YAŞAR KEMAL

• 17 Ocak 2015 Cumartesi 03:22:06

Ülkemizin en büyük yazarlarından Yaşar Kemal’le İLKokul yıllarında İLK öğretmenim babam sayesinde tanıştım. daha on yaşındayken kendimce İnce Memet olmanın hayallerini kurardım. Liseli yıllarımda Radyoda sabah saat 10 da Radyo Tiyatrosu olurdu. 11 Nisan 1980 günü öldürülen Ümit Kaftancıoğlu hazırlıyordu bu programı. Biz köyde bahçelerde çalışırdık. O dönemde tüm komşularımız hazirandan taaa ekime değin bahçelerinden meyve toplardı.. Onları o yıllarda Radyoda yayınlanan Yaşar Kemal’in İnce Memet’iyle tanıştırmıştım. Saat 10’a yaklaşınca herkes işini bırakır bizim bahçeye gelir, hep birlikte güneşin altında pilli bir radyodan İnce Memet dinlerdik. Ben romanını okuduğum için hikayenin sonunu biliyordum. Bana ne olacağını sorarlar bende ‘olmaz büyüsü bozulur o zaman’ der söylemezdim.Ülkeme ve ülkemiz insanlarına dair ne varsa anlattı büyük yazar. Son olarak ada hikayelerine başladım. Fırat Suyu Kan Akıyor Baksana ,Karıncanın Su İçtiği ,Tanyeri Horozları ,Çıplak Deniz Çıplak Ada kitaplarını severek okudum. Hatta bu adanın peşine düşüp Ege de gezmediğim ada kalmadı. Büyük yazar şimdi hastanede. Ne olur bilemem ama ülkemizin önemli bir çınarını kaybedecek gibiyiz. Halkımızın vicdanı olmuş değerden yoksun kalacağız. Dilerim sağlığına kavuşur, bizlerle biraz daha kalabilir. Değerli Üstâdım Ahmet Emin Atasoy’un sizinle yaptığı yarenliği naklediyor, ellerinden öpüyorum Yaşar Kemal…
YAŞAR KEMAL’LE YARENLİK ETMEK
"evine konuk olmak, aynı havayı solumak yaşar kemal’le,
dergâhında bulunmak gibi bir duygu en ateist bir ermişin.
gözlerin farklı görmesi, rahatlayıvermesi ağrıyan dişin,
renklerin gökkuşağı olması, sözcüklerinse gür bir şelale;
en tansıksal ve en şifalı hale gelmesi en yabanıl yemişin,
umut kuyularını kurtarmak demektir vuruşup son mecalle;
kötücülleri dağıtmaktır bırakmamak üzre ne şeytan, ne cin
evine konuk olmak, aynı havayı solumak yaşar kemal’le…
yanında olmak, bir de ellerini avuçlamak yaşar kemal’in,
nabzına dokunmak, içini okumak gibidir anadolu’nun.
zafer adlı talanlardan, ağa denen akbabalardan yorgun
türkü pınarlarını deşmek demek yaralı ipekler gibi narin;
efsanelerinde boğulmak aşkın, ihanetin, öcün, korkunun…
buharlaşırken kalpten ateş çehreli haset, katran karası kin;
ağıtlarıyla dert ortaklığı etmektir kanayan nice duygunun
yanında olmak, bir de ellerini avuçlamak yaşar kemal’in.
yaşar kemal’i dinlemek, yürümektir bilgeliğin peşinden,
en gizemli güzergâhlarını izleyerek tarih muammasının.
tanığı olmak, o doyumsuz, o etçil, o korkunç insan hırsının,
yine de güzele koşmak, örneğin bir ney sesinde gizlenen,
bir çiçeğe su vermek, yarasını sarmak bir dağ karıncasının,
iyilik mayası çalmak duru göllere sabahları erken erken;
yaşanırlığını görmektir süslü hayallerimizden en hasının,
yaşar kemal’i dinlemek, yürümektir bir bilgenin peşinden.
gülüşünü duymak yaşar kemal’in, yankısı gibi bir yıldırımın,
toroslar’dan gelircesine karışarak beyaz atların nal seslerine;
düşman edilen kardeşler, kardeşçe sarılırken kardeşlerine,
ödettirilirken hesabı vicdan divanında her bir vahşi kıyımın;
gelinlik beyazı güvercinler uçurulurken yurdun her yerine
ve sesini zılgıtlarla yanıtlarken fırat nehrinin kırgın ve kızgın
ve düşerken ceyhan’la seyhan’ın yakamozlu titreşimlerine
gülüşünü duymak yaşar kemal’in, yankısı gibi bir yıldırımın.
yaşar kemal’le yarenlik etmek, ölmezliği selamlamak gibidir,
neruda’ca yaşamak güney amerika’nın doğum sancılarını,
devrim ateşiyle tüketmek aragon gibi soluduğumuz her anı,
bir elinde dost kazancakis’in, diğerinde aytmatov’un elidir;
thommas mann’ın gözlüğüyle seyrederken o özlenen yarını
élysée sarayı’ndan françois mitterand mühürlü alkışlar gelir
ve tüm dünyamız kutsarken bir kürt’ün türkçe romanlarını
yaşar kemal’le yarenlik etmek ölmezliği selamlamak gibidir."
AHMET EMİN ATASOY