VURUR ZEHİR TADINDA DÜZENİN YANKISI!!!

• 13 Haziran 2008 Cuma 13:57:20

Ne yapıyoruz biz? Nereye gitmekteyiz gün be gün? Geçmekte olduğumuz yollardaki tüm güzellikleri, tüm değerleri, canlı cansız her varlığı yakıp, yıkıp yok ederek, acımasızca. Gün gelir kendi canımızı da yakar ulaşılan sonuç düşüncesini hiç getirmeksizin aklımıza.

Zaten düşünebilsek, bir kez düşünebilsek: Bana yapılsa, benim başıma gelse diye; ürker, acır, içimiz ve daha yarısında düşüncemizin, dönüveririz hiç çıkmaksızın o batak, çamur, dikenlerle, taşlarla örülü çirkin yollardan.
Ne alabilirim, ne elde edebilirim hesaplarıyla, yüreğinde sevginin kırıntısı olmaksızın yüze gülmeler, seviyor görünmeler, sahte aşklar, sahte dostluklar sunmazdık. Alacağımızı alınca da arkada bıraktığımız yıkıntının, yok edip, ezip geçtiklerimizin umursuzluğuyla.

Dolandırmazdık önümüze her çıkanı, dostu, kardeşi bile hiç vicdanımız sızlamaksızın.
Doğurup doğurup sokağa bırakmazdık evlatlarımızı akıbetini düşünmeksizin. Yazık etmezdik onlara, gençliğe düzgün bir harç koymaksızın, yol çizmeksizin.

Gasplar yapmazdık, belki de aybaşına kadar bile yetmeyecek parasını çalmazdık hiç vicdanımız sızlamaksızın. Belki de bir yakınının ilaç parası olduğunu düşünmeksizin. Bir de bedenini yaralamazdık sonuçta da.

Atmazdık yaşlılarımızı huzur evlerine, işin bitti artık düşüncesiyle ya da yük oluyorlar diye. O yaşa gelmemizin maddi manevi maliyetini, yemeyip yedirmelerini, giymeyip giydirdiklerini düşünmeksizin. Kaç çocuğu büyütüp yetiştirdikleri ve o kaç çocuğun bir araya gelip, bir ana, bir babaya bakamadıklarının ayıbını taşımaksızın.

Tam yetişmiş, yılların tecrübesi ve bilgi birikimiyle üretmenin en verimli noktasına ulaşmış elemanımızı işten çıkartıp, daha az ücretle çalıştırmak amacıyla, daha tecrübesiz, daha yetersiz elemanları alıp da iş yerlerimize kaliteyi, müşteriye hizmeti düşürmezdik.

Meydanlarda tutamayacağımız sözler vermez, kendi küpümüzün hesabını perdeleyerek nabza şerbetler sunmazdık. Hortumları göz ardı, yolsuzlukları görmezden gelip hatta aklamaz, ensesinden kör testereyle kesilesi suçlar işlemişleri affetmez, ya da değerli bir konuk gibi ağırlamazdık.
Rüşvet almazdık, yapılması doğal görevlerimiz karşılığında bile, olmayacak işlerin yanı sıra, ya da ayrıcalık, öncelik tanınması adına, vermezdik veya.

Erkeksek kadına, güçlüysek güçsüze, zenginsek fakire hor bakmaz, ezmezdik. Bilirdik yaratılış itibariyle eşit ve öncelikle insan olduğumuzu hepimizin.
Hiç aklımdan çıkmayan, hep içimi acıtıp yaralayan, kanatan, hatta hayattan ve insanlardan soğutan daha o kadar çok şey var ki şu an aklıma gelmeyen. Eminim ki akıl, gönül ve vicdan gözü açık olan, görebilenlerinizin şu an daha pek çok işlersizlik gelmiştir aklına listeler dolusu.

Gözün kör olsun para, hep senin uğruna, senin yüzünden bunca çirkinlik. Her şeye kadir olmadığının bilincinde olmayışımızla
Sen belki çok şeysin, çok şeye kadirsin ama her şey değilsin! Her şeye yetmez gücün. Bunu bilmeyenler, ya da seni her şey bilenler, her şeye gücünün yeteceğine inananlar ve seni bu kadar değerli kılıp baş tacı ederek, tek değer gören zihniyet utansın ve kahrolsun!

Sensiz de olmaz, bizi sensizliğe itenlerin, bu sonuçları doğuranların vebali, senin değil. Sensizliğin, sensiz bırakanların suçu!

İşin içine eğitimsizlik, işin içine ahlâki yoksunluk v.b girince de baş tacı olup çıkıyor, yok ediyorsun en güzel ilişkileri, değerleri. Dünyayı yaşanılasılıktan çıkartıyorsun!
Dediğim gibi suç sende değil aslında, seni maşa kılanda, seni yanlış kullananda, seni değerli kılan, tek değer görende ve böyle düşünülmesine sebebiyet verenlerde!

Yüreklerimize, beyinlerimize kürtaj yapanlarda!

Lütfen güçlü olalım, bilinçli olalım ve kıralım ellerindeki o kürtaj aletlerini bize daha fazla zarar vermesinler diye.

Güzellikleri küreyip küreyip yok etmesinler diye!