.......ve işte bir gece daha yoksun...

İçim seninle dolup taşarken sen kim bilir hangi yollarda , hangi kentin sokaklarının tozunu yutuyorsun. Sırtın da ömrün gibi dağlara dönük bir yarım , bir eksik , bir bensiz yaşıyorsun. İşte bir gece daha susuyorsun.
Biliyorsun sevgili hani arasan sesimi duysan ikimize de iyi gelecek bir merhaba . Arayamayız biz ama iyilik dokunur kanımıza acıya alışmış yüreklerimiz. Kaldırmaz bir avuç mutluluğu nasıl olsa…
Düşündüm ve vazgeçtim artık seni beklemekten . Çok kızgınsam sana ve ölümüne yalnızsam çıkıyorum sokaklara. Ardım sıra bir ayak sesi…
Saat kaç olursa olsun ve ister kalabalık ister tenha hissediyorum.
Ruhun gölgem gibi olmuş sevgili kah önümde kah arkamda… Sonra mabedim dediğim evime dönüyorum. Masamda yarım kalmış tıpkı senin kanın kadar kızıl şarabımı yudumlarken şarkılar söylüyorum avaz avaz… ”gözlerini eksik yaşanmış bir bahar gibi kullan , gülüşünü as intihar koğuşlarına… nasılsa taşra hep hazırdır aşka “ diyor Leman Sam söz üzerine sözüm olmadı ki hiç susuyorum…

Ardından kalem kağıdı özlüyor , bir çocuk doğuyor… Bir çocuk daha sana …Şiirler yazılar içimde yarım yaşanmış ne varsa sarışın renkli gözlü bir çocuk olarak dönüyor sana …

Keşke !

Keşkeleri , belkileri , olabilirleri , boşverleri sevmezsin biliyorum. Hep söylerdin bana “ keşke yoktur . “ İnadına keşke diyorum arkandan . Seni acıtmak istiyorum belki…Kanatmak istiyorum o serseri benliğini. Kısacası sevmediğin her şeyi yapıyorum. Tüm sevmediklerin düşünce aklıma “ bu adam bende ne buldu “ diyorum . Susuyorum… Susuyorsun…
Cevabı asla bilinmeyen bir denklem kuruyorum. Bir değer sana bir değer kendime veriyorum . Sonuç ; “ 0 “ . Gülüyorum haklılığına sonra. Hani bana derdin ya “ değer vermek yalnızca matematikte işe yarar “ doğru değer vermiştim oysa … Sen hayat yolunda 1 bense 0 ‘ dım .
Yoğruldukça arttım , özledikçe topladım ve her gidişinde bölünüp parçalandım…
Sen benim değerimdin sevgili…
Ben hayata seni seçerek 1- 0 yenik başladım . Anladım.

20 Haziran 2008 ( ya senden önce ya senden sonra )
NeNa