" ßeni Asla Unutma "

• 19 Haziran 2008 Perşembe 18:19:54

ßilmiyorum ßu kavram nasıl tanımlanır…

ßaşlığını vefa koymak geldi içimden…

Giden zamanlarımızın ßelki de en ßüyük tesellisi…Kimßilir ßelki de ßazılarımızın hiç ßilmediği ßir duygu…

Yaşadığımız ömrün her dk’sın da ßirileri veda ediyor hayata…Kimileri ise geri dönüşü olmaksızın ömrümüz içerisin de yol alıp duruyor…Ardına dahi ßakmadan…İlk okul sıraların da ellerine sarılırcasına dostluklar yaşar,ortaokula geldiğiniz de canım dediğiniz çoktan kayıplar arasına karışmıştır ßile…Lise yıllarına geldiğiniz anda ßakarsınız ki ardınız da ßir tomar insan yığını ßırakmış,kayıplara karışmışsınızdır…

Giden her ßirinin yerine ßiri girmiştir ömrünüze;diğerini aratır derecesin de…Hep Aramışsınız dır ßelki ama sonu hep hüsran…

Ayrılıkların ßu nedenli yersiz yaşandığı tek yer ßelki okul sıraları…Yanında oturduğunuz zat’ın gözlerin de ki o dostluk sevgisin den ßir ßakmışsınız ki yıllar sonra eser yok…En iyi tanıdığınız sizi en uzak ßir yaßancı olmuş…İnsanı en üzende ßu olmalı…Tüm geçmişine hakim olup,geleceğinden ßir haßer olduğunuz garip,eksik,tamamlanamamış ßir dost…

Ayrılıkların önüne tek engel insanların duyguları diye düşünür,ßu karmaşa içinde gezinirken sürpriz ßir dostun eliyle yeniden canlandım…Hesapsız,en hayata mağlup düştüğüm an da yanı ßaşımda oluveren,zaman içerisin de ßelki de ßeni gözleriyle anlayan tek dost…

Onun sonrasın da düşündüm ßiraz…Hep daha ilerisi daha ilerisini görmek ister yürek…Hani olan ve olduğumuz zaman içerisinde ki hiç ßişeyle yetinmeyiz ya, o hesap…

Her kayßediş ßir gidiş,yok oluş aslında…Gerçek sevgi’nin,en önemlisi verilen değerin en önemli kısmı vefa…Küçükken pek düşünmezdim…Ailem el öpmeye giderdi kaçardım,hiç aklıma gelmezdi aranılanların ne derece önemli olduğu…Şimdiler de hayata inat ßüyüdüm,durmak ßilmeden ßüyümeye devam ediyorum…Zaman geçtikçe,imkanlar ortaya çıktıkça her şey ßiraz daha ßelirli hale geliyor insan ömründe…

Şimdi Anlıyorum ßayram zamanları ßinßir çileyle gittiğim ßüyük Halam’ın yanında olma seßeßimi…Herkesin giden,kayßolan her şeye ihtiyacı oluyor…Özlem öyle ßişey ki dolup taşıyor yürekler de…Yüreğin sancısını ßelki el vursam duyacak nitelikte…Yakaladığı an da anlatıyor insana kendini…

ßundan daha ßüyük keder var mı…Zamanın kayıpları arasında,el verip ßir durmak…Hatıra defterlerin den dahi silinen isme sahip olmak…Anlamı olmayan,anlamsız gidişler işte…

Hepsi ßir gidiş,ßir seçim ßelki de…Yeni Yaşamlar,yeni anların ßizlere sunduğu garip ßir seçenek…ßirini verirken,hep diğerini almak…Dünya da değişmiş çocukluğumuzdan ßu yana…Eskiden seçeneklerin çıkarsız olduğunu sanırdım şimdi ise;Anlatmaya kelimeler yetmiyor…

Sadece düşünüyorum…ßir zaman tüm hayatının idamı olan,ertesi yıl en önemli nokta kopunca devrimler gißi tarihe gömülüyor hemde ansızın…

Yakalamak,Gidişlere engel koymak ne mümkün…

ßelki sonrasında ağlıyor insan,en çokta o zamanlar hissediyor yokluğu…

Şimdiler de hayatımda en sevmediğim kelimeler arasında geliyor Ayrılık…Korkunç ve misali olmayan ßir derinliğe gömülüş gißi…Duymak istemiyor ruhum kulaklarımı tıkarcasına kaçıp,duruyorum hayallerimden…

Özlemek ßüyük ßi yük katıyor insana…Gördüğünüz an da gözünüzden süzülen gözyaşlarının ßelki haddi hesaßı yok ama en çok ta o zaman anlıyorsun ne kadar özlediğini…Ayrılık denen şeyin ne garip ßir duygu olduğunu…

O zaman üzerinden yıllar geçiyor,ßelki defalarca hatıralar canlanıyor gözleriniz içinde,hayalleriniz de ama ya gerçeği…Gerçeği asla yok,dönüşü olmayan sadece hatıra defterleri üzerinde yazılı duran 2 satırla…

“ Ölene dek Seninleyim,ßiz hiç kopmayacağız ki ”

ßu notlar arasında en önemlisi ise;

“ ßeni Unutma “…

ya da dersin en önemli noktasında tatil ve kopuş anlarına yakın zamanlar da;kulağa ansızın fısıldanan 2 sözcükle

“saçmalama unuturmuyum hiç…”

Hep deriz ya ßirßirimize,yazdığımız o methiyelerden sonra yeri alan ilk ve son sözcük olur hep…ßeni Sakın Unutma…Ama hep önce diyen unutur aslında…Unutulmazlar tarih olur,yerine yep yeni sayfalarla yeni insanlar yerleşir hatıra defterlerinde…Geçmişe ßakıldığında görülür ki aslında verilen hiç ßir söz tutulmamıştır…Yazılan her şey o defterle ßirlikte ßir ömür arasında sıkışarak,tarihte yerini hemde ilk sıradan almıştır…Hatta tıkış,pıkış eşyalar arasında nereye sıkıştığı ßile ßelirsiz ßir halde durur köşede…

ßazen ßakmak istersiniz ama gözyaşlarınız hep ilk engel olur önünüz de…Zihniniz de canlanan hatıralar,sizi geçmişe öyle götürürki…Mendil kavgası yaptığınız arkadaşınızı dahi özlediğinizi fark edersiniz…Hatta 2 kişi arasında sizi,ßeni seç diyerek seçeneğe zorlayan,o küçük çocuk ßeyninizi yoran arkaşınızı ßile…O zamanların içinde ßüyük sorunlara seßep olan,çok önemsiz şeyleri ßile arayıp,durmaya ßaşlar insan…Unutulmayan çocukluk aşkları,oynanan oyunlar ve öğretmenin paylaşılmaz sevgisi…

Ne geçiyor ömrümden derken;ömrümün geçmek istemediğini fark ettim…ßirak durak,ßiraz rahat…ßüyümek,hep ßüyümek hemde durmadan…Ne Zor iş…Her yaş ayrı ßir iz ßırakıyor arka da…

8 yaşında döktüğüm gözyaşları; çocukluk yüzünden…

15 yaşında gençlik;

23 yaşında Olgunluk adını aldı…

Çocukken ağladığında ßir şeker verip ellerine avutuyorlardı,önceleri ufak ßi mutluluk taßi ßitince yine ßaşlıyor ve ardından diğerleri…daha da ßüyüğüdün de ßüyümeye verildi gözyaşları…Hep ßüyüyorsun ondan derlerdi…Daha da ßüyüdüğün de gözyaşların adı Sadece “ Özlem” oldu…

Her yaş ßiraz daha anlam yüklüyor ömüre,ardına ßaktığın anda avuçların arasında eskiye dair tek ßir dost dahi kalmadığını ßilmek ne kötü…ßunca zaman,ßunca değer ve vakitsiz kayßoluşlar…İçinde yaşatmak doğrumudur ßilemiyor insan…

Unutulmamak için unutmamak gerekmiş…ßunu yeni öğrenmeye ßaşladım…Tıpkı çocukluk anılarımızda yazdığımız o 3 sözcük gißi…

“ßeni Asla Unutma…”

Hayatıma Ansızın geri gelen ßir dostun mutluluğunu yaşıyorum içerim de…

Unutmadım,unutmadığım içinde unutturmadım aslında…Seneler önce verdiğim o sözü şimdiler de tutmanın,ispatlamanın mutluluğu şimdi…

ßulunmak için;önce emek vermek lazım…Vefa duygusundan hiç kopmamak ßelki de…ßu kadar zor olmamalı…Kazanılanların gidişi ßu derece yersiz ve zamansız olmamalı…Ellerimiz arasından kopuşları ßöyle olmamalı…

Dostluk kavramı ßu kadar kolay yok edilmemeli…Var olanken,yok olaßilmek…ßu kopuşlara neden olan ömrümüzün suçu değil…ßizlerin,insanların girdiği girdaplar sonucunda oluşan detaylar…Zamanı haliyle küçük ve ßir zaman dan sonra felakete dönüşen girdapların hazin sonucu…

Şimdiler de 50 lerine,60 larına gelen ßelki de daha fazla yaş sahißi olan her kimsenin yalnızlığını öyle iyi anlıyorum ki…

ßir eli öpmek,ufacık ßir sevgi göstermek,hep değil her zaman değil ßelki arada ßir de olsa sesini duymak çok şey değil…ßunları hayattan eksik etmemek lazım…Olaßilecek kayßedişlere sonuna dek engel olaßilmek,özlem duygusuna azıcık ta olsa sahip çıkaßilmek için…

Gözlerinin içerisine ßakıp güldüğün,küçük duygularla sevdiğin,silgini aldı diye kızdığın,hatta minikte olsa kıskançlıklar yaşadığın,elinden tutup oyunlar oynadığın O küçük arkadaşını,her ßayram elini öptüğün,gözlerine ßaktığın,zamana inat sevgiyi sana ßırakan hiç ßişeyi Unutma…

Tıpkı hatıra defterlerine yazılanlar gißi…

“ Hiç Kimseyi Asla Unutma…”

04.05.2008

Yağmur Yüreklim