hevesle okudum
oldukça da beğendim anlatımınızı

kaleminize sağlık

ÖLÜM...Doğadaki ölümün mükemmel tasviri ile girilen öyküde öykü anlatıcı, tam bir umutsuzluk içindeyken genç bir çiftte gördüğü dinginlikten umutlanır gibi oluyor. Oysa dönülen mekan eski bildik yer değildir artık. Bu değişimi Gül abladaki değişimde görebiliyoruz. ÖLÜM. Acısızca gerçekleşmesi hali heveslenilecek bir son olarak algılatılıyor nedense; sanırım her şeyini yitirmiş, hiç bir şeyi olmayanlar için bu, yaşamın çilelerinden sonra sahip olunabilecek büyük bir nimet. Ve final. Istırapsız ölümün adı, Gül abla...Öyküden alınacak ders, şaşaalı bir üne sahip insanları, sahip olunanları değerlendiremediklerinde bekleyen hazin bir son mevcuttur...Bunun ne kadar çok örneği var, değil mi? Gül abla sizin kaleminizle ete kemiğe bürünmüş en son örnek ve gerçeğin ta kendisi...MÜKEMMELDİ. TEBRİKLER. SAYGIYLA

Çok hoş, etkileyen bir öykü... Zaman, insan, mekan kavramları birbiriyle çok iyi bağlanmış. Hayata dair bir Gül Abla ve yine hayata dair komşu davranışları...

Son yine aynı...

Tebrik ederim kalemi...
Saygılar...

Hayat acımasız Sadece güçlü olan insanları yaşatıyor.
Bu yüzden gç sınırlarımızı olduğunca zorlamalı,
ölüme değil,
hayata yüz vermeliyiz.

Severek okudum,
güzel bir anlatımdı..

tebrikler..