NURHAYAT ABLAM, TORUNU , BEN ve BİR SENARYO: GÖTÜRÜRLER MERKEZE ÖPTÜRÜRLER HERKESE

• 4 Şubat 2015 Çarşamba 08:11:34

.

Eskiden Umumi tuvaletlerin kapılarında mutlaka iki öz deyiş olurdu Birincisi:’’ Bunu yazan Tosun, okuyan okusun’’ İkinci özdeyiş ise hemen bunun altına bir uyarı mahiyetinde yazılırdı: ‘’ Yazı yazma helaya/ Başın girer belaya/ Götürüler merkeze/ Öptürüler herkese’’

Efendim; Tuvalet kapılarının arkasına bırakın öz deyişi tek bir harf bile yazmadığım halde beni de götürdüler merkeze. Peki öptürdüler mi herkese? İşte onun yorumunu da yazıyı okuyunca yapar artık değerli okuyanlar.

Bizim Nurhayat Abla uzun zamandır Eskişehirdeki torununun yanındaydı. Torunu Esra orada Sinemacılık üzerine eğitimini tamamladı. Bu arada da senaryo filan yazıyor.

Neyse efendim dün Nurhayat ablam telefon etti.

-Alooo…Sami sen Farsça biliyorsun değil mi?

Haydaaaa…Yahu nereden çıkarttı ki Farsça bildiğimi?

-Ablacığım Farsça bildiğimi de nereden çıkarttın?

-Ya hani 1985 de yapılan nüfus sayımında nüfus memuru sormuştu ‘’Bildiğiniz yabancı diller?’’ Diye de sen de demiştin ya hani Arapça, Farsça bilirim diye.

Hay Allah’ım Ya Rabbim. Benim bu kadın milletinin hafızasına oldum olası aklım ermemiştir. Dün ne yediklerini unuturlar ama otuz sene önce hava atmak için nüfus memuruna söylediğiniz bir yalanı unutmazlar. Fakültede az bucuk Osmanlıca öğrendiğim için o yıllarda nüfus memuru sorunca, Nurhayat abla da öylece suratıma bakarken söylediğim bir yalan şimdi karşımda soru olarak duruyor. Bilmiyorum desem olmayacak, biliyorum desem mutlaka ardından bir istek gelecek.

Yahu be mübarek düşünsene otuz sene önce sen ceylan gibi bir kadındın…Yok abarttım. Otuz sene önce de ceylan gibi bir kadın değildin ama en azından şimdiki gibi yaşlı bir geyik de değildin. Hasbinallah yahuuu…

Çaresiz cevap verdim:

-Ehemmm ehmm. Bilirim abla. Bir şey mi vardı?

-Ya bizim Esra bir senaryo yazıyor. Senaryoya göre Sultani adında bir İranlı Mafya babası bir Türk kızını kaçırmış. Örgüt üyeleri kendi aralarında Farsça konuşuyorlar. Dört cümle var kısa kısa. Bunları bana Türk harfleriyle yazar mısın?

-Hay hay abla gönder, hemen.

Nurhayat ablam mesaj olarak gönderdi. Yok tabii ki gönderen o değil. O yaşlı bunak nereden bilsin telefonla mesaj yazmayı. Gözler görmez her şeyden önce. Mesajı yazan Esra.

Neyse geldi cümleler.

1- ’ sultani’yi bekletmek istemezsiniz! ’

2 ’ bekleyin burada ’

3’Bizim şartları konuşalım önce.’

4-’ kız bizimle kalacak ’

Ben anında google translate e müracaat ettim sanki Esra da aynı şeyi düşünemezmiş gibi.

Google amca her şeyden önce tercümeyi Arap harfleriyle yaptı. Hani okumasına okuyorum ama doğru mu yanlış mı bilmiyorum. Artı şöyle bir sorun var: Mesela ‘’ Bizim şartları konuşalım önce’’ yazdım tam on kelimelik bir cevap verdi. ‘’Yav bu çok uzun’’ dedim ; sadece ‘’ Şartları konuşalım önce’’ yazdım bu sefer de iki kelimelik bir cevap yazdı. Ne yani İranlılar ‘’Bizim’’ kelimesi için tam sekiz tane mi kelime kullanıyorlar? Velhasılı içime sinmedi. Öte taraftan Nurhayat Abla ve Esra da bekliyor ki tercüme yapayım? Artık sallamak zorundayım.

-Ablacığım benim öğrendiğim Farsça taa 1974 -1978 yıllarının Farsçası. Üzerinden otuz yedi sene geçmiş. En iyisi ne yapalım biliyor musun?

-Ne?

-Ben yarın Laleli’ye ineyim. Orada bir sürü İran’lı var. Onlarla konuşup benim yaptığım tercümenin günümüz Farçasına uygun olup olmadığı konusunda mutabık kalırsak sana benim tercümeleri göndereyim. Yok mutabık kalmazsak bu günkü Farsçasını yazdırayım olur mu?

Nurhayat Ablam resmen yedi yalanı. Zaten başka alternatifi de yoktu. ‘’ Tamam ‘’dedi çaresiz.

Bu gün sabah yataktan kalkar kalkmaz fırladım evden. Ver elini Laleli … Artık önüme gelene soracağım ‘’Afdersin Birader İranlı mısın?’’ diye. Sormasına soracağım da bunu Farsça olarak nasıl soracağım? Artık önüme çıkan her esmer tenli vatandaşa soracağım yarı Türkçe yarı Arapça.

Başladım artık ‘’ Ente İrani?’’…Ulan arkadaş kime sorsam ‘’ La…Ene Arabi’’ diyor. Yani ‘’Hayır ben Arabım.’’

Ben böyle her önüme gelene sorarken herifin biri takıldı peşime. Adamın tipinden hiç mi hiç hoşlanmadım. Ben nereye adam oraya. Derken omzuma dokundu ve bozuk bir Türkçeyle ‘’ Ben var olmak İrani. Var senin bir mesele?’’ Dedi.

‘’Yav seni bana Allah gönderdi. Gardaş hele şu cümleleri bir Farsçaya çevir’’ diyerek elimde o dört cümlenin yazılı olduğu kağıdı adama uzattım.

Adam kağıda baktıktan sonra elini kaldırdı. Anında bir sürü adam daha etrafımı sardı. ‘’ Ulan durun ne oluyor yahu ‘’ demeden kollarıma girdiler ve bir polis arabasına doğru sürüklerdiler.

Polis Arabasında bekleyen izbandut gibi bir herife ‘’ Tamam amirim aldık ‘’ dediler. Amir dedikleri adam şöyle tepeden tırnağa bir süzdü beni ‘’ Aradığımız ib… bu muymuş?...Ulan bu içine sı..tığımın mesleğinde daha neler göreceğiz bakalım. Kırk yıl düşünsem böyle bir uyuz olacağını tahmin etmezdim’’ demez mi.

Polisle başımın belaya girdiğini anladım ama sebep ne?

‘’Amirim afedersiniz ne oluyor ben de anlayabilir miyim?’’ dedim. ‘’ Merkezde anlarsın’’ diye cevap verdi.

Hay Allah’ım ya…Ne olduğunu ne bittiğini anlamadan kendimi herkesin öpüldüğü iddiasıya meşhur o merkezde buldum.

Malum artık. Bir masa, tepede sallanan bir lamba ve biri iyi, öteki kötü polis rolünde iki emniyet görevlisi ve de ilk soru? Daha doğrusu bir emir.

-Öt bakalım.

Yok...Kafamı kesseler muziplikten vaz geçemiyorum. Başladım cik ciik ciiik sesler çıkarmaya.

Polislerin genç olanı başladı gülmeye.

-Abi ben korkudan altına sıçanı görmüştüm ama bunun gibi cik cik öten görmemiştim.

Kötü polis rolündeki sert bir şekilde bağırdı.

-Öt dedim sana. Sultan nerede?

Cevap verdim:

-Kardeşim otuz altı tane sultan geldi geldi geçti? Hangisini soruyorsun ki sen? Hem hepsi de rahmetli oldu. Haa mezarlarını soruyorsan bildiklerimi söyleyeyim.

Herif tırlattı resmen.

-Ulan bana bak. Saf numarasına yatma . Hangi Sultanı sorduğumuzu biliyorsun?
-Hangi Sultanı soruyorsun?
-Elif Sultanı soruyorum.
-Yav Eyüp Sultanı Sormak için mi beni buraya çağırdınız? Adağınız falan mı vardı? Kolay…Burdan tramvayla Eminönü’ne inin. Turyol Motor İskelesi yakınlarında otobüs durakları var. Ordan 99 Nolu hangi belediye otobüsüne binseniz direkt Eyüp Sultandasınız.
-Bana bak..Kırarım dişlerini senin. Onu mu soruyoruz sana.
-Emir Sultanı soruyorsanız o Bursa’da.
-Elif Sultan..Elif Sulraaannnnn
-Ha bak onu bilmiyorum. Nadide Sultan ya da oryantal Nuran Sultan desen belki bulurdum da Elif Sultan diye birini tanımıyorum?
-Hımmm tanımadığın için mi kağıtta ‘’Sultaniyi bekletmek istemezsiniz’’ yazıyor? İran’la birlikte mi çalışıyorsunuz?
-Yok ben çalışmıyorum Emekli öğretmenim ben.
-Ulan bana bak. Emekletirim seni vallahi billahi. Söyle lan Elif nerde?
-Anaaaa..Sen benim Torunu soruyorsun. Ben ona sultanım derim. Adı da Elif Nurdur? İyi de ne yapacaksınız ki Elif Nur’u?

E artık bir tokadı hakketmiştim. Yani ben olsaydım bu kadar ukala birine en azından bir tokat indirirdim. Yok yok merak etmeyin elini kaldırdı ama vurmadı.

- Bak ihtiyar…Bizi saf yerine koyma. Paşa paşa anlat bakalım Elif Sultan Kalsen nerede?

Allah’ım Allah’ım…Bunlar polis merkezine silahli saldırı yapan terörist kız Elif Sultan’ın peşindeki polisler. Durum vahim.

Elimdeki kağıdın hikayesini anlattım, lakin hiç de inamış gibi bakmıyorlardı. İşin doğrusu böyle bir ortamda ben de inanmazdım. O anda Amerikan filmleri geldi aklıma ve can havliyle bağırdım: ‘’Avukatımı istiyorum’’

Genç polis başladı gülmeye ve bir şarkı tutturdu:

- Gönül ister aradığını hiç mi bulamaz, hiç mi bulamaz.

Ben de iştirak ettim

-Onun arabası var, güzel mi güzel, şoförü de var özel mi özel, lakin şansı yooookkk. Vaziyeti maalesef boookkk.

Artık kötü polis de gülüyordu. Hazır yumuşamışlarken ikinci isteğimi patlattım.

-Bari bir telefon edeyim.

Kötü polis karnını tuta tuta gülerken ‘ Et hadi’’ diyebildi zorlukla.

Tam telefonu açtım , avukat bir kız öğrencim var onun numarasını arıyorum pat diye Nurhayat Ablam aramaz mı?

Polislere baktım ‘’ Konuş’’ dediler.

-Aloooo Samiiiii
-Buyur Nurhayat Abla.
-Bak ne diycem? Değişlik yaptık. Örgüt kızı serbest bırakacak. Çünkü kız çok cadı çıkmış, örgütü illallah ettirmiş. Sultani de kızın babasına ‘’ Ulan bir bok yedik kaçırdık senin şu cadı kızını. Hay ellerimiz kırılsaydı. Gel al kızını da kurtar bizi’’ diyor .Sen şimdi bu yeni cümleleri tercüme ettir: ‘’ Sutani diyor ki…’’

Telefonun dinledindeğinden emindim. Heyecanla bağırdım.

-Abla Sultani yok.
-Nasıl yok ya? Kızı kaçıran örgütün başı o ya.
-Abla Allah’ını seversen…Sultani Öldü? Yok Sultani.

Nurhayat Ablanın sesi geldi. Esra ile konuşuyordu ‘’ Kız Esra, Sultani’yi öldürdün mü sen? Benim niye haberim olmadı?

İki polis birbirlerine baktılar ve yaşlı olan konuştu.

-Örgüt içi infaz… Sultan’ı öldürmüşler.

Öteki de konuştu.

-Abi tamam Sultan ölmüş de Bu Esra kim? Onu tanıyor muyuz?

Kötü polis elimden telefonu alırken genç meslektaşına ‘’ Ben de tanımıyorum. Onu da bize bu ihtiyar anlatacak bakalım.’’

Sonra bana döndü.

-Sultan’ı temizlediniz ha? Elleriniz dert görmesin. Lakin bu Esra kim merak ettim. Örgütün yeni tetikçisi mi?
-Yahu ne örgütü? Ne tetikçisi kendi halinde senaryolar yazan bir kızdır o.
-Hımmmm anladım. Demek örgütün eylem planlarını o yapıyor.
‘’Bok anladın ‘’ dememek için kendimim zor tuttum.
-Bak amir bey o kız değil plan, pilav yapmasını bile beceremez. Hatta iki yumurta kırıp bir omlet yapamaz. Ninesi Nurhayat ablam olmasa acından ölür.

-Nurhayat Abla dediğin o yaşlı sesli titrek kadın da örgütün beyni galiba. Emirleri o yaşlı ve titrek kadından mı alıyorsunuz?

Yok ama bu kadarı fazlaydı. Her şeye katlanabilirdim ama Nurhayat Ablama benden başkasının yaşlı ve titrek demesine asla katlanamazdım.

Öfkeyle bağırdım:

-Yaşlı ve titrek senin köftehor anandır.

Kötü polis elini copuna doğru götürdü.

-Ne dedin sen? Ne dedin?

Ne diyebilirdim ki ‘’ Yaşlı olan Kofi Annandır dedim’’ diyerek kıvırdım tabii ki.

Polisleri bir gülme krizi daha tuttu.’’Hacı, gördüm ama senin kadar kıvırtkan bir ihtiyar görmedim’’ dedi iyi polis. Yok yok o da artık kötü polisti. Çünkü ben gibi bir aslana ihtiyar demişti.

Efendim olay büyük tabii ki. Az sonra sorgu odasına gravatlı, takım elbiseli biri girdi. O girince bizim polisler hemen esas duruşa geçip ‘’ Hoş geldiniz Savcı Bey. Gördüğünüz gibi yakaladık biz örgüte götürecek şahsı’’ dediler. ‘Namussuz herifler… Savcının yanında ‘’Şahıs’’ , Savcı yokken ‘ İb…’’ İyi valla.

Savcı sertçe ‘’ Kafanı kaldır ve bana dön ‘’ dedi. Kafamı kaldırıp Savcı ile göz göze geldim. Aaaaa yahu benim eski öğrencilerden İhsan…O da beni tanıdı.
-Aaaa..Sami Hocam…Senin burada ne işin var?
- Üç yüz seksen beş İhsan. Vay beee. Savcı olduğunu bilmiyordum.
-Sayenizde hocam. Verin ellerinizi öpeyim.

İhsanla sarmaş dolaş olduk polislerin şaşkın bakışları arasında. Sonrasını anlatmaya gerek yok tabii ki. Anında salındım.

Peki salındım da davamdan vaz geçtim mi?

Yok yahu polislerle bir davam yok. Onlar görevlerini yapıyorlar. Ben o kağıttakileri Farsçaya tercüme ettirme davasından bahsediyorum.

Onca badireyi atlatan ben değilmişim gibi herkesin öpüldüğü o merkezden ar namus tertemiz bir şekilde çıkar çıkmaz derhal Aksaray’da bir ofisi olan Sitemizin Şairelerinden Yasemen Akyürek’in yanına gittim. O genelde Araplarla emlak alım satımı işi yapıyordu. Belki Farsça bilen bir tanıdığı vardı. Nitekim de öyleymiş. Yakın arkadaşları içinde Türk vatandaşı olmuş olan bir İranlı bayan varmış. Ona telefon etti. Sonra telefon mesajıyla bizim dört cümleyi gönderdik ve anında tercümesini aldık.

Velhasılı kelam Esra’nın senaryo işi halloldu, onun senaryo işi hallolurken bana da polislerle olan kısmı kurgu, diğer kısmı gerçek olan bir senaryo çıktı.