Şefkat ikliminde nefesim serden etti beni.
Çiçeklerin her mavi enginliği, bulutlara serpilişi bir nizamın ölçüsüydü.
Müsamaha açısından açıldı handan kapılarım.
Zaman geldi yapraklara en severek tutunduklarım
Ne demeliyim ki nerden bilmeliydim ki çiçekleriminin,
Nadide yüreği koparılınca muhakkak bir gün solacaktı?
Çiçekler bir hüzme geceye himmetti .
Zevk kimlerindi meşk renkleri kim içindi ?
Kalbim, gönlüm kapsamın her içinde .
Suyun içinde dalgalar halinde seyretmesi gibiydi
Öfkemin kızıllığının çare olamadığını çok iyi biliyorumda .
Bildim (Kışın) verdiği şevkin güzelliğinde uyumakdı.
Sevgi noksanlaştı mana yüreğim hiçlikle kalıplaşdı.
Kaçı boy verip de arşı-alâda selâma duracakdı.
Bütün bakışlarım ;Kimler veyahut dipsiz dünyanın acı gerçeklerinde okunacakdı.



Aşk gençken diyordumki ;Tek tenimde korkumdu
Şimdi iç sevgisi kör bakışla kayboldu.
Kalbimin sahibi uzaklaşan kısrak toy gibi .
Engin duygusu tusunami gibi aldı başını gitti.
Hançerlerin en ihtişamıyla gidişatı yüreğime saplandı.
Ben bir Mihri-şah mazim ve ahirimi,
Ahengiyle ürperen sevgiden uzak kalmak halinde .
Gördüğünüz gibi renk renk çiçeklerimi kokluyorum .


Sayfalar doluca yazdığm anılarımı ,birikmişliğimi ürkek maziyi her an hatırlıyorum
Artık yeşil toğumlardan kaçar oldum.Asi bir ruh kimliğe büründüm
Aşk kalbimde tadımda ruhun cilası, vicdanımın kalesinde kaldı.


Vedalarla, vefalarla verilen sözlerden hakikatleri göremeden
Biz yüreğimizle serden geçtik.
Aşk buharlaşdı kayboldu ,göğe semada
Yıldızlara nizam ,nizam gibi dizildiler
Yutak yutak efkârımızın en derinliğinde solumak gibi
Dilenen gül-i hakikate gittik.
Kim kimindi niçindi hikmetinde kiminle gizliydi .
Geceye giyinen melâlimin neylesin nazarın ne önemi vardı
Rehavet içinde huzurumu ?
Korkuyorum insanlar fark edecek diye
Mahzun gönlümde akseden hıçkırışlarım
Gün batımına saracakdı
Kim bu kalbinin sahibi ;Nasıl unuturlar
Zaman durmak bilmiyor aşk mihrinde diye hoplayacaklardı.



Çileler içinde zıplayan tefekkür ettiğim şu hiçliğim ,
Bezirgânlığıyla yaşıyor ve yarışıyordu
Ne gecelere, nede hilelere ;oyun oynamak istemiyordu
Tenim sessizlik arıyor ,hiçlikle boğuşuyordu
Hikâyelerim her soluk aldığım nefeslerimde,
En tatlı anlam buluyor en yüce olan aşklara koşuyordu.


İnsanlıktan geçtik ; buharlaştı geçtik dedik kederlerin içinden .
İcma ile hasbial iştigal ile fetih ediyor yüreklere
İradem zafiyet buldu günden güne vahd ediyor .
Şefkatinle boğulmuş gönlü korkuların girdabında,
Durmadan esen rüzgârla boğuşuyor oynaşıyor.
Temaşa ettiğim mahzun yüreğimin sızısıyla akmak da
Ağıdımın onsuzluğu Çiçeklerimin Dilini Saymak da

Kibar Gül

Böyle narin, böyle hislidir topraklar
En büyük aşkları yemyeşil göcekleridir
Hayat bahşeden altın renkli başakları
Birerhayat iksi sanki yaşamın Ecel’eridir
Kemal Polat 08.12.2014


Dün okumuş olduğum şiirine istidanle çok etkilendim
Kempol hocama teşekkürlerimi arz ederim



Çiçeklerimin Dili Kalp ağrısı !
Yoktur bu hayatın muamması
Çiçekler geceye hüzme himmetti
Bir dil iç serzeniş yarası Kibar Gül