Gönderilemeyen mektup 2

• 29 Ocak 2015 Perşembe 09:12:54

Ruhumu teslim edeli çok oldu sana. Herşeyim gibi oda sana bağlıydı. Senin gideli çok olmadı gibi görünsede tam olarak sekiz sene, onaltı gün, altı saat, kırkyedi dakika oldu. Saniyeler ise hep aynı elliyedi ellisekiz ellidokuz ve kırksekiz dakika. Ruhum ve sol yanımı parçalayıp gitmenden hiç şikayetci olmadım. Aksine buradakiler hiç sevilmiyor. Olduğun yeri kirletmesin diye hep kapalı tuttum yaramı. Kimse bilmedi, haddine de değildi senin olduğun yere dokunmak. Yalnız değilim merak etme ! Habil ve Kabil var. Onlardan iyi dost yok. Ara sıra kısık bir ateş yakıyoruz sonra biraz su katıp rakının o eşsiz renginde kayboluyoruz. Unutmadan hala karşıma rakı seven bir kadın çıkmadı, rakı yanında meze kıvamında sohnet vazifesi görecek kadın ise hiç denilecek kadar az.
Kapattım gözlerimi herşeye aslında, birgün sende açmak için. İlk defa sende açıldığı gibi. Özlüyorum aslına bakarsan. Çocukluğumdun cünkü sen benim, ilk yaramdın, şerefine içtiğim ilk ve son kez kaldırdığım kadeh sanaydı. İlk Şiir’imdin, Sen Şiir’in kendisiydin. İlk senin için sigara içip, ilk defa saçlarında gezindiğim kadın sendin. Sen bütün coğrafyamdın benim. Herşeyim seninle sınırlı ve seninle mutluydum. Anlayacağın iyi oldu sol yanımı koparıp ruhumu söküp götürmen. Akan kan damlaları ise kefareti oldu yaşadıklarımın. Işıklar söndü burada, heryer karanlık. Umarım bensiz dünyan aydındır. Kısacası bu gece rüyama girmen için erken uyuyacağım. Buluşmak üzere geçmeyen tek Yar’am..

Adil Karaoğlu