi
perde kapanır oyun biter elbet
şimdi daima gece
kapanır piyano...
ip kopar
cambaz düşer

uyuyor musun Eleni

nisan ağaçlarda çiçekleniyor

duyuyor musun?

Ayşegül Aşkım Karagöz

-kuşları ve kedileri çok seven şair-