İKİ KULLANIMLIK GÜVEN

• 31 Ocak 2015 Cumartesi 01:59:08

Kendi kendine konuşmanın kitabını yazabilirdim artık.Okadar çok konuşmuşdum ki,kendimle.Kimin hakkında olacak tabiki onunla hakkında.Nerde yanlış yapmışdı.Neden şimdiki aklım,onun yanında uzanırken ve ona dokunurken yokdu.Ozamanlar akıl kullanmıyordum galiba,delireceğim yahu.İnsan bu kadar gençken bu kadar gururun gölgesinde yaşarmı ?
Bana şimdiki aklımla,ozaman tuttuğum eller lazım...İçimdeki ses,kocaman bir NAH!... çekiyor.

Gene onunla dolu bir yaz günü,içim kalbim onunla dolu,azına kadar,sıkış tıkış.Ama ben hayatımdaki insanlarla vakit geçirmeye mahkum ve onlarla konuşmaya mahkum bir yaşamı sürüyorum.Gece uyumaya geçerken o,uykudan kalkarken o...Adı kazara bir dizide geçerse,sırf onun adını daha fazla duyayım diye o diziye müpdela ol,seyret...

Adını çok seviyorum senin...
Senin adın olduğu için ama.

Neyse,mesajlaşıyoruz bir yaz akşamı,her kelimede sevinçden ölüyorum.Allahım bu ne mutluluk.Durup durup yazıyorum ve durup durup cevap yazıyor.Hadi uykum geldi yarın iş var uyumam lazım diyor...Lütfen diyor,izin istiyor.Ona okadar zalimce davranmış olmama rağmen yıllar önce, benden izin istiyor.Hayır diyorum,sesini duymak istiyorum.Ararmısın lütfen,şuan okadar müsaitim ki,anlatamam.Ev bomboş ve ben tüm bedenimle sesini duymaya hazırım..Asla sağır olamam şuan yada biri gelemez bu eve ..
Tüm algılarım dünyaya kapalı,kalbim güm güm atıyor.Ararmı,aramamazmı?merak bu an için yaratılmış sanki..
Ara lütfen diye yazıyorum telefona ama aslında tüm hücrelerimle yalvarıyorum.Obunu bilmiyor,ne bilsin ben okadar ulaşılmazım ki onun gözünde,sert ve prensipleri olan,asla sevgisini belli etmeyen biriyim...
Arıyor,ama sadece 10 dakika yarın çok yoğun bir gün diyor.Yarabbim,sırtımda kanatlarım çıkıyor,uçuş başladı.Aradı,efendim diyorum.Meraba diyor.nasılsın diyorum.Nasıl olayım,yorgun.Kitap okuyordum sen mesaj attığında diyor.Bırakdım seninle ilgileniyorum.Resmen bu bir lütuf...Sesimde sevinç,şımarma,bir gurur..Aman Yarabbim,dünyanın en güzel sesinden,en güzel cümleler kuruluyor.Cenneti toprağın altına girdikden sonra arıyanlara acıyorum biran için.Ben şuan birçift kanatla cennetteki meleğimle konuşuyorum işde.
Özledim seni,çok özledim diyorum...AH BE berna ahhh diyor,acı bir ses tonuyla..Neden ahlamışdı ki,birden göz yaşlarım sel oluyor,istemiyorum ki ben ağlamak,dünyanın en mesut anında ağlamakda neyin nesi..
Ağlama ne olur ağlama,senin ağlaman en zayıf noktam diyor.Ağlama kapatırım...Elimde değilki diyorum..Gerçekden elimde değil.Ona şuanda dokunsam ve ölsem zerre gözüm arkada kalmıyacak eminim.Tanrı benim odama gelip karşıma çıksa bu gece onunlasın ve sabah canını alacağım deseydi sözleşmenın altına hem imza hem parmak basmışdım....EMİNİM...Süphe götürmez.
Eşşekliğime yanıyorum.İki defa sev beni seninim demiş birine sırtını dönmek,gurur yapmak.Daha sonra onsuz kalınca,eşşekler gibi pişman olmak..Allahın sopası içime koyduğu sevdaydı eminim artık..
Neden ağlıyorsun berna? sen böyle olsun istemedinmi diyor?Seni seviyorum çok seviyorum diyorum defalarca.Söyle sende beni seviyormusun diyorum.Cevap yok,gene soruyorum.Severdim berna,eskiden çok severdim diyor.Şimdi ?şimdi diye soruyorum..Şimdiki seni tanımıyorum diyor?evt haklı şimdiki benle onu terkettim arasında koca bir on sene var.On sene.Oysa onsuz geçen bir saniyem yok dünyada.Hep kalbimde.Daha evden çıkıpda ,eşyalarını arabaya yüklerkenki yüzü aklımda,öyle kızgındı ki bana.Oan yırtıcı bir hayvanın bakışları vardı gözlerinde.Aslında çok seviyordu beni oan,ama ben kibirden ve gururdan kör olmuş gözlerimle onu sevdiğimi bile gösteremedim,oda gitti.Beklenen son berna...

OFF şuan yazarken yaşıyorum o sahneleri gene.Nasıl bir hafıza,dün yediğimi unuturum ama,onunla geçen her anımın görüntüsü mıh gibi aklıma çakılı.Üstelikde,aklıma geldikçe afyon etkisi.Başım dönmeye başlıyor.Sevdalanmak bu olsa gerek.Eskiden sevdadan verem olur ölürlermiş,düşünmekden...
Aslında yaşıyorum ama,yarım yamalak,anımla gelenleri paslamadan başka yere.Yaşadığım heranın kıymetini bilmeye çalışarak ve özliyerek..Özlemekden başka ne yapabilirimki.Bana güvenmemekde ve bir üçünkü kez bana sans vermemekde okadar haklıki,ben bu kafayla onkez hak verse gene kullanamam.Basiretim bağlı onunla olurken.Onu kıskanmakdan onu sevemiyorum...

Severdim berna,kulaklarımda çınlıyor bu cümle...Allah belamı vereydide beni hiç görmiyeydin derim aklımdan hep...Şimdide sevsen olmazmı dedim masumane ve kendimce haklı bir istekle...Olmaz,dedi...Ama ben seni çok seviyorum dedim.Ama bende seni çok seviyordum dedi.Hatta öyleki yaşamımdan tüm gelip geçenler bir yana,onlarla günlerce sevişmekdense,seninle sabaha kadar öpüşerek bile kalmayı yeğlersim dedi.Senin azının tadı hala okadar güzelmi dedi?Dondum...Evet berna hala okadar güzelmi dudaklarının tadı dedi...Bilememki gelip tekrar öpmen gerek ben kendi azımın tadını bilemem dedim...Ozaman bir ara gelmeli yanına dedi..İntikam dudaklardan çıkan kelimelerle bir silah gibi peki ala alınabiliyormuş...Yaşadım bizzat.O an,ağlamaklı sesim ,adeta zırlamaya dönüşdü...

Sırat köprüsüydü kurduğu cümleler artık...İnsan kaç kere pişman olursa koca bir yaşam boyu,ben tüm hakkımı kullandım oan o telefon konuşmasıyla...Ölüm dedikleri buna benzer bir durumdu galiba...Biraz daha konuşduk...Ama artık,konuşmamız benim acı çekme aracım olmuşdu.Nefesim kesilmeye başladı acıdan.Anladı ve sakinleş hadi dedi..Senin ağlamana dayanamıyorum...
Ondan sonrada birdaha telefonda konuşamadık.Aramadı,ara demedim.Gel dedim gelmedi.Öyle kırgın ve kızgındı ki bana,öfkesini yenipde benimle bir daha görüşmek bile istemiyordu.Biz birbirimizi ölesiye ve öldüresiye sevmişiz meğer...
ANLADIM.
AMA ÇOK GEÇ ANLADIM.
ODA ANLADI AMA GÜVEN TEK KULLANIMLIKDI,O İKİ KERE KULLANDI...

YANİ SANSIMIZ YOK ARTIK BİRBİRİMİZİN ELLERİNİ BİR KERE DAHA TUTMAK İÇİN...
Daha ne olsun be Berna kendin ettin kendin buldun..

Kırdım ve kırıldığım yerden kırılıyorum...
Genede onu hergün delice özlemek ve ona kavuşma ümdi beni ayakda tutuyor...brn