Uzanır ellerim sessizliğe...

Bir türlü usta olamayan tamirci çırağının elleridir bu sevgili... Şarkıdaki* gibi çoook dediler "bırak romanları" Bıraktım hatta epey bi süre roman okumadım da vazgeçemedim okumaktan... Bir de balo salonlarına dahi alsalar girebileceğim mazot-benzin- yağ üçlüsünün karışımıyla donanmış o tulumumdan...

Nereye gittiysem elinde, dilimde, dimağımda sen...
Hangi cıvatayı söksem, hangi yağ filtresini değiştirsem elinden tutup yürüyeceğim günler gelir aklıma da hemen gider giyerim eldivenleri... İş güvenliği hikâye yani sevgili, düşlerimi yaslarken yanağına hangi iş, güvenliğiyle sokulmaya cesaret eder ki yanıma... Tamam, izleri vardır hala anahtarı kaydırıp ellerimi sağa sola vurmuşluğumun ama bi tutsan inan silinir gider o yaralar...

Uzatıyorum usta olamayan o tamirci çırağı ellerimi...
"İçimdeki çocuk" gibi söylemler hikâye inan sevgili... Ben sana ufacık elleriyle anahtar tutan binlerce çocukla koşturuyorum...

Hadi konalım, aç koynunu...


Sürnot: Şarkı “Cem Karaca – Tamirci Çırağı”