04:42

• 16 Ocak 2015 Cuma 01:26:08

bak eli değdi yalnızlığın kalbime... mühürledi... kalakaldım öylece düşündüm sonra bu dört duvar bu susuşlar... devam eden karanlık.... oysa maviydi eskiden yazdığım herşey... mavi umutlar vardı... en öenmlisi mavinin kızıllığınaydı.... ahhh örselenmiş küçük ölmeyen çiçeğim... senii yalnız bırakacağım bu salonda... gitmek kolay değil hiçbir zaman.. kaçışlar peşinden getirir çoğaltıları...


hüküm giymiş gece... masamda demli çayımm hemde bu saatde... çayı iyi demlemeli insan... ikinci bir bardak yoksa bile... sessizliğe alışkınım... kalanlar olmadı... sorular sordum cevapsız sorular... sorularıma karşılık soruyla cewap bulan sorular... imkansızı düşlemedikde.. yaşadık.. oysa benim kelime haznemde yoktu o kelime... imkansız die bişey yoktu... kim söyledi.. nerden duydum....



şimdi yeni bir anlam peşinde yalnızlık... bende çoğalmaya çalışıyor... evet... içimi kapladıkça rahat edecek... hayır diyorum ama dinletemiyorum... ama umudum var kii....evet umut en öenmlisi hayatın.. mesela kağıt kalem olmasydı.. olmasaydı şu klavye şu sözlerimi arka arkaya savursam kim dinler... dinlese ne anlar.... omzuma dokunan el çok... yardım edip yanımda duran da... ama bişeyi eksik anlatıyorsunuz her zaman... ruhuna dokunabilen biri olmalı... sen şöylesin böylesin die eleştiren değil... mesela karanlıktan korktuğumu bilip ışıkları kapatmamalı ama sormadan yapmalı... bir kere tanık oldum... bir kere gördüm.... evet biri senin ruhuna dokunablilir... senin doğruların varda onun yokmu... sessizlikle konuşulmaz ama kavga edilir ... serseri bir mayın şimdi yüreğim... kimi tutsak halde bende kimi bir yerde saklanmış zmaan kolluyor... bir dışarı çıksa yerle bir edecekler sevmelerimi....


ne yazıorum bu saattde ben... sadece konuşuorum kendimle aslında.... sadece bu kadar şimdi kendimle bunları konuşuyorum....



23.01.2014 04:42