boynu büküklük ! ...

• 18 Ocak 2015 Pazar 20:46:26

boynu büküklük !…

Aşk! diyorum;belki biraz korku,biraz boynu büküklük.Belki de, sadece biraz yalnızlık.İçimizde yaşanan.Bu yüzden bizi tepeden tırnağa saran yüce sevgi.

Tenimize dokunan bir giysi, bir elbise.Bizi saran bir dokunuş.İnsanız işte,sadece anlaşılabilir bir varlık mıyız,yoksa anlaşılması zor bir varlık mı?Yoksa çözülemeyen bir bilmecenin içinde miyiz?Biz kendimizle konuşan,yürek sesimize cevap arayan,erişilmez uzaklıktaki sevginin,bizi saran dalları.Gece odamızın duvarlarına yazdığımız,uykuda bir kaçını okuduğumuz, hayal dünyamızın erişilmez güzelliğinin düşleri.

Yalnızlığımızın sesi.Bize kuvvet veren aşkın sahibi,zaman zaman korktuğumuz,bazen de gariban bir yalnızlığın bizi sardığı güzel sevgi.O’nu düşlediğimizde o erişilmez gücün hemen bizi kavradığı,etrafımıza baktığımızda o ışık huzmesinin içinde yüreğimizde yanan nur ışığı.Bizi yüreğimizdeki aşkla bağlayan, sevgisiyle yücelten, her şeyden koruyan, karanlıkta kaldığımızda aydınlığa çıkan yolumuz.

Ulaşılmazlığın erişilmezliğin ilahi gücün tadı.

Yüce Rabbim’in bize verdiği, içimizde hissettiğimiz, o güzel inancımızın bizi sardığı doyumsuz güvenin,inancın aşk,ı!

Yıkılan kalpler,yaralanan kalpler,üşüyen ruhumuz,sevmek isteyip de başaramadığımız,başardığımız anda elimizden kaçırdığımız mutluluk düşleri.

Bizler yaşamayı arzuladığımız aşk, bunun için mi dünyaya geldik.Yeryüzü bunun için mi yaratıldı.Hiç cevabını bulamadığımız,bulmaya korktuğumuz sorular.Ya da sormayı unuttuğumuz,kime soracağımızı bilemediğimiz bilmeceler.Saklı bir dünyanın içimizde yaşattığı güzellikler diyarı.

Ey aşk!sen hem tatlısın,hem çok uzaklardasın,hem çok yakınsın,hem de neredesin diye sorduğum.

Ey aşk,sen hep içimizdesin,hiç ayrılmıyorsun ki,her an benimle yaşamaktasın.Sakın bırakma,gitme,hep yüreğimde benimle ol.Yalnızlığımın duyulmayan sesi.Sadece benim duyduğum, varlığını içimde hissettiğim o yüce aşk,ilahi sevgim.Bırakmayasın beni.Ama bir korku var işte,adını veremediğim.Bazen uzaklaşan, bazen yaralayan, bazen hırpalayan, bazen sesini duymakta zorlandığım yüce sevgim.Ben sendeyim inan ki,hep sendeyim, sende bendesin biliyorum.

En zor günlerimde yanımda olan,sesimi duyan, bana güç, kuvvet veren.İçin için ağladığımda gözlerimden dökülen yaşlarım, sensizliğin erişilmez ufkun güzelliğin ses veren yürekte ki aşkım.

Ben her yerde seni görüyorum.Sende beni görünmez bir gözle izlemektesin.Her şeyde sen varsın.Her gördüğüm manzarada,her gördüğüm güzellikte,gittiğim her yerde,nefes aldığım her saniyemde,hep seninle birlikteyim.Seninle var oluyorum.İnan ki ,sensin beni hayata bağlayan.Sessizliğim,susuzluğum,hasretim, düşüncelerim.Hep sende gizli ey! aşkım.

Dinle bak! yürek sesimi.Bazen üşüyorum,donuyorum,en umulmadık bir zamanda, çok sıcaklarda bile.Buna bir ad veremiyorum.Nedir bilir misiniz?Kokladığım o güzel gül kokularını içimde hissettiğim.İçime çekiyorum,ah! diyorum. Ama ne gariptir ki,yinede bir özlemin var.Bitemeyen,bitmesi mümkün olamayan. Adını konduramadığım,hep içimde yaşattığım.

Sesleniyorum sana, tüm gücümle.Sesim çıkmıyor belki ama,içimden kocaman bağırıyorum,gökyüzüne bakıyorum.Belki bir işaret,bir ses,kim bilir isimlendiremediğim bir özlemin bekleyişi.Kuşlar bile bazen bana bakmaktalar.Sizce onlarda duyar mı dersiniz,tabiat ana da anlar mı ne dersiniz ?Yürek sesimi.Ah be aşkım ,yüreğim öyle acıyor ki,tarifi imkansız bir yara,kapanmayan, hep yenilenen bir yara sanki.İçim ise buruk bir hüznün özleminde,varılamayan bir aşkın sesinde.

Ah! be dünyam, hayallerim.Onlar da yalnız,onlarda senin sevgine muhtaçlar.Senin aşkınla örtünmeyi bekleyen,senin sevginle örülmeyi özleyen bir garibanlığın eşiğindeler.

Bazen en kalabalık zamanlarımda bile yalnız olduğum yüreğim.Yalnızlığım benim sesim.Kendime hesap veremediğim anlarım.Sarılıverdiğim inancım,ruhum,güzel aynam.Bedenimden kopan gülüşlerim,avuçlarımı açtığımda yaprak, yaprak konan,sonrada gül gibi dökülen dualarım.Semaya bakıp da amin dediğimde içime hüzünlü bir rahatlık bırakan,veda edemeyen gül seslenişlerim.

Her yer pembe, ve de mavi.Senin inancınla bana bakışımı renklendiren,tabiatın o eşsiz gökkuşağı rengi.Yüreğimden uzanan büyük bir sevgi dalgası.Senin ilahi aşkın.Çiçeklerin,ırmakların,dağların,tepelerin,sana baktığım tüm yolların,küçük hayallerimin, sen ateşiyle kavrulan bekleyişli sancısı.

Ben büyüyorum.Çocuktum, yetişkin oldum.Aşkımda büyüyor,belki de o erişilmez bir boyutta.Ama sana ulaşmakta zorlanıyorum.Ben koşuyorum, sen kaçıyorsun. Ya da bana öyle geliyor.Zaman işte.Zamanım daralıyor.Akıp gidiyor.Kısalıyor.Mevsimler birbiri ardına sıralanıyor.

Ben koşuyorum. Yüreğimle, inancımla,aşkımla.Kaçma benden.Sana ulaşmakta küçültme beni.

Ben senle var oluyorum.Bitmeyen, hiç olmadığı kadar yüreğimi saran büyük sesim.Ulaşılmaz yolum,yolculuğum.

Sen hep var ol,hep bende kal,hep senin sesinle uyanayım.

Seninleyim…