Bir sop sirtinda beyaz kurku ve ayaginda domuzdan cariklari ile kasabadaki pazara gidiyormus. Onun omuzunda bir degnek,degnekte bir sepet yumurta.
Yolda yuruyormus ve sesli konusuyormus kendi kendine:

- Sepette yuz yumurta var,eger onlari leva biriminden satarsam,iki yuz tane olacak ve pazardan da o paralarla iki domuz alacagim. Besleyecegim ve bakacagim onlara yumurtalara baktigim gibi. O bana oniki tane yavru verecek,onlar da buyuduklerinde bir suru yavru verecek, bahcem dolacak buyuk-buyuk domuzlarla. Onlari pazara goturup satacagim, kazandigim paralarla bir bakimli at ve yeni elbiseler alacagim. Atin uzerine binecegim ve hep guzeller guzeli Gana`nin evin etrafinda gezecegim.
Gorecek beni guzeller guzeli Gana ve diyecek:

"Istiyorum o atin uzerinde ki adami".

Evlenecegiz ve o da bana bir erkek cocuk doguracak, Bogdanco adinda. Pazara gidecegim ona elmalar alacagim ve eve donecegim,Bogdanco kosacak beni karsilamaya.

"Bana ne getiriyorsun baba? "diyecek.

Ben kollarimi uzatacagim onu sarmaya.

"Gel bana,oglum,gel Bogdanco,baban sana bir elma versin!"

Ama sop cok dalgin oldugundan,uzatmis kollarini,birakmis degnegi ve sepeti,yumurtalarla birlikte dusmus yere.
Yumurtalarin hepsi kirilmis. Egilmis sop sepetin uzerine ve baslamis aralarinda saglam yumurta aramaya. Onun yanindan bir yolcu geciyormus.

- Kardes, ne zamandan beri yuruyorsun arkamda? sormus sop.

- Kazanmaya basladigin andan ve hepsini kaybettigin ana kadar,hep arkandan yurudum, cevaplamis yolcu.