KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
BABAM BENİM YEDİ YAŞIMDI ŞİMDİLER YİRMİ YEDİ BİR YİRMİ YIL KADAR ÖZLEDİM SENİ
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Küçücük ellerimle kocaman parmaklarını ilk tuttuğum insandı. Derler ki “ ilk adımını atmak için bile babanın askerden gelemsini bekledin . " Hayata ilk adımımdı babam. Kendimi bilmeye başlayalı belki beş ya da altılı yaşlarımdı. Çoğu geceler annemin ağlayan sesiyle bölünürdü uykularım. Hani her çocuğun anneye muhtaç , kız çocuklarının babaya aşık zamanları...
Geceydi. Babam yoktu. Annem geri taşırdı beni yatağıma öpe koklaya ama dedim ya aşıktım ben babama uyuyor numarası yapar dayanabildiği kadar o küçük bedenimin beklerdim onu. Benim ona yürüyüşüm gibi koşar adım gelmezdi babam. Nece sonra yastığımın altında bir yükseklik, yanağımda hafif bir sıcaklık hissederdim. Babam bana böyle gelirdi. Yastığımın altında Miniş (hani şu kolalı jelibonlar) , yanağımda ki sıcaklıksa onun anason kokulu öpüşüydü.
Nedenini şimdilerde dahi bilmiyorum ama hiç açmazdım gözlerimi. Oysa ki uykuları çoktan kaçmış , küçücük bedeniyle dayanabileceği kadar dayanmış bir çocuktum.
Sert adamdı babam. Sertliğini annemle , arkadaşlarıyla olan konuşmalarından bilirdim . Bana sorsalar o yaşlar babamı “şekerci amca gibi benim babam” derdim. Beraber şarkılar söylerdik onunla . Nedense bir yerine gelince o susar ben devam ederken kahkahalarla gülerdi. Şimdi şimdi anlıyorum nedenini şirinesiymişim demek ki…
Sonrası hayatımıza yalancı anneler, yalancı babalar girdi. Kısa cümleler kuruyordum artık onu özlerken ve biliyordum bu kez süresiz gelmeyecekti. Uzun seneler ellerimi yastığımın altına koyamadan uyudum ve nefret ettim anason kokusundan çünkü her boşluk yastık altında çalınan minişlerimi , her anason kokusu babamın öpüşlerini özletirdi bana...
Uzun bekledim. Beklerken özlemekten nefret etmiştim…
Oysa büyümeyi nasıl heyecanla beklerdim. Ben büyüdüm, içimdeki özlem büyüdü. O özlem büyüdükçe babam küçüldü bende.
Artık ne koşar adım gittiğim ne de yanağıma öpücük kondurmasını gecelerce beklediğim adam babam değildi sanki.
Şimdi…
Biliyor musun baba sen bana bunları öğrettin ;
Yeni alıp özel günlerde giydiğin ayakkabılarını bir Ocak ayında Ankara ‘ da on üç saat yürüdüğün için köselesini eskitip ayakların nasır olup su topladığında …
HAYATIN İNANÇ OLDUĞUNU ÖĞRENDİM!
Dost masalarında söylediğin şarkılarla önünde yudumladığın rakıdan bir yudum alıp dönüp beni gözlerimden öptüğünde…
AFFEDEBİLMENİN ASLINDA AF DİLEMEKTEN DAHA KOLAY OLDUĞUNU ÖĞRENDİM !
Hani sırf bana ceza olsun yanında kalayım diye okul masraflarım için bana “yok “ dediğinde …
HERŞEYİN BİR BEDELİ OLDUĞUNU ÖĞRENDİM !
Senle geçen az ve dar zamanlarımda yine de bir şeyler öğrenebilmişim sana çok teşekkür ederim… Hayat bu işte yaşamak kirli ve bir o kadar hünerli…
Babam benim yedi yaşımdı. Şimdiler yirmi yedi ve biliyor musun baba bir yirmi yıllık özledim seni…
15 Haziran 2008 (babalar gününün ilk saatleri 01:30’)
NeNa
YORUMLAR
Budunya böyle.çocuklar babalarına hasret birzaman .
babalarda çocuklarına , herzaman....
selamlarımla..
HERŞEYİN BİR BEDELİ OLDUĞUNU ÖĞRENDİM !
Senle geçen az ve dar zamanlarımda yine de bir şeyler öğrenebilmişim sana çok teşekkür ederim… Hayat bu işte yaşamak kirli ve bir o kadar hünerli…
Babam benim 7 yaşımdı. Şimdiler 27 ve biliyor musun baba bir 20 yıllık özledim seni…
Nena yazını henüz gördüm can ve beni ağlattın biliyormusun bakmasaydım daha mı iyi olurdu desem de ama bu güzel anlatımın lezzetinden de mahrum kalmak istemezdim her ne kadar beni üzsede duygularınız, iyiki de bakmış okumuşum diyorum tekrar tebrikler can geçmişi sadece yaşanmış bir anı lezzetiyle düşünelim ve yaşattığı için yaşatana minnet duyup tşk edelim ve üzülmemeye özen gösterelim...Başı dik bu kalemi sevgiyle kucaklıyorum selam ve sevgilerimi yolluyorum sevgiyle kalın...
"Babam benim 7 yaşımdı. Şimdiler 27 ve biliyor musun baba bir 20 yıllık özledim seni…"
Ne diyeceğimi bilemiyorum. Sustum çaresiz.
Yüreğin dert görmesin dilerim Sevgili Nena
Sevgiler...
HAYATIN İNANÇ OLDUĞUNU ÖĞRENDİM!
Dost masalarında söylediğin şarkılarla önünde yudumladığın rakıdan bir yudum alıp dönüp beni gözlerimden öptüğünde…
AFFEDEBİLMENİN ASLINDA AF DİLEMEKTEN DAHA KOLAY OLDUĞUNU ÖĞRENDİM !
Hani sırf bana ceza olsun yanında kalayım diye okul masraflarım için bana “yok “ dediğinde …
HERŞEYİN BİR BEDELİ OLDUĞUNU ÖĞRENDİM !
Senle geçen az ve dar zamanlarımda yine de bir şeyler öğrenebilmişim sana çok teşekkür ederim… Hayat bu işte yaşamak kirli ve bir o kadar hünerli…
Babam benim 7 yaşımdı. Şimdiler 27 ve biliyor musun baba bir 20 yıllık özledim seni…
..................
söze gerek yok............
Sevgili Nena;
okurken insanın hüzünlenmemesi elde değil,kimi satırlarında kendimi buldum,anason kokulu baba, eve geç gelen onun yolunu gözleyen anne ve sonrasındaki kavgalar kavgalar...bunlarla büyüdük maalesef ve sonrasında babasız büyüyen iki çocuk,dün babamın babalar gününü kutladım ama çocuklarım...kutlayacakları bir baba hem vardı hem de yoktu...hepimiz içimizdeki acılarla büyüdük, babalıydık ama özleyerek büyüdük babamızı,keşke demekten nefret eder oldum ama hep keşkelerimiz oluyor işte,yeniden çocuk olsak,yeniden başlayabilsek,mümkün mü? değil tabii ki.
Acıttın be Nena, hatırlamak istemediklerimizi hatırlattın bize...
Kutlamak gerekiyor yine de seni bu kadar güzel duygularını ifade ettiğin için.
Sevgilerimle...
yüreğine sağlık nena okurken acılar bir daha depreşti..unutulmaz yaşananlar sadece alışkanlık olur..son acıların olsun ...tebrik ediyorum.
baba bana bağırma
baba bana bağırma
bülbülleri kaçırdın ormanlarımdan
kulaklarımın kapılarını havalara uçurdun
kapılar baba kapılar pencereleri alıp gittiler
tenorlar kaçtı ses tellerinden
çevreye saçıldı yavru diktatörler
seni ne sopranolar istedi de vermedik baba
baba bana bağırma
bayrak direklerine konan kartalları anlat
uzun uzadıya
nasıl da göremediler avcıları
o keskin gözleriyle vah hah ha
şans yıldızlara özgü bir yalan baba
yıldızlara tükürüp tükürüp onları gezegen yaptınız
savaşan halklar taktınız dünyanın boynuna
yalanları yazdım defterime hiç unutmadım
radyasyonu radyo istasyonu sanan Bakanları
çiğleri, Meclis tavanını çiğ köftelerle çiğneyen
doğum sonrası acılarını cüce ülkeler doğuran kadınların
hiç unutmadım
sakallarını yüzlerinde
yüzlerini sakallarında unutan adamları
ve ısırgan tarlalarındaki parçalarını
Uğur Mumcu'yu biz yapan bombanın
hiç unutmadım
uzak yakın tüm tuzakları baba
yolun ezdiği oyuncak bir kamyonsun sen
bir gam ağacısın
kar yüküne dayanamayıp kırılan
ilkbaharı gerzeklere ödünç verdin
geri getirmediler
güneşin başına gelenleri
biz ilkbaharsız nasıl anlarız baba
baba bana bağırma
bir kulağımdan giriyor sözlerin
öbür kulağımı tıkıyor
Buenos Aires'te olsaydım diyorum içimden
Eva'nın peronunda
karanlıktan kuşlar çalan bir tren
bir bıçak kaçağı
tangonun bacaklarını havaya kaldırdığı kentte
ama iyi ki buradayım, burada hiçbir şeyi unutmadan
burada
bilginin bilgisizlikten daha çok acı verdiği yerde
burada, tam karşında
hapisanelerde hintyağı gibi bir şeydi zaman
hastanelerde pıhtılaşmış kan gemisi gibi
yol alırdı saatler
karılarının namuslarını dillerinde saklayan
adamlar vardı bir taraflarda
televizyon kanallarında yitirilen çocuklar
gökyüzüne düşmemek için denize yapışan balıklar
ve depolara indirilen Lenin heykelleri vardı
Sovyet Rusya'da
kafandaki duvarları
niye cebine koymuyorsun sen baba
baba bana bağırma
farkında değilsin
arkasını ezilenlerin yaladığı
bir posta puludur dünya
bir kara delik yutana kadar uzayda bizi
asansör boşluğuna itilen bir kedisin sen
söylemenin tam sırası
ülkeyi bu duruma senin oy verdiğin
partiler getirdi baba
ama ben buradayım, burada hiçbir şeyi unutmadan
bir yaşamlık kaygı duruşundayım
yakın tarihimiz için
baba bana bağırma
bacağından vurulursa bir şiir
nereye kadar gidebilir
bana bağırma baba
kendine bağır
yoksa her şey bitebilir
Akgün Akova
Bu güzel, anlamlı ve çok değerli yazıya şiirle katılmak istedim.
Yazarı ve paylaşımını kutluyorum. Günün Yazısı olmayı emeğiyle hakeden yazı.
Offf NENA, yazının başını okuduğumda yüzümde tebessüm vardı sevgiye dair ama sonlarına doğru yaşamın kirliliği ile karşılaşınca senin de dediğin gibi gerçekten de çok ama çok üzüldüm canım, neyse yazmıyorum ben daha başka bir şey...
Seni kutluyorum canım, sevmesini bilen yüreğe sevgilerimle ....
nena...
geldim yazına ve hüzün buldum, bendekilere benzer...
bir yerlerde aynI kabusu görmüşüz,babam esnaftı eve geç gelirdi ve bende senin gibi beklerdim, ordan yadigar kaldı, sonra da ne yazık ki hayat huy haline getirdi bu karanlık geceleredeki bekleyişleri bana...
dedim ya bir yerlerde aynı kabusu görmüşüz ve ömrünümüzün kesiştiği yıl dilimleri de hemen hemen aynı...
bense babandan öğrendiklerine ilave olarak ...
bir anneyi ağlatmanın kızının yüreğinde harlı demir yaralarına sebep olan bir adamın baba olabileceğini öğrendim...
sanırım annemin acılarını babam koydu bohçama çeyiz diye...
sonra gidişleri oldu seninkinden biraz farklı aynı çatıda, aynı nikahtaydılar annemle ama ne acı ki okul yolumun üzerinde olmasa, işyerine uğramasam. göremeyecektim onu...
ve bir soru hala sesimden kulaklarımda çınlıyor...
BABA EVE GELECEK MİSİN?
neyse bu acı uzun sığmayacak buraya...
ŞİMDİ DÖNDÜ YOLUNDAN İÇERDE VE HİÇBİR ŞEY YOKMUŞ GİBİ AKŞAM BABALAR GÜNÜNÜ KUTLAYACAĞIZ KARDEŞLERİM TOPLANDIĞINDA ,HEDİYESİNİ VERECEĞİM.
SEVİYORUM ONU AMA HEDİYESİNİ VERİRKEN BENDEN ÇALDIKLARINI GERİ İSTESEM, VEREBİLİR Mİ DİYE SORMAKTAN KENDİMİ ALAMIYORUM...
YÜREĞİNE SAĞLIK,
EKSİK OLDU GALİBA
ACIYAN YÜREĞİNE SAĞLIK...
SON YARAN BU OLSUN...
SEVGİLERLE...
gecenemi123 tarafından 6/15/2008 7:37:02 PM zamanında düzenlenmiştir.
yutkunarak okuduğum bir makale
ortak duyguların bu denli harika
işlendiği bir yazıyı çoktandı okumamiştim
çok hüzünlü,çok güzel
alkışlanacak bir yazı tebrikler,saygılar
Senle geçen az ve dar zamanlarımda yine de bir şeyler öğrenebilmişim sana çok teşekkür ederim… Hayat bu işte yaşamak kirli ve bir o kadar hünerli…
Babam benim 7 yaşımdı. Şimdiler 27 ve biliyor musun baba bir 20 yıllık özledim seni…
***********************************************************************
Şimdi çok duygu yükiüğüm...
Çünkü ben babasız büyüdüm de en azından tatmadığım bir sevgiydi kaybedilmiş bir duygu yok. Fakat sizler gibi sevilip sonra terkedilmek insana en çok koyan...
Çocuklarım babalı fakat babasız büyüdüler...Düşünüyorum hangisi daha zor olan? Bence varken yok olmak...
Ve asla afedemem anlayamam böyle insanları... onlara ben baba demiyorum...ağır konuştum...çünkü en azından benim babam yoktu...
GERÇEK BABALARIN BABALAR GÜNÜNÜ EN İÇTEN DUYGULARLA KUTLUYORUM SEVGİLİ NENA !!!
Babasını benim kadar kimseler sevemez ve de o aşkı ben gibi yaşayamaz derdim ..bu ciddi bir iddiam.Onu sevme ötesi idol sayardım.Yıllar oldu öleli yoo alışamadım be dostum.Tam bir salon adamıydı annem pek ayak uydurmazdı ona ama ben çantasıydım.Bu satırlarda seninde babana derin bağlılık-özlem ve aşkını okudum inan seni şu anda sevdim...aynı duyguları yaşadığımız için.Yaşıyormu ?? bilmiyorum ama herşeye rağmen babanı sevmeğe devam et.Hiç bir erkek baban değil..harika 10 puanlık makalen...benim tarzım konulardan biri cannn
