Korkar oldum kelimelerin kalemimi incitmesinden
Öyle hırçın dökülüyorlardı ki
İçimden boşanırcasınaydılar
Öfkeden kan çanağına dönmüş gözleri cümlelerin
Bir acının pençesine düşmüşler sanki
Öyle ki yırtmak istercesine kendi bağırlarını
Tutamıyorum harfleri
Dolanıyorlardı terkedecekleri zamanın
Sıkılmışlardı artık örselenmiş anlamlardan
Bakındım etrafa, başka çarem yoktu
Karıştırdım onları AŞK’ların içine
Belki o zaman kendi hallerine şükredeceklerdi
Öyle ki
Göreceklerdi AŞK’ların gönül mezbahalarında
Nasıl da ihanetlere kurban edildiklerini
Belki artık eteklerinin ucuna basarak geri dönecekler
Yumuşak ve sevgi dolu anlamlarına
Yosun tutmayacaktı artık sevgi kokuları
Güneş nasıl ki denizi kucaklamak için acele ediyorsa
Kalem de kelimelerle artık sevişmeliydi inceden
Ve bölük pörçük te olsa
Parça pinçik te olsa
Kelimeler havada uçmalı artık sevinçten
Giyineceği AŞK kavramların da
Biraz pilili olmalı gurura dolanan AŞK’lar
Azıcık ta büzgülü
Belki o zaman
Yeniden gizlenir kalplerin en kuytu köşelerine
En derin AŞK’lar
Ve o zaman kelimeler de uçuşur kalemin ucunda
Kimbilir
En akustik cilveleriyle