KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1702 Okunma
- 9 Yorum
- 0 Beğeni
VEDALAŞMA
Nihayet beklediğim o telefon geldi...
Sesinin tonunu mu unuttum ayrı kaldığımız bu süre zarfında , yoksa öncesinde hiç o ses tonuyla benimle konuşmadığından mıdır nedir, tanıyamadım bir an...Ta ki "demek unuttun,sildin yüreğinden beni" diyene kadar...Unutmak kolay mı gece gözlü sevdiğim? Ben unutabilir miyim seni? Yürek bir karalama defteri , sense bir çizik değil misin? Unutur mu insan kalbine atılmış çentiği? O yara sızlamaz mı hiç? Değişik iklimlerde,farklı zamanlarda ve muhtelif yerlerde acıtmaz mı içten içe nankörce?
" Beni sırtımdan vurdun, lanet olsun sana" dedin.Sırtına sapladığım hançer,sırtımda saplı kalanın intikamı olamaz mıydı? Her aşk bir nebze olsun nefretle beslenmez, acıyla yoğurulup, tutkuyla vücud bulmaz mı? Aşkı aşk yapan yüreğimizden akıttığı kan değil midir? Ve ben...Üzgünüm acıttım mı canını? İçine düştüğümüz bu kavganın galibi kimdi,mağlubu kim oldu? İnan belki çok daha fazla yandı canım,çok daha fazla incindim.
Çok düşündüm o konuşmadan sonra.Neden herkes kendi hatalarını,yanlışlarını ayıplarını unutuverir de,direkt karşısındakine saldırır? çok mu kolay gelir tüm sorumluluğu ve günahı karşı tarafa yüklemek? Aşk iki kişilik bir oyun değil midir ki tek suçlusu olsun?
İçim içimi yedi sabaha kadar...Uykusuzluğun getirdiği yorgunluktan kan çanağına dönmüş gözlerimle ( ki bu kızarıklıkta sabaha kadar dinmeyen gözyaşlarımın da etkisi var tabi ama acizliğimi söylemekten utanıyorum) son sözlerini düşündüm. Hep yankılandı beynimde.Anladım, senin için kolaydı.Kolaydı "bir daha yüzünü görmek,sesini duymak, varolduğunu dahi bilmek istemiyorum" diyebilmek...Bu cümleyi kurup telefonu kapatabilmek.Kapanan yalnızca bir telefon olsaydı bu denli kanar mıydı içim? Bir sayfasını daha kapadım gönül defterimin ve biliyorum ki bir daha asla açılmayacak o sayfa. Açılsa bile asla ilk başladığımız günkü gibi bembeyaz olmayacak...Belki gri,belki flu,belki de siyah ama bildiğim tek şey asla masumiyeti simgeleyebilecek kadar aydınlık değil.
Dedim ya sana dün "sen beni zerre kadar sevmemişsin dediğinde" , "yanılıyorsun ben senin başını hafif yana doğru eğip masumca bakmana, biraz buruk belki ama son derece içten o gülümseyişine ve yüreğimin tam ortasına bir kama gibi saplanmış buğulu gözlerine...bunların her birine ayrı ayrı aşık oldum" diye...Yalan değildi ve ben sana olan duygularımda inan yalanla hiç arkadaşlık etmedim ve sevdim seni...
Son cümlemi kurmam gerekiyor belki ama dilim varmadı bir türlü. Umutlara, hayallere, yeni beklentilere, aşka ,sevdaya ve mutluluğa veda etmek
pek kolay olmuyor.
Radyoda bir parça çalmaya başladı. Diyor ki:
GÖZÜM YAŞARIYOR, YÜREĞİM KANIYOR, OLMASAYDI SONUMUZ BÖYLE
ELVEDA TURAN (A.Y)
YORUMLAR
Gözlerim dolu dolu oldu, zamanın biryerlerinde her insan yaşıyor bu acıları ama şaiirinde dediği gibi 'ölüm allahın emriydi,ayrılık olmasaydı'ne acıdır ayrılık acısı yüreğiniz dert görmesin,saygılarımla...
elveda (dasvidanya)
hani ya ayrilanlarda sevdaya dahil
ayrilanlarda sevgili ( atilla ilhan)
olunmuyor işte
eski bir tanitik kaliniyor sadece
ne dost ne arkadas
ex sevda olur
sevda eski dost olmaz
Uzun bir yolculuktu sevdan Sessiz ve yanlış bir dayanışmaydı bizimkisi Çok geç anladık: iki yenilmişin birbirini bulmasının eski yaralara merhem olmayacağını, aksine bizi gitgide halsiz bırakacağını Gülüyorum simdi! Bu gülüşümü anlamış olmalısın Uzun bir yolculuktu sevdan Sakıncalı yol arkadaşlarıydık Renkli fakat, zararlı ve tehlikeli bir aşk sonrası susmak düşüyor bana artık Ama acıyan bir şeyler var içimde içimde bu sevdanın kapıma bırakacağı yalnızlığın telaşı var yine Çoktan çöktü dayandığım duvar
Kalemimin ucunda geçiyor zaman Kalemim kendi kendine sana ve aşka benzemeyen duyguları yazacak Aşka gönüllüydük, ayrılığa da Yarın senin yerine başka bir insani düşünmeyi diliyorum Sil telefon numaramı, adresimi çünkü bir dostluk bile kalmayacak geriye Aşklardır her olasılığı silecek kadar zalim olan, ben değil simdi varla yok arası bir aşkın elinden tutulmaz, yüzüne bakılmaz Hayat ve aşk biz de pembesini yitirdi
inan bu kez sana son kez veda ediyorum ..
Kurabilinse o son cümleler keşke...Ah keşke...
Elim telefonun ahizesinde.Beklemelerdeyim hâlâ.Hani bana desen ki bir merhaba oturup sevinçten akıtacağım gözyaşlarımı sana.Aktıkça kanayacaksın , aktıkça yanacaksın.Bir zaman gelip sahteleecek duyduğun her ses ...ve sen sevgili işte o an...işte o zaman seni ne kadar çok severmişim anlayacaksın.Anladığındaysaçok geç olacak.İnadıma ...İnadına...
Dedim ya sana dün "sen beni zerre kadar sevmemişsin dediğinde" , "yanılıyorsun ben senin başını hafif yana doğru eğip masumca bakmana, biraz buruk belki ama son derece içten o gülümseyişine ve yüreğimin tam ortasına bir kama gibi saplanmış buğulu gözlerine...bunların her birine ayrı ayrı aşık oldum" diye...Yalan değildi ve ben sana olan duygularımda inan yalanla hiç arkadaşlık etmedim ve sevdim seni...
Son cümlemi kurmam gerekiyor belki ama dilim varmadı bir türlü. Umutlara, hayallere, yeni beklentilere, aşka ,sevdaya ve mutluluğa veda etmek
pek kolay olmuyor.
sevgili yazarım ayrılıklar kolay olmuş olsaydı inan şairler olmazdı bence...yazar yüreğinizi kutluyorum
sevgili şairim veda etmek o kadar kolay değildir siz belki
veda edeceksiniz ama acaba o duygular o hisler size
veda edeceklermi veda etmek o kadar kolay olsaydı her
kes birilerine veda edip bazı sorumluluklarından uzaklaşmazmıydı bence siz ona veda edemeyecek kadar seviyorsunuz yüreğinizdeki ateşi ben bile görebiliyorum
sevgi ve saygılarımla esenkalın
Son cümlemi kurmam gerekiyor belki ama dilim varmadı bir türlü. Umutlara, hayallere, yeni beklentilere, aşka ,sevdaya ve mutluluğa veda etmek
pek kolay olmuyor.
Vedalaşmanın dayanılmaz hafifliği...zordur..hiçtir..
Kutladım yazarı.
