Çeşitli duygular eşliğinde okudum hikayeyi.
kendi anılarım canlandı gözümde o taşınma merasimini anlatan satırlarda.
On dördüncü evimde oturmaktayım şu an zira.
Bu, kendi evim ve inşallah sonuncusu olacak.
Bu taşınma hikayelerini kaleme alma fikrini edindim bu güzel hikayeden.
Umarım bir gün buralarda yayınlama fırsatını yakalarız.

Yemek sahnesinde ise çok güldüm.
Ne çok benziyordu bizimkine.
Babam,
seksen yedi yaşında şu an ve,
hala yemeği son sürat yer.
Geçenlerde,
öyle yumuşmuş ki bulgur pilavına,
nefes alacak arayı ayarlayamamış,
pilav ciğerlerine inecekmiş nerede ise.
Zor kurtardılar valla.

Gerçekten nefis bir hikaye idi.
Çok akıcı, çok etkileyici, çok bizden.

Hayalgücünün dünyasında, insan aklının fethi. Sanırım her insan ,kendi hayal dünyasının tanrısı. İnsan yarattığı dünyanın yöneticisi ise, o dünya ona ait.

Bütün yazan- çizenlerde, tanrısal bir güç yok mu sizce ?


Her ne kadar ,var olan dünya her şeyin kaynağı olsada, HayalDünyası bu kirli dünyayı, teget geçmesi dilegimle.


Hoş ve güzel anlatım. Tebrikler ustam.



Saygılar, Sevgiler

Çok güzel anlatıyorsunuz.
demek ki çok etkilenmişsiniz o günlerden
ve hiç bir ayrıntıyı unutmamışsınız.

tebrikler,
bu güzel yazıya,

saygılar..

Ah Safinaz Abla hale hayat dolu,sevdim bu çoparı,saygı ve selamla değerli yazar,ama keçi eti kokmaz,
Teke eti kokar derler,şöyle bir oğlak çevireceksin ki yahni dedin gönlümüzü açtın.