KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Sevgili Babacığıma
Daha henüz on dokuz yaşındaydım ve herşey çok güzel gidiyordu.İşe başlamıştım mutluydum hayat benim için toz pembe devam ediyordu.Fakat bir gün aniden herşey değişti,sevgili babacığım sabah evden çıktı ,ama çıkış o çıkış bir daha eve dönemedi.Oysa hiç bir şeyi yoktu kimbilebilirdi ki böyle olacağını...ona son bir veda için bile sarılamıyacağımı....İşte o gün acıların en büyüğünü ,yangınların en şiddetlisini yaşadım.İçim alev alev yanıyor,çaresizlik beni bitiriyordu.Kaybetmek sevdiğimi... çok zordu .Vucüdumdan milyonlarca parçalar koparılıyor,her bir parça lime lime oluyordu sanki...Yeryüzüne inecek tüm yağmurları kendim için istiyordum o an,gözyaşlarım deli gibi akan yağmura ,seller olup karışsın yüreğimdeki her bir kor küle dönsün istiyordum ama nafile..Acılar içindeydim bir daha yemek yiyemiyeceğim ,bir daha gülemiyeceğim diye düşünürken, kahpe felekle ilk tanışmam olduğunu anlamıştım.Öyle bir tokat atmıştı ki bunun yıllar geçsede şiddeti geçmeyecekti.Aradan yıllar geçti elbette ama artık hep bir korku kalmıştı bende.Yanılmadım da,hayatın içinde koştururken mutlu olmayı tamda beceriyorum derken,felek sinsi sinsi çıkıp arada sağlı sollu tokatlarını atıyordu atacaktı da. Neler yapmadı ki bana ! bir gün en yakın akrabamla ,bazen sevdiğim bir arkadaşımın nankörlüğüyle bazende sevdiğim kişilerin ihanetiyle oluyordu bu.Benim içim yanarken o hep bir köşede kıs kıs gülüşüyle bakarken ben aynı şaşkın aynı acemi oluyordum. Her defasında acıları inatla atlatıp ayağa kalktığımda , oh herşey iyi şükür dediğimde karşımdaydı.Artık kıdemli bir dostmuydu? yoksa kıdemli bir düşmanmıydı ? felek bilmem.Sadece tokat atmaz bazende korkutur beni nasıl mı ? Hiç beklenmedik bir anda sevdiğimiz biri hastalandığında o korkuyu hissedersiniz ya çaresizsinizdir ya işte o kaybetme korkusu.O korkuyu yaşarken felek size sinsi sinsi gülmektedir.Tüm insanların bu felekle tanıştığından eminim artık. Bu tanışma er veya geç mutlaka olur,ama biz inatla yola devam ederiz.Hayat herşeye rağmen feleğe rağmen yinede güzeldir.Geçen sene içinde,yine çok kuvvetli bir tokat geldi eski dostumdan acısı ilki kadar şiddetli bir onun kadar yakıcıydı,çünkü annemi de kaybettim.Yine yağmurlarla ıslandı gözyaşlarım ,yine o yağmurlarla küle döndü korlarım......
YORUMLAR
bu gün babalar günü.. meleğim bu içli yazı ile onları dualarla ve sevgiyle analım mı?
babalar gününde babamı çok özlüyorum hiç göremiyeceğimi bildiğim halde.. ama
tek tesellim hayallerim ve anılarım..kutlarım bu güzel yazın için.. sevgi ve ışıkla...
herkesin bir hayatı var ama anlatımış ama anlatılamış...sizin hayatınızda bunlardan biri...felekmi yoksa issanların yanlış davranışlarımıdır bilinmez ama bir türlü hayat istediğimiz gibi olmuyor be arkadaşım..
paylaşımınız için teşekkürler...
kutluyorum güzel kaleminizi
sevgi ile kalın...dost kalın
süreç bu.. durmayan zaman..akan su gibi..
zamanlı zamansız çarpar bazan kıyılara..
bazan savurur uzaklara deli poyraz..
tam tamam dersin fakat hiç bir zaman da hiç birşey tamam olmaz..
yasası böyle..
ne itiraz edebilirsin, ne teklif edebilrisn değiştirilmesini..ne de temyize gidebilirsin hükmüne..
selam ve sevgiler..
sayın şairim bu durum karşısında ne denir bilmiyorum.
hepimizin gideceği yer orası değilmi.acıları paylaşmak
insani duygu .Allah başka keder vermesin diyorum.
neden bu şiiri yolladım size.öyle acılar vardırki ,ölüm
bile az gelir.hayatımda bir insanın bu kadarmı çok üzüldüğünü,çok ağladığını hiç görmemiştim.bu yüzden bu
şiiri sizinle paylaşmak istedim.saygılarımla.
NOT: Komşumuz Nurten hanımın hikayesinden etkilendiğim için bu şiiri
Yazdım.Olayın kahramanı yaşadığı duyguları ve anlattıklarını bire bir
Şiirin akışına göre yazdım.
ANNEM
Nurten hanım- O zaman 12 yaşındaydım.Okuldan eve geldiğimde baba annem ağlayarak
Annemin evi terk ettiğini söylediğinde koşarak odama gittim olanları anlamağa
Çalışırken bir taraftan ağlıyordum.Babam odaya geldiğinde babama yalvararak
Ne olur annemi getir dediğimde bana sarılarak ağlamağa başladı.O günden sonra
Kimseyle doğru dürüst konuşmadı .Evin bahçesinde saatlerce oturur giriş kapısına
Bakardı.Bir gün sabaha kadar yağmurun altına oturmuş,sabah bulduklarında kendide
Deyidi sonra felç oldu,bir daha konuşamadı.Babam seni hiç affetmedi anne.Affetmedi
Çocuktu ellerim,çocuktu yüreğim
Gittiğini anlamadım geri dönmedin
Gecelerde koktum,gecelerde ağladım
Yatağımın baş ucuna gelmedin annem
Gelmedin,gelmedin.gelmedin annem
Nurten hanım- Annemin yokluğuna alışmak,unutmak istiyordum.Arkadaşlarım benimle alay ettikleri için
Onlardan uzak duruyor bir köşeye çekilerek dua edip ağlıyordum.Ne olur anne eve dön,seni
Hiç üzmeyeceğim saçlarımı ben tararım,kıyafetlerimi ben yıkarım,kahvaltı da hazırlama okula
Aç giderim yeter ki eve dön diye dua ederdim.Bir gün arkadaşımın annesi bize geldi,Benim
Saçlarımı okşar severken annemi kokusu gibi geldi bana ,o anda annem gibi kokuyorsun diyerek
Sarıldım ve ağlamağa başladım .Neden gittin anne,neden,neden
Hangi doğum günümüz olacak
Hangi anne kollarında uyutacak
Kimler saçlarımı sevip okşayacak
Geceler soğuk,geceler karanlık
Kollarına sarılıp uyuyamadım anne
Uyuyamadım anne,uyuyamadım
Nurten hanım-Aradan yıllar geçti .Doğum yaptıktan sonra hemşire kızımı kollarıma verince o anda annem gibi
Koktuğunu hissedince bütün sinirlerim boşaldı,kızıma sarılarak ağlamağa başladım.Hani anne sen
Bana ağlama kuzum dayanamam derdin ya .Şu yürek hangi acılarla yoğruldu Kınalı kuzun öldü
Anne.öldü
Et tırnaktan ağaç topraktan ayrılır mı
Bizi kim ayırdı anne
Bak şimdi bende bir anneyim
Hangi güç hangi kuvet ayırabilirse ayırsın bakalım
İzin vermem,ölsem de izin vermem anne
Nurten hanım-Annemin ölüm haberini verdiler.Bu kaçıncı ölüm yetmedi mi,yaşarken öldürdüğün yetmedi mi, anne
Ölüm haberini verdiler
Bakma akan yaşlara
İnsan bir kere doğar ,bir kere ölür
Ben her gece öldüm anne
Her gece öldüm anne
Nurten hanım-Öfkem göz yaşlarına karıştı gelmem annem gelmem Cennetin senin olsun,cehenneminde öldürdün beni
Bir daha çocuk olmayacağım
Arkandan ağlamayacağım
Bakma kızıma sarılıp annem,annem diye ağladığıma
Son yolculuğunda yanında olmayacağım
Beni affetme,sakın affetme
Ben seni hiç affedemedim
Affedemedim annem
Annem,annem,annem.
başlık keşke Sevgili Anneciğim ve Babacığım olsaydı her ikisinede rahmet diliyorum.
Yazınızı beğeni ile okudum,konu Anne ve Baba olunca yazıya başkaca bir anlam veriyor.Herkes doğdu ki ölecek bir gün mutlaka,ölenin arkasında kalan gözü yaşlı yakınları içerisinde ayrılık acısı iye özleyip duracaktır...
yüreğiniz böyle acılardan uzak mutluluk dolu yıllar dileğimle
saygı ve selamlar....hep sevgiyle kalın....
Yazınızı çok güzel akıcı ve akılcı yazmışsınız. Okurken duygulandım. Ne çar ki, sizin bahsettiğiniz ÖLÜM olayını hiç bir canlı atlatamaz. ''KİM BİLİR, NERDE, KAÇ YAŞINDA, BİR NAMAZLIK SALTANATIMIZ OLACAK. TAHT MİSALİ O MUSALL>A TAŞUNDA.''
Ne mutlu ki size 19 yaşında iş hayatına atılmışsınız, ANNE VE BABANIZIN KOLLARI arasında büyümüşsünüz. Benim gibi ANNE VE BABASINI HİÇ GÖREMEYENLERDE VAR BU DÜNYADA. Onun için hep tanrıma dua ettim: ''ALLAH'IM BEN ANNE BABA yüzü görmedim. benim çocuklarımı öksüz bırakma, onların yuvalarını kurmama yardım et.'' ÇOK ŞÜKÜR ÜÇ KIZIMI allı-duvalı GELİN ETTİM. OĞLUMUM DÜĞÜNDE DUYGDUĞUM SEVİNCİ ANLATAMAM...ŞİMDİ YEDİ TORUN SAHİBİYİM. TORUNUMUN BİRİ BELÇİKADAN ŞÖYLE YAZIYOR: ''TÜRK İSMİNİ VE ŞAHİNLER SOYADINI AVRUPA SEMALARINA ALTIN HARFLERLE YAZDIRACAĞIM.'' HAYAL DE OLSA NE GÜZEL BİR DUYGU...TEKNİK ÜNÜVERSİTE MEZUNU, BİLGİSAYAR VEMATEMATİK MÜHENDİSİ OLAN BİR KARI-KOCANIN, DÜŞÜNEREK YAZDIKLARI BU SÖZLER, BENİ MUTLU ETMEYE, GELECEĞE GÜVENLE BAKMAYA YETİYOR.
allah rahmet eylesin babanıza da sevgili annenize de...gerçekten zor oljmuş hayat sizin için ama hangimiz karşılaşmıyoruz bu acılarla ve her mahluk tadacak ölümü biliyorsunuz...siz de evleneceksiniz belki de evlisiniz bilmiyorum yeni hayatlar kuracaksınız, dünyaya yeni bebekler getireceksiniz ve siz de ölümü tadacaksınız...allah hakkımızda her zaman hayırlısı neyse onu versin...üzüldüm açıkçası kalanlara sabır versin...
bi söz geldi aklıma..
cehennemi yaşıyorum dünyada,mutlu olanların cennetine inat...
güzeldi
Evet,feleğin sillesini yemeyen yok sanırım.
Güzel ve insanı duygulandıran bir yazıydı.
Sevgiyle kalınız...
Hem felek bu; kahpelik ruhunda var. Bizi sırtımızdan vurur, bizimle dalga geçer, heç hiç bir şey yokmuş gibi hayatımızdan çıkmaz. Bize her zaman dost gibi gözükür...
Felek düşmanımdır. Oldum olası sevmedim bu felek ve kader kavramını ve hiç bir zaman hazmedemedim...
Evet felek tam da söylediğiniz gibi bir şey olsa gerek. Kim olduğunu, ne olduğunu bilmesek de tarif ettiğiniz gibi bir şey olsa gerek. Ama hep şunu düşünmüşümdür. Evet bu hayatta sınanıyoruz. Ama ne ile sınıyor bizi? Maddiyatla, sağlıkla, sevgiyle... Bizi hep canalıcı noktalarla terbiye etmeye çalışan bu felek adil mi?
Acını paylaşıyoruz ama unutmamak gerekir ki hiç ummadığımız bir anda sevdiklerimizi kaybediyoruz. Bu da hayatın bize sunmuş olduğu adi oyunlarında birisi...
Saygı ve sevgiler...
Hayat böyle işte yazınızdaki gibi, kederde var neşe de ...
Anne ,baba,evlat, kardeş ,eş sevgili,arkadaş,kayıpları dayanılmaz acılar olmasına rağmen acıyı bal eyleyip yaşıyoruz işte...
Hayat adlı şiirimde geçek bir dram var. Çok acı ama gerçek...
Sağlık ve mutluluk dileklerimi gönderiyorum.
acıyı çeken bilirmiş. dinlemesi de aslında burkuyor insanın içini ama birde başına gelenin acısını kim hissedebilir.
ne korkunç bir acı ve keder çöker insanın içini kemirir, kanını kurutur adeta.
yaşama soyutlanır o an insan. yaşam tatsız, tuzsuz, yavan gelir. baktığın, gördüğün herşey uzaklaşır, anlamını ,değerini yitirir.ne işim var burda diye, yabancılık çekersin dünyaya.işte böyle bir acıdır çekilen....
muhteşemdi.tek kelime bile uyumsuz olmamış.
devam diyorum..
kutlarım seni...
bu yazıyı kaleme alan yüreğin yangısını belki bu satırlar dindirir umuduyla ...kaleminiz süreğen olsun efendim..içim burkuldu..
