0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
695
Okunma
O eski renkli evlerin denize inen daracık sokaklarında iki metelik, ellerim cebimde yürüyorum. Evlerin birinden Hayedeh’in o müthiş sesi geliyor. Daha bir hüzünleniyorum. İlerde ışıklı bir bahçe ve bir Halil İbrahim sofrası, bardakların birbirine çarpışlarından yankılanan çınlamalar. Dertlerini sigara dumanlarına anlatan kirli sakallı, ömrünün son demlerinde olan ihtiyarlar. Ya ben? Beynim patlıyor, bu yerden, yaşadığım şehirden, attığım adımdan, içtiğim sigaradan. Kafamı kaldırıp ayın denize vuran ışıltısına bakıyorum.Ellerim üşüyor, işte o an seni anıyorum ve diyorum ki Tanrıya;
Lütfen o bu gece üşümesin,
Lütfen o bu gece kederlenmesin,
Lütfen o bu gece rahat uysun,
Lütfen...
