Koskoca ummanda rotasız, pusulasız, küreksiz, tayfasız sandal gibiyim.
Dev dalgalarla boğuşur kaybolur sonra bitkin, yorgun halde yüzeydeyim.
Derinler, ah! o derinlikler, çok güzelsiniz amma uzanıyor da erişemiyorum.
Zaman mı dar, zamanı mı var. nasıl bir zaman bu bilmem.söyle Ey ! YAR.
Anlatamamak, anlaşılamamak yığıyor yükünü gönlüme...
Ne yim?, neyin ne siyim? bilmem.
Ben, beni arıyorum, en son verdiğimden.
Meğer ki sen, ben olmuşsun be Sevgili,
Sahi, neredeyim ben?

AŞK; Evrenseldi.
Evren, Aşk ile seyredendi.
Bilen bildi, bilenler söyledi.
Bilmek isteyenler, ham dı, pişti.
Yandı, yandı, yandı ve öğrendi.
Bazen aşka, delilik dendi,
bezen delilik, insanlığı yendi.
Delilikleri yüzyıllarca söylendi,
Kimisi dinledi, kimileri eğlendi.
O deli, O’ydu, Ben di, Sen di.
Ama bir devran ki dönendi.
Asırlarca denendi,
Kimine göre bir ömür sürendi,
Kimine göre Mahşer’e bile erendi,
AŞK, Göklere yükselen merdivendi.

İLGİ idi, ilk bendi, dili konuşturdu.Heceyi,heceye, cümleyi, cümleleye buluşturdu.
SEVGİ, dendi, Can’ı, Can’a, Can’ı Cananına, Can’ı yaranına kavuşturdu.
SEVDA, dendi, Sevgiyi yendi, koştu, koşturdu. Gülistanlar oluşturdu, gönülleri coşturdu.
AŞK; Üstünde dönendi, nice Mecnun’ları Leyla, leylaaa diye koşturdu. toz duman savuşturdu.
Her Mecnun, bir Evren di.
Her evren de bir Mecnun idi.
Kainatın seyrinde yüzen di.
Duyanları, görenleri üzen di.

DEVAMI ...... ( AŞK BENİM ( 2 )

Mümin ÜSTÜN