Hava daha yeni aydınlanma ya başlamış tı. Bir battaniye ye sarılmış eski bi çizgili çekyatın üzerinde uyuyordu.Bir den bağırarak uyandı.Yüzü bembeyaz olmuş bütün bedeni titriyordu.Aslında bu durumu hemen hemen her gün yaşıyor du. Zorlanarak kalktı.Çalışma odasına doğru yürümeye başladı.Masasına oturdu ve gözleri bir an gençliğin de kahramanlıklarından dolayı kendisine verilen cam masanın içerisine özenle yerleştirilmiş madalyon ve brovele’ri üzüntülü gözlerle izlemeye başladı.Masanın çekmecesinden ikiye katlanmış ve yarısına kadar kan olan içerisinde 71 kişinin üniformaları ile birlikte bir tankın etrafında toplanmış savaşta arkadaşları ile çektirdiği “ Sağ üst kısmında çaprazlama “7.bölük 17 Temmuz 1951- Kore” yazılı siyah beyaz fotoğrafa baktı ve ağlamaya başladı.Tam 64 yıl geçmişti.O zamanlar 20’li yaşlarda’ ydı.
Yaşadığı olayı unutamıyor du?
Nasıl unutabilir di ki.?
Tarifsiz di...
Bir an nefes almak da zorlandığını hissetti.Elleri titreyerek sürahi de ki az bi suyu zor da olsa bardağa doldurdu.Bir kaç yudum suyu elleri ile titreyek ve üzerine dökerek yudumladıktan sonra doğruldu ve biraz nefes alabilmek için balkona doğru yöneldi.
Dısarı da, hiç durmadan gökten boşalırcasına sağanak olarak yağmur yağıyordu.Evinin ahşap balkonundan gölü ve yem yeşil ağaçları seyrediyordu, yağmurun toprağa çarpmasıyla oluşan kokuyu ciğerlerine kadar çekmeye çalışıyordu.Aldığı bu koku çok tanıdıktı birden diz üstü çöktü.Gözlerini yağmurun, toprak ile buluşmasına kilitledi.Kendini daha savaş çıkmadan önce, gençlik yılların da 1947 yılında buldu.
Yıl 12 Şubat 1947, yer kuzey ile güneyin tam ortasında ki Shon kasabasıydı. Kyung-soon 17 yaşında ve bir prinç tarlasında yağmurlu bir günde babası ve 9 kardeşi ile birlikte fakir olan ailenin geçimini sağlamak için durmadan dinlenmeden çalışıyordu.Genç ve güçlü idi.Yemek için mola verdiler. Annesi birkaç parça ekmek, prinç ve patetes getirmişti.Annesi ile birlikte komşuları olan ve aynı okula da gittiği aşık olduğu ama bir türlü söyleyemediği "tatlı yağmur" anlamına gelen Danbi’ de vardı.Duyguları karşılıklı idi.Ama bir türlü birbirlerine açılma fırsatı bulamamışlardı.
Kore için her şey güzel gitmiyordu.1910 yılından bu yana Japonların işgali altındaki Kore 2.Dünya savaşında 1945 yılında Japonların yenilmesiyle, ülkenin kuzeyini Ruslar, Güneyini de ABD işgal etmişti.

05 Haziran 1950’de Rus subaylarının kumandasındaki Kuzey Kore birlikleri, yarımadanın tamamına komünizmi kabul ettirmek için Güney Kore’ye saldırıp istilâ etti.Şirin bir kasaba olan Shon tabi bu saldırıda ilk işgale uğrayan yer olmuştu. Kyung-Soon ve ailesi işgalden önce haberdar olmuş ve kaçma fırsatı bulmuşlardı.Ama bu yeterli değildi. Kyung-Soon koşarak aşık olduğu Danbi nin evine gitti.

Kyung-Soon :
Kimse yok mu?
Danbi…..

Ses veren olmadı.Yaşlı bir ihtiyar geldi.

Yaşlı İhtiyar :
Koministler geldi. Danbi yi ve ailesini götürdüler.

Kyung-Soon yıkılmış tı.Koşarak ailesinin kendisini beklediği yere gitti.
Yollar güneye doğru kaçan insanlar ile dolmuştu.
Bu savaş, Kyung-Soon için bir başlangıçtı….
1.Bölümün Sonu-Başlangıç
DEVAM EDECEK……………………..